Thread by @matinkh_fa

*تنهایی و سردرگمی*

نویسنده مراجعی داشت که آدم تنهایی بود. همسرش رو از دست داده بود، بچه‌هاش خارج از کشور زندگی می‌کردن و ارتباطی با دوستان و خونواده‌اش نداشت. توی جلساتی که باهاش داشت، به وضوح می‌دید که اون مرد حتی روشهای ابتدایی ارتباط با بقیه رو بلد نیست. /۱

توی جلسات بعدی متوجه شد اگه ساکت بشینه تا مراجع فقط حرف بزنه، خودش مشکلاتش رو آروم آروم بیان می‌کنه و خیلی‌هاشون رو هم حل می‌کنه. جلسات بین اونها از این به بعد اینطوری ادامه پیدا کرد. اون مرد کم کم در بیان قوی‌تر شد، افکار آشفته‌اش رو مرتب کرد و زندگی اجتماعی‌اش بهتر شد. /۲

ما هم به حرف زدن با بقیه نیاز داریم تا ذهن خودمون رو مرتب کنیم. در صحبت کردن با بقیه است که می‌تونیم بفهمیم کدوم اتفاقها در گذشته کم اهمیت بوده و نگرانی‌های بی‌موردی داشتیم؛ یا برای حال و آینده باید چطور تصمیم گیری کنیم. ما برای فکر کردن نیاز به حرف زدن با یکی دیگه داریم. /۳

تعریف دیوانگی/عاقلی در جمع معنی پیدا می‌کنه. اگه تنها باشیم، هرکاری بکنیم دیوانگی نیست. ولی چون ما موجودات اجتماعی هستیم و برای حفظ سلامت روان و جسم به دیگران نیاز داریم، باید طوری رفتار بکنیم که در اجتماع پذیرفته است. عرفهای جوامع به همین دلیل شکل می‌گیرن. /۴

ما تشخیص اینکه چه رفتاری عاقلانه است رو به عهده اجتماع گذاشتیم. اگه کار اشتباهی بکنیم، بقیه به نوعی به رفتار ما اعتراض می‌کنن. اگه کار درستی انجام بدیم، احتمالا تشویق میشیم. ما این دغدغه فکری که چه کاری درست یا نادرسته رو از دوش خودمون به اجتماع منتقل کردیم. /۵

ولی چطور چیزی در اجتماع پذیرفته و تبدیل به عرف شد؟ جوامع شکل گرفتن تا نیازهای پیچیده‌ی ما رو حل کنن. اون کارهایی که بدرد خوردن و مشکلی رو حل کردن، ارزشمند دیده شدن و ادامه پیدا کردن. اینطوری این موارد بخشی از قراردادهای اجتماعی شدن و بقیه هم باید پیروی می‌کردن. /۶

برای بعضی از مشکلات شاید راه‌حل‌های بیشماری وجود داشته باشه. ولی ما اونهایی رو می‌تونیم انتخاب کنیم که مورد پذیرش جامعه هم هست. اخلاق اجتماعی بنا به دلیلی شکل گرفته. اگه ناکافیه، باید اول علتش رو درک کنیم، ارزشش رو بشناسیم و بعد برای تغییرش مسئولیت نشون بدیم و براش هزینه کنیم. /۷

جوامع برای حل مشکلات جدی زندگی شکل گرفتن. به همین دلیل، وجود ساختار سلسله‌مراتبی ناگزیره. ولی رقابت‌های اجتماعی بازی‌های تکرار شونده هستن و قاعده‌ی خاصی دارن - برنده شدن در این بازی‌ها با غلبه بر دیگران بدست نمیاد. اونهایی در اجتماع موفق‌ترن که ارتباطات اجتماعی قوی‌تری دارن. /۸

این امر رو در موشها هم مشاهده کردن؛ موشی که توان بدنی بیشتری داره، طبیعتا می‌تونه بقیه رو در رقابتهای فردی شکست بده. ولی برای اینکه در بازی‌های دیگه کنار گذاشته نشه و جایگاهش رو در اون گروه حفظ کنه، باید به بقیه در کسب موفقیت کمک کنه. /۹

توانایی‌های اجتماعی افراد مهمترین نقش رو در موفق شدن اونها در رقابتهای اجتماعی بازی می‌کنه. اگرچه توانایی‌های فردی مهم هستن، ولی از نظر اهمیت در درجه دوم قرار می‌گیرن. /۱۰

*موقعیت ما در ساختار سلسله‌مراتبی*

در هر ساختار سلسله‌مراتبی، طبیعیه که عده‌ای در بالا، وسط یا پایین هرم قرار بگیرن و هرکدوم مزایای خودش رو داره. /۱۱

کسی که موقعیت خودش رو در پایین سلسله‌مراتب می‌پذیره (بجای گله و شکایت کردن از وضع موجود)، به خودش این فرصت رو میده که ضعفهاش رو بشناسه، ساختار بازی رو درک کنه، مسیر موفقیت و پیشرفت رو ببینه و برای اونها تلاش کنه. حواسش به فرصتها باشه و ازشون بهره ببره. /۱۲

ما وقتی خودمون رو در مقام مبتدی ببینیم، با راحتی بیشتری سراغ رشد و یادگیری می‌ریم. به خودمون اجازه سوال پرسیدن می‌دیم. بجای اینکه بخاطر ناتوانی‌هامون ناراحت باشیم، برای برطرف کردن اونها برنامه می‌چینیم. /۱۳

Today’s beginner is tomorrow’s master

بقیه هم در کمک کردن به یک آدم مبتدی راحت‌گیرانه‌تر عمل می‌کنن. این فرصت خوبی برای یادگیری ایجاد می‌کنه. پذیرش موقعیت خود در پایین سلسله‌مراتب اولین قدم برای پیشرفته. اونهایی که به سیستم معترض هستن و خودشون رو قربانی شانس بد می‌دونن، این فرصت رو از دست میدن. /۱۴

داشتن دوستان هم‌رده و همسطح در ساختار اجتماعی خیلی اهمیت داره. چون انتقال اطلاعات و تجربه بین این افراد راحت‌تر از بقیه صورت می‌گیره.
انتقال اطلاعات به بالادستی سخته، چون اون مافوق ممکنه احساس بکنه توانایی‌اش زیر سوال رفته و داره تحقیر میشه. /۱۵

انتقال اطلاعات به پایین‌دستی هم راحت نیست. چون اونها شاید شما رو بخاطر موقعیت‌تون بپذیرن و اشتباه‌های شما رو بهتون گوشزد نشن. یا ممکنه انقدر از وضعیتشون در پایین سلسله‌مراتب ناراضی باشن که دست به کارشکنی بزنن و اصلا حرف شما رو گوش نکنن. /۱۶

ولی بین هم‌رده‌ها اینطور نیست. ما از هم نکات جدید یاد می‌گیریم، و تا وقتی قانع نشیم به راحتی سوال می‌پرسیم و چیزی رو همینطوری نمی‌پذیریم. /۱۷

وقتی مشکل پیچیده‌ای پیش روی ماست که آدمهای زیادی باید در رفع اون دخیل باشن، طبیعتا ساختار سلسله‌مراتبی شکل می‌گیره و اون افرادی که توانایی بیشتری دارن، در این ساختار بالا میرن. برای بالا رفتن در این ساختار، فرد باید توانا و مسئولیت‌پذیر باشه - جاه‌طلبی سالم. /۱۸

کسی که چنین جاه‌طلبی‌ای داره، فرصت پیدا میکنه تا به بقیه هم کمک کنه تا در کارشون موفق بشن. این یکی از مزایای قرار گرفتن در بالای هرمه. حسی که به گفته‌ی نویسنده درست مثل بزرگ کردن فرزنده. موفقیت اونها در کار رو موفقیت خودش می‌دونه. این امر ساختار سلسله‌مراتبی رو کارا نگه میداره/۱۹

باید بپذیریم که ساختارهای موجود اجتماعی فواید زیادی داشتن - هم در سطح فردی (حفظ سلامت روانی و جسمی) و هم در سطح گروهی (پاسخ دادن به مشکلات پیچیده‌تر). ولی ضعفهای خودش رو هم داره. /۲۰

عرفها و ساختار سلسله‌مراتبی که در اجتماع وجود دارن برای حل مسائلی بودن که شاید امروز دیگه موضوعیت نداشته باشن، و باید تغییراتی در اونها ایجاد بشه. با همه اینها نباید به کلی منکر تمام فواید اونها بشیم. /۲۱

نویسنده یک مراجع ۲۰ ساله داشت که ترک تحصیل کرده بود، به پوچی رسیده بود و تنها دلیلش برای خودکشی نکردن مراقبت از گربه‌اش بود. از دنیا، اجتماع و مردم گله داشت. باور داشت با این وضعیت هیچ اتفاق مفیدی در زندگی رخ نخواهد داد. /۲۲

نویسنده بهش میگه دغدغه تو قابل درکه. ولی زندگی تو به اندازه کافی پیچیده هست که دیگه نگران پیچیدگی‌های بزرگتر نباشی. قدم به قدم. اول از خودت شروع کنه. بهش کمک می‌کنه اول ساختار اجتماع رو درک کنه، فوایدش رو ببینه، موقعیت خودش رو در اون بفهمه و برای بهبود اون تلاش کنه. /۲۳

ما همیشه با یک تناقض روبرو هستیم. ساختارهای اجتماعی خوب هستن و همراهی کردن با جمع بطور کلی پاسخگوی بسیاری از نیازهای ماست. ولی از طرف دیگه، انجام کارهای جدید و متفاوت می‌تونه نتیجه غیرقابل پیش‌بینی و بهتری رو هم رقم بزنه. ما باید بین اینها تعادلی پیدا کنیم. /۲۴

ولی این دو («همراهی با ساختارهای اجتماعی و عرفها» و «اقدام به عمل جدید و خلاقانه») در تضاد با هم نیستن. اولی پیش‌نیاز دومی هست. تا وقتی ما یک ساختار پایدار و کارآمد نداشته باشیم، نمی‌تونیم کارهای جدید رو امتحان کنیم و فضا برای خلاقیت نخواهیم داشت. /۲۵ و پایان