Thread by @KaterinakiK1

Σύμφωνα με τον Θεόφραστο (Περὶ φυτῶν ἱστορία) οι κάτοικοι της Κυρήνης ισχυρίζονταν ότι το σίλφιον εμφανίστηκε επτά χρόνια πριν από την ίδρυση της πόλης τους. Παρόλο, όμως, που την εποχή του Πλίνιου του Πρεσβύτερου το σίλφιον είχε εξαφανιστεί από την περιοχή της Κυρήνης, ⬇️

https://twitter.com/KaterinakiK1/status/1443240423925993475

εξακολουθούσε να υπάρχει στις Πάρθους και τους Μήδους. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η παρουσία του σίλφιου υπήρξε απαραίτητη τόσο στη μαγειρική όσο και στην ιατρική. Όπως παραδίδει ο Θεόφραστος, οι Κυρηναίοι έβαζαν σε ξίδι τις ρίζες και τις έτρωγαν φρέσκες. Οι Έλληνες της Λιβύης⬇️

εξήγαν τη ρητίνη του φυτού για να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική. Επιπροσθέτως, αποτελούσε ένα σημαντικό μπαχαρικό στην ελληνορωμαϊκή κουζίνα, διότι είχε έντονη μυρωδιά και ταίριαζε με όλες τις τροφές, συνοδεύοντας είτε τα τυριά (Αριστοφάνης) είτε τα λαχανικά (Πλαύτος) είτε τα ⬇️

κρεατικά. Οι Ρωμαίοι, μάλιστα, θεωρούσαν το σίλφιον τόσο πολύτιμο για τις διατροφικές τους συνήθειες, ώστε φυλασσόταν στο θησαυροφυλάκιο της πόλης.Από την άλλη, ο Διοσκουρίδης, μέγας βοτανολόγος του 1ου αι. μ.Χ. παραδίδει μία εκτενή λίστα ασθενειών, οι οποίες θεραπεύονταν από⬇️

το σίλφιον, όπως ο πονόδοντος, ορισμένα δηλητηριώδη τσιμπήματα, η καρμπούλα, βρογχικά προβλήματα, η επιληψία και προβλήματα εμμήνου ρύσεως. Επιπλέον, ο Πλίνιος αναφέρει ότι τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια της γέννας για τον καθαρισμό ⬇️

της μήτρας και για την απομάκρυνση του αγέννητου νεκρού μωρού. Μετά το μπάνιο μπορούσε να πιει κάποιος ένα χαλαρωτικό αφέψημα με σίλφιον και λευκό κρασί. Η ρίζα του φυτού βοηθούσε στην αντιμετώπιση του πόνου της τραχείας, των μωλώπων (μαζί με κρασί και λάδι) και στην υποχώρηση ⬇️

των πρηξιμάτων (μαζί με κερί). Είχε, επίσης, ευεργετική επίδραση στην αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων. Ο χυμός του, σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, ήταν ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά της φύσης, διότι χρησιμοποιούνταν σε αρκετές ιατρικές συνταγές και μεταξύ άλλων στην⬇️

αντιμετώπιση του ρίγους και στην ανακούφιση των νευραλγιών. Ο Ιπποκράτης αναφέρει τη χρήση του σίλφιου ως κατάπλασμα. Τέλος, έχει διατυπωθεί η άποψη και περί λειτουργίας του ως αντισυλληπτικού.