लग्नानंतर प्रथमच माहेरी आलेल्या मुलीचे माहेरपण आठवडाभर चालले. सगळा आठवडा तिला हवं ते करण्यात सरला.
परत सासरी जातांना वडिलांनी तिला एक सुगंधी अगरबत्ती पुडा दिला. "जेव्हा सकाळी पुजेला बसशील तेव्हा ही अगरबत्ती लाव बेटा", असं आठवणीने सांगितले.
परत सासरी जातांना वडिलांनी तिला एक सुगंधी अगरबत्ती पुडा दिला. "जेव्हा सकाळी पुजेला बसशील तेव्हा ही अगरबत्ती लाव बेटा", असं आठवणीने सांगितले.
आई म्हणाली "असं अगरबत्ती देतं का कुणी, ती प्रथमच माहेरपण करून सासरी जाते आहे, काहीतरी मोठं द्यायला हवे होते "
तसं वडिलांनी खिशात हात घातला अन् असतील तेवढे पैसे तिच्या हातात दिले.
तसं वडिलांनी खिशात हात घातला अन् असतील तेवढे पैसे तिच्या हातात दिले.
सासरी पोहचल्यावर सासुने सुनेच्या आईने दिलेल्या सगळ्या वस्तु बघितल्या. बाबांनी दिलेला अगरबत्ती पुडा बघुन नाक मुरडले.
सकाळी मुलीने अगरबत्तीचा पुडा उघडला. आत एक चिठ्ठी होती.
"बेटा ही अगरबत्ती स्वतः जळते, पण संपूर्ण घराला सुगंधी करून जाते.
सकाळी मुलीने अगरबत्तीचा पुडा उघडला. आत एक चिठ्ठी होती.
"बेटा ही अगरबत्ती स्वतः जळते, पण संपूर्ण घराला सुगंधी करून जाते.
एवढंच नाही तर आजुबाजुचा परिसर ही दरवळुन टाकते. तू काही वेळा नवऱ्यावर रुसशील, कधी सासु-सासऱ्यांवर नाराज होशील, कधीतरी नणंद किंवा जावेचं बोलणं ऐकून घ्यावं लागेल, तर कधी शेजाऱ्यांच्या वर्तनावर खट्टू होशील, तेव्हा माझी भेट लक्षात ठेव. स्वतः जळतांना
अगरबत्ती जसं संपुर्ण घर आणि परिसर सुंगधी बनवते, तशी तू सासरला बनव..."
मुलगी चिठ्ठी वाचुन रडू लागली. सासू धावतच जवळ आली. नवरा, सासरे देवघरात डोकावले.
ती फक्त रडत होती.
"अगं ! हात पोळला का?" नवऱ्याने विचारले.
"काय झालं ते तरी सांग." सासरे म्हणाले.
मुलगी चिठ्ठी वाचुन रडू लागली. सासू धावतच जवळ आली. नवरा, सासरे देवघरात डोकावले.
ती फक्त रडत होती.
"अगं ! हात पोळला का?" नवऱ्याने विचारले.
"काय झालं ते तरी सांग." सासरे म्हणाले.
सासू आजुबाजुचे सामानात काही आहे का ते बघु लागली.
तेव्हा ती वळणदार अक्षरातील चिठ्ठी नजरेला पडली. ती वाचून तिने सुनेला मिठीत घेतले. चिठ्ठी स्वतःच्या नवऱ्याच्या हातात दिली. सासरे चष्मा नसल्याने मुलाला म्हणाले , बघ काय आहे.
सारे कळल्यावर संपूर्ण घर स्तब्ध झाले.
तेव्हा ती वळणदार अक्षरातील चिठ्ठी नजरेला पडली. ती वाचून तिने सुनेला मिठीत घेतले. चिठ्ठी स्वतःच्या नवऱ्याच्या हातात दिली. सासरे चष्मा नसल्याने मुलाला म्हणाले , बघ काय आहे.
सारे कळल्यावर संपूर्ण घर स्तब्ध झाले.
"अरे, ही चिठ्ठी फ्रेम कर, ही माझ्या मुलीला मिळालेली सर्वात महागडी भेट आहे. देवालयाच्या बाजुलाच याची फ्रेम लाव." सासू म्हणाली.
अन् त्यानंतर ती फ्रेम सातत्याने दरवळत राहीली, पुडा संपला तरीही.....
अन् त्यानंतर ती फ्रेम सातत्याने दरवळत राहीली, पुडा संपला तरीही.....
यालाच म्हणतात संस्कार...
कोणी हा लेख लिहीला माहीत नाही, पण खरंच लिहणाऱ्याला माझा सलाम🙏
कोणी हा लेख लिहीला माहीत नाही, पण खरंच लिहणाऱ्याला माझा सलाम🙏
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
