Mariana Mazzucato's boek 'Mission economy' is een aansporing om de grote problemen van deze tijd ezamenlijk en krachtig aan te pakken, met overheden 'in the lead'. Interessant dat zij eerlijk onderwijs (gelijke kansen) in dat rijtje noemt, naast de pandemie, en het klimaat.
Wat kunnen we ons daarbij voorstellen, eerlijk onderwijs als de 'mission' (ik laat dat maar even onvertaald) van onze overheid? Hm. Investeer in het uitwerken van het concept: wat moeten we verstaan onder eerlijk onderwijs? (geen commissiewerk, maar een research programma) vv
Vervolgens: hoe zou dat er in de praktijk uit kunnen zien, binnen bepaalde bandbreedtes? Als we dat weten (maar werkendeweg zal het inzicht veranderen): aan de slag, een 10-jarig programma, met alle betrokken maatschappelijke organisaties. Onder stoom en kokend water.
Die eerste twee stappen zijn niet geweldig kostbaar, maar er mag niet op worden beknibbeld. Het gaan realiseren daarentegen vraagt een investering van tot voor kort ongekende omvang, laten we zeggen 8 miljard. Moet kunnen, toch? Sterker nog, die miljarden liggen er al. Haha.
Vergelijk dat met het onderwijslandschap op dit moment. Ieder jaar klinkt de klaagzang over ongelijke kansen luider, maar wie doet er wat aan? Er zijn goede initiatieven die steeds sterker worden, zoals ResearchEd, de promotie van evidence-informed, kennis-rijk onderwijs.
Waartegenover we een overheid zien die niets doet. Niets. Nou ja, met miljarden strooien, waarvan iedereen die het weten kan zegt dat het meer kwaad dan goed doet. En een 'onderwijsverzorgingsstrucuur' die als missie heeft zichzelf te verrijken. #onderwijskapitalisme, zeg maar.
Die eerste onderzoeksfase is het soort initiatief dat Ackermans en De Jong (1990, AWT/ARHO) voor ogen stond om in een versnipperd onderzoekveld de innovatieve kracht te bundelen: benwilbrink.nl/publicaties/91…
Voor wie Mazzucato's boek niet heeft: 2 rapporten voor de EU: 'Mission-oriented research and innovation in the European Union: A problem-solving approach to fuel innovation-led growth' op.europa.eu/en/publication… , en 'Governing missions in the European Union' op.europa.eu/en/publication…
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
A wil X afpakken van B, met hulp van een advocaat die aan B een brief met onjuistheden schrijft dat X van A is en binnen 2 weken aan hem moet worden gegeven, anders volgt een proces.
Oplichting dus, een gewoon mens gaat voor schut. Waarom een advocaat niet? Enig idee, Twitter?
Wie eist, bewijst. Bedankt. Artikel 46: regelgeving.advocatenorde.nl/content/gedrag……
Er is iets geks aan de hand met hoe juristen denken te kunnen twisten. Interessante wortels in het laat-middeleeuwse disputeren aan universiteiten. Maar in onze harde samenleving ontspoord.
In het onderwijsveld is er nogal wat gedoe, zo te zeggen, over 'objectiviteit' van toetsen en examens. Mijn tenen staan permanent krom in mijn sokken bij zoveel onwaarachtigheid. Kampioen in deze hypocrisie is ongetwwijfeld @hetCvTE. Kost ook nog eens een paar centen.
Maar er is hoop. Er is een aardige filosofie over geschreven: 'Objectivity. The Obligations of Impersonal Reason' by Nicholas Rescher. Als die objectieve-toets-ridders dat eens zouden lezen, om het eigen gedachtegoed eens op te schudden. Zou fijn zijn. undpress.nd.edu/9780268037031/…
Rescher heeft geen problemen met objectiviteit. Integendeel, hij gebruikt een heel boek om het op objectieve wijze te problematiseren. Als je begrijpt wat ik bedoel. Dat zouden we ook moeten doen met de 'objectiviteit' die sommigen aan examens toeschrijven en fanatiek bewaken.
Het theorie-examen voor het rijbewijs, een rampgebied. Ik waag er een draadje aan, aangehangen aan volkskrant.nl/nieuws-achterg…
Onder CBR-directeur Alexander Pechtold gaat het niet goed komen, hij etaleert onbescheiden dat hij echt wel verstand heeft van examineren. Opzich is dat niet bijzonder, alle Nederlanders zijn onderwijsexpert, en dus ook examenexpert, toch? Nou ja: 40% slaagt, er klopt iets niet.
Mijn blog over het eerlijke-kansen-advies van de Onderwijsraad is bijna rond. Harde kritiek, maar heb ik ook een alternatief? In ca 300 woorden te beschrijven? Daar zit ik nu al een paar dagen op te broeden. Ik deel maar eens enkele gedachten, discussie helpt mij altijd wel.
Voor het bo is het wel duidelijk: een strak kenniscurriculum, directe instructie, geen tijd vermorsen bij die kennisvakken, voor iedereen hoge verwachtingen, d.w.z.: even hoog als traditioneel voor de betere/beste leerlingen. sci-hub.st/10.2307/1176007
Voor het vmbo en de onderbouw het vo is het minder rechtlijnig, daar worstelt de Onderwijsraad dus ook mee. De raad wil weg van de vakjes van het standenonderwijs, heel verstandig, maar zet in op sterker differentiëren, en dat is nu juist een eufemisme voor oneerlijk onderwijs.
Onderwijsraad Werkprogramma 2021:
"Adviesvraag: Hoe kunnen differentiatie en selectie in het onderwijsstelsel kansengelijkheid vergroten in plaats van deze te beperken?"
Dat is een interessante vraag, die de Onderwijsraad niet heeft beantwoord. Want zie het advies van april:
"De raad geeft daarom op verzoek van de ministers met dit advies antwoord op de vraag: hoe kunnen differentiatie en selectie in het onderwijsstelsel beter recht doen aan de capaciteiten van alle leerlingen?"
Een totaal andere opdracht!
Mijn informatie is nu dat er geen brief van de ministers is, het gaat kennelijk om goedkeuring van het werkprogramma. Ik probeer dat wat preciezer te krijgen.
Het vervelende is dat ik in october een bijdrage leverde aan de Onderwijsraad, gebaseerd op de eerste formulering.
Ik moet iets bekennen. Ik ben opgeleid in de twee psychologieën (Cronbach): de experimentele en de differentiële psychologie. Vooral die laatste heb ik een halve eeuw benut in een strijd om toegankelijkheid van numerus fixus studies netjes te houden (geen gekke selectie). Ik zie
de wereld dus ook dooe die differentiële bril. Differentiëel: dat heeft dezelfde betekenis als het differentiëren dat de Onderwijsraad voorstelt te intensiveren: onderscheid maken. Als de raad spreekt over talent, prestaties, capaciteiten, ontplooiing, differentiëren, dan zie
ik altijd meteen de verschillen, soms grote verschillen. En dan vooral de helft beneden de mediaan. Terwijl onderwijsbespiegelaars zoals de leden van de onderwijsraad vooral de top van de helft boven de mediaan zien (de 'cognitief sterke leerlingen' noemen ze dat). Het gaat