Thread by @anbezhil12

#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் பிச்சைக்காரன் கணேஷ் விலை உயர்ந்த வைரத்தை வழியில் கண்டெடுத்தான். அதன் மதிப்பு என்னவென்று தெரியாமலே அதை தன்னுடன் இருந்த கழுதையின் காதில் மாட்டிவிட்டான். அதை கவனித்துக் கொண்டிருந்த வைர வியாபாரி முருகன் அவனிடம் சென்று இந்த கல்லை என்க்குக் கொடுத்தால் நான் உனக்கு

பணம் தருகிறேன், எவ்வளவு வேண்டும் கேள் என்றான். உடனே பிச்சைக்காரன் கணேஷ் அப்படியானால் ஒரு ரூபாய் தந்துவிட்டு இந்தக் கல்லை எடுத்துக் கொள் என்றான். அதற்கு வைரவியாபாரி முருகன் இன்னும் குறைவாக வாங்கும் எண்ணத்துடன் ஒரு ரூபாய் அதிகம் நான் உனக்கு 50 பைசா தருகிறேன் இல்லை என்றால் வேண்டாம்

என்றான். பிச்சைக்காரன் கணேஷ் அப்படியானால் பரவாயில்லை அது இந்த கழுதையின் காதிலே இருக்கட்டும் என்றவாறே நடக்கலானான். வைர வியாபாரி முருகன் எப்படியும் அவன் தன்னிடம் அதை 50 பைசாவிற்க்கு தந்துவிடுவான் என்ற எண்ணத்துடன் காத்திருந்தான். அதற்குள் அங்கு வந்த இன்னொரு வியாபாரி முகுந்தன் அந்த

பிச்சைக்காரனிடம் 1000 ரூபாய் தந்து அந்த வைரத்தை வாங்கிக்கொண்டான். இதை சற்றும் எதிர்பாராத முதல் வைரவியாபாரி முருகன் அதிர்ச்சியுடன் அட அடிமுட்டாளே! கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள வைரத்தை வெறும் ஆயிரத்துக்கு கொடுத்து விட்டு இவ்வளவு சந்தோசமாக செல்கிறாயே நன்றாக ஏமாந்துவிட்டாய் என்றான். அதைக்

கேட்ட பிச்சைக்காரன் கணேஷ் பலத்த சிரிப்புடன் யார் முட்டாள்? எனக்கு அதன் மதிப்புத் தெரியாது அதனால் அதை இந்த விலைக்கு விற்றுவிட்டேன். மேலும் எனக்கு இதுவே மிகப் பெரிய தொகை எனவே நான் மிகுந்த மகிழ்வுடன் இருக்கிறேன். அதன் மதிப்புத் தெரிந்தும் வெறும் 50 பைசாவிற்க்காக அதை இழந்துவிட்டாய்

இது எவ்வளவு பெரிய முட்டாள்தனம் என்றவாறே நடக்கலானான்.
இப்படித் தான் நம்மில் பலர் மிகச்சிறிய மகிழ்வுகளுக்காக விலை மதிப்பற்ற நேரத்தை இழக்கிறோம். பெறுதற்கு அரிய மானிட பிறவி பெற்றும் பொருள் ஈட்டுதலே, சேமித்தலே, அதை பாதுகாத்தலே வாழ்வின் நோக்கம் என பொன்னான நேரத்தை இழக்கிறோம். பொருள்

ஈட்டுதலோடு மட்டும்மன்றி பரந்தமானின் புகழ் பாடி விலைமதிப்பற்ற நேரத்தை வாழ்வின் நோக்கமாக்கி கொள்வோம்.

சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻