Sri Maha Periyava is none other than God Himself in human form🙏🏻
There was a village named Nerunjippettai near Mettur. Sri Maha Periyava visited this place in the year 1928. The village chief Sri Sundaram Reddiar and the then MLA Sri Gurumurthy and several elders of the village
we’re big devotees of Maha Periyavaa and were overjoyed by His visit. One day the village folk and devotees were sitting around Periyava and chanting ‘Jaya Jaya Sankara! Hara Hara Sankara!’, and there came the chanting of ‘Govinda…Govinda’ from a distance. Hearing this,
enquired, “Where does this Govinda chanting come from?”
Nearby, there is a hill by name ‘Paalamalai’. There is a temple on top of the hill called ‘Sri Siddheswarar Temple’. People who go there for darshan keep chanting the ‘Govinda’ nama while climbing the hill. It is about
twelve miles (about 20 km) replied the elders. Maha Periyava was extremely happy on hearing this and said, “Govinda chanting for the darshan of Eswara? I too want to have darshan of Sri Siddheswara” Devotees were concerned that it would be difficult for Him to climb 12 miles and
hesitated. But Periyava Maha Periyava started without any hesitation. Sri Sundara Reddiar organised a group of persons under one Perumal Gounder, to guide and take Him (Who guides and leads us!) to the temple. Periyava climbed the 12 miles, had darshan of Sri Siddheswarar. Then
He said, “One day, a lone devotee will build a temple for this ‘Swami’ with his own money.” Maha Periyava’s words came true in the year 1990, after 62 years! A devotee from the North (Sethji) came to this place for having darshan of Sri Siddheswarar. What the Eswara ordained for
him, no one knows, but he arranged to build the temple and conduct the Kumbabhishekham also!
In olden days, a king who was ruling this part wanted to gift something to his citizens who have paid their taxes in full. He called his minister and told him, “Throw money in the water”
What did the intelligent minister do? He built two dams across the river. This made the land fertile. And consequently, the place also prospered. When Maha Periyava was staying in Nerunjippettai, water flowed between the dams so forcefully that big stones were carried away in
large numbers. Periyava noticed one Perumal Vigraha in that!!! He asked the elders, “Do you know anything about this?” The villagers replied that they had heard a story in which the king gave six acres of land to ‘Venkata Perumal’. Periyava then pointed to a place and said,
“There is treasure at the bottom!” But the villagers did not understand its meaning and why Periyava uttered those words. After many years, the Government decided to produce electricity using the water in the Mettur dam. When engineers excavated the place, they had to move the
Perumal statue. They moved it aside carefully and dug the earth for a depth of 25 feet for foundation work. Then the treasure, which Maha Periyava was mentioning that day showed up! First, they got a Hanuman statue, then one by one, Sri Rama, Sita Devi and many others. Astonished
at what they got, Sri Sundaram Reddiar and other elders, loaded the statues in a tempo van and proceeded to Kancheepuram. They showed the statues to Maha Periyava and sought His blessings for building a temple, using those statues. Maha Periyava readily blessed them and said,
“Start immediately! It should be done fast!” When they were about to leave for their village, Periyava called them back. They were thrilled when He asked them, “When I went to Sri Siddheswarar temple, one Perumal Gounder came to guide me and take me there. “How is he? Is he well?
Thrilled because Periyava remembered the poor person by his name and asked about his welfare after a gap of 72 years! What love! What benevolence! Gounder is well; he is now 95, replied the devotees. Periyava pointed at some new clothes kept in a brass plate in front of Him, and
told them, “Take these clothes and give them to Gounder! Convey my kind enquiries to him!”
What a Bhagyavan, Gounder is!thought the devotees from the village! By what other name than ‘Divine Love’ one can call this? Love that shows up for a person, who, somewhere, sometime, had
guided and taken Him to a temple!
Hara Hara Sankara Jaya Jaya Sankara
Sarvam Sri krishnarppanam🙏🏻
ஸ்ரீராமன் காட்டிற்கு வனவாசம் செல்ல கங்கைக் கடந்து அக்கரை செல்ல வேண்டும். அப்போதுதான் முதன் முதலாக குகன் ஸ்ரீராமனைப் பார்க்கிறார். ஶ்ரீராமனைப் பற்றி சகல விஷயங்களும் அவருக்குத் தெரியும். நாட்டைத் துறந்து தன் முன் நிற்கும் மரவுரி தரித்த ஸ்ரீராமனைக் காணமுடியாமல், கண்களில் குகனுக்குக்
கண்ணீர்த்திரை. என்னால் உனக்கு என்ன உதவி ஆகவேண்டும் ஸ்ரீராமா என பக்தியோடு கேட்டார். "கங்கையைக் கடந்து அக்கரை செல்லவேண்டும் குஹா" எனக் கூறினார் ஶ்ரீராமர். அப்போது ஒரு படகு யாரையோ இறக்கி விட்டுவிட்டு புறப்படத் தயாராக இருந்தது.அந்த படகோட்டியின் பெயர் கேவத். குகன் அவனை அணுகி, கேவத் உன
படகை இங்கே கொண்டுவா என்றான். கேவத், இதோ நிற்கிறார்களே, இது யார் தெரியுமா? அயோத்தி மஹாராஜா ஸ்ரீராமர், அது சீதாதேவி, அவர் மனைவி, அது லக்ஷ்மணன் அவருடைய சகோதரன். இவர்களை அக்கரை கொண்டு சேர் என்றான். கேவத் ஸ்ரீராம லக்ஷ்மணர்களை, சீதாவை வணங்கினான். அவன் தினமும் காலையில் எழும்போதும்,
#ஸ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் குரு வையாபுரி தன் சீடர்கள் சிலருடன் பேசியபடி, ஆற்றின் கரையோரம் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். திடீரென அவர் கால் வழுக்கி, நிலை தடுமாறிஆற்றில் விழப்போனார். அப்போது அருகிலிருந்த சீடன் குமரன் சட்டென்று குருவின் கையைப் பிடித்து இழுத்து அவரை ஆற்றில்
விழாமல் காப்பாற்றினான். அவன் அவரைக் காப்பாற்றாமல் இருந்திருந்தால் ஆற்றில் விழுந்து, அவர் பெருக்கெடுத்து ஓடும் வெள்ளத்தால் அடித்துச் செல்லப் பட்டிருப்பார். குருவும் மற்ற சீடர்களும் காப்பாற்றிய சீடன் குமரனுக்கு நன்றி தெரிவித்தனர். இதனால் அந்த சீடனுக்குத் தற்பெருமை
அதிகமாகி விட்டது. பார்ப்பவர்களிடம் எல்லாம், ஆற்றில் விழ இருந்த குருவை நான்தான் காப்பாற்றினேன். இல்லா விட்டால், இந்நேரம் குரு ஆற்றில் அடித்துச் செல்லப்பட்டு இறந்திருப்பார் என்று கூறத்
தொடங்கினான். இந்த விஷயம் குருவின் காதுக்கு எட்டியது. ஆனாலும் பொறுமையைக் கடைப்
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் ஒரு கருவுற்ற மான் பேறு காலம் நெருங்கியதும் ஆற்றினருகே ஓர் அடர்ந்த புல் வெளியில் பிள்ளை பெற இடத்தை தேர்ந்தெடுத்தது. அப்போது கருமேகங்கள் சூழ்ந்தன. பலத்த மழைக்காக ஆயத்தங்களான இடியும் மின்னலும் தோன்றின. மான் தன் இடப்பக்கம் பார்த்தது. அங்கே ஒரு வேடன் மானை நோக்கி
அம்பை ஏய குறி பார்த்து நின்று கொண்டிருந்தான். மானின் வலப்பக்கமோ பசியுடன் ஒரு புலி மானை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தது. ஒரு நிறைமாத கர்ப்பிணி மான் இந்நிலையில் என்ன செய்யும்? அதற்கு பிரசவ வலியும் வந்து விட்டது. இத்ற்கிடையில் காட்டு தீ பற்றி எரிய ஆரம்பித்தது. இத்தனை ஆபத்துகள் நிறைந்த
நிலையிலும் மான் தன் கவனம் முழுதும் தன் மகவை ஈவதிலேயே செலுத்தியது. மற்ற சூழல் அதன் கண்களுக்குத் தெரியவில்லை. தான் நல்ல முறையில் பிரசவிக்க வேண்டும் என்பது மட்டுமே அதன் நினைவில் இருந்தது. அப்போது நடந்த ஆச்சர்யங்களை பாருங்கள்! மின்னல் தாக்கியதால் வேடன் கண் பார்வை இழந்தான். தவறி
விவசாய மசோதா விலக்கம் குறித்து ஒரு பெரிய/முக்கிய
இன்றைய பஞ்சாப் ஒரு பெரும் அழிவின் விளிம்பில் உள்ளது. மீண்டும் தீவிரவாதமும், தனிநாடு கோரிக்கையும் தலையெடுக்க ஆரம்பித்துள்ளது. இன்றைய பஞ்சாப் எந்த நேரமும் வெடித்துச் சிதறக் கூடியதொரு எரிமலையின் உச்சியில் அமர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.
இந்தப் பிரச்சினையின் அடிநாதமே காங்கிரஸ் கட்சிதான். நேரு எவ்வாறு காஷ்மீரைப் பற்றியெரிய வைத்தாரோ அப்படியே பஞ்சாப், அஸ்ஸாம் போன்ற மாநிலங்களைப் பற்றியெரிய, அங்கு தீவிரவாதம் வளர அடித்தளம் இட்டவர் அவரது மகளான இந்திரா காந்தியேதான். சொந்த அரசியல் காரணங்களுக்காக ஊர், பேர் தெரியாமலிருந்த
பிந்தரன்வாலேவை தூக்கிப் பிடித்து, அவன் மூலமாக பஞ்சாபில் தீவிரவாதம் வேரூன்ற விதை, விதைதவரும் இந்திராதான். இறுதியில் வினை விதைத்தவன் அதை அறுவடை செய்வானோ அதனையே இந்திராவும் செய்தார் என்பது வரலாறு. 1960-களில் இன்றைய பஞ்சாப் பகுதி அன்றைய ஹரியானா மாநிலத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது.
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் ஶ்ரீ இராமானுஜரின் சீடர் எம்பார். திருவரங்கத்தின் வீதியில் ஒரு வீட்டிலிருந்து வந்த பெண் குரலிலே இழைந்த கீதம் அவருடைய செவிகளில் பாய்ந்து மறுகணம் சுலோகத்திலே தோய்ந்திருந்த அவருடைய நெஞ்சு பாட்டின் லயத்திலே ஒன்றியது. வாய் சுலோகங்களைச் சொல்வதை விட்டது. அவரது
கால்கள் இசை வந்த திசையில் அந்த வீட்டின் வாயிலில் அவரை நிறுத்தின. தன்னை மறந்தார். தான் ஒரு சன்னியாசி என்பதையும் மறந்தார். தான் யார் வீட்டின் முன்னால் நிற்கிறோம் என்ற சிந்தனையும் இல்லை. கண்களில் நீர் பெருக நின்றார். தான் எவ்வளவு நேரம் நின்றோம் என்பதும் அவருக்குத் தெரியாது. ஆனால்
அந்தத் தெருவில் வந்து போவோருக்கு அது தெரியும். இவருடைய கோலத்தினையும், அந்த வீட்டுக்கு உரியவளையும், அவர் நின்ற நிலையையும் தொடர்புப்படுத்தி சிலர் முகம் சுழித்தனர். சிலர், கருமம் கருமம் இப்படியும் ஒரு வெளிவேஷமோ? என்று கூறிச் சென்றனர். சில வைணவ அடியார்கள் இக்காட்சிக் கண்டு
#கார்த்திகைதீபம் தீபமேற்றி வழிபடுவதைக் காட்டிலும் சிறப்பானதொரு வழிபாடு இல்லை என்கின்றன திருமுறைகள். இறைவன் ஜோதி வடிவானவன். சகல இருளையும் அழித்து வெளிச்சம் அளிப்பவன் அவனே என்பதை உணர்த்தும் திருநாளே திருக்கார்த்திகை நன்னாள்.
63 நாயன்மார்களின் நமிநந்தி அடிகளே 'தொண்டர்க்காணி' என்று
போற்றப்படுகிறார். அதாவது அடியார்களுக்கு இலக்கணமாகத் திகழ்கிறார் என்று பொருள். காரணம் அவர் பெரும் இக்கட்டானச் சூழலிலும் விளக்கிடும் திருப்பணியை நிறுத்தவே இல்லை. திருவாரூர் ஆலயத்தில் விளக்கேற்றும் பணியைச் செய்துவந்த நமிநந்தி அடிகள், விளக்கேற்ற நெய் இல்லாத வேளையில், நெய் யாசகம்
கேட்டு சென்றார். அப்போது எதிரிகள் அவரை கிண்டலும் கேலியும் செய்து, நெய் இல்லாவிட்டால் என்ன, உமது ஈசனின் அருளால் நீரை விட்டு விளக்கு இடலாமே என்று சொன்னார்கள். அதன் படியே கமலாலயத் திருக்குளத்தில் நீர் அள்ளி விடிய விடிய ஆலயம் முழுக்க விளக்கேற்றினார் நமிநந்தி அடிகள்.