Tweet

شاوشَنک

12 Jan, 13 tweets, 3 min read

اصول اخلاقی سازنده کمونیسم، مجموعه‌ای از قوانین بود که توسط حزب کمونیست شوروی در سال ۱۹۶۱ تصویب شد و سپس گویی که در قلعه حیوانات اورول کبیر زندگی می‌کنی ناگهان بر دیوار خیابان‌ها نمایان شد. انسان تراز کمونیسم، انسان عمل به این‌ها بود و در غیر این‌صورت سر و کارت با پلیس مخفی بود.

پس از حدود یک دهه تحقیق و تفکر در باب اخلاق کمونیستی، حزب کمونیست شوروی در نهایت در کنگره ۲۲‌ام خود به سال ۱۹۶۱ «دوازده اصل اخلاقیِ سازنده‌ی کمونیسم» را به عنوان روشی برای قرارگیری در مسیر توسعه‌ی اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی جامعه‌ی کمونیستی تصویب کرد.

در اشاعه و نظارت بر اجرای این اصول ارگان‌های مختلفی از حزب کمونیست چون: کومسومل سازمان جوانان حزب، گشت‌های خیابانی و دادگاه‌های رفقا حضور داشتند. این دوره از تاریخ شوروی دوران «ذوب یخ‌ها» بود که با مرگ استالین و به قدرت رسیدن خروشچف فضای جامعه اندک تغییری کرده بود. خصوصا پس از

کنگره ۲۰‌ام که خروشچف جرات کرده بود و حتی پشت درهای بسته از استالین و سیاست‌های وحشت او انتقاد کرده بود، هرچند که خروشچف هم علیه‌السلام نبود. در چنین فضایی بود که شهروندانی در میان گفتگوهای آشپزخانه‌ای‌شان (انتقاد از حزب در سکوت خانه) هم اصول اخلاقی کمونیسم را مسخره می‌کردند.

اصول اخلاقی و قانون آن اما در مواردی به وسیله‌ی انتقام‌گیری شهروندان جامعه‌ی کمونیستی شوروی از یک‌دیگر بدل شد. زنان یا مردانی که خواهان حق حضانت فرزندان بودند، دیگری را به رعایت نکردن اصول اخلاقی کمونیسم متهم می‌کردند، همسایه برای انتقام از همسایه همین کار را می‌کرد و یا

زوجین تلاش می‌کردند تا با توسل به همین قوانین اخلاقی یکدیگر را تحت کنترل بگیرند. در شوروی بعد از جنگ دوم جهانی، زنان بسیاری بودند که در دهه سوم زندگی خود مجرد بودند یا ازدواج مجدد برای زنان به نسبت مردان بسیار سخت‌تر بود و در محیط کار نیز به نسبت مردان، دستمزد کمتری

دریافت می‌کردند و توسل به قوانین اخلاقی در آنان بیشتر بود. در جُکی از آن دوران گفته می‌شود: زنان آلمانی با خانه‌داری شوهرانشان را مطیع می‌کنند، زنان فرانسوی با زیبایی، زنان اسپانیایی با عشق و زنان روس با توسل به کمیته اخلاقی حزب کمونیست. در هر حال، قوانین ۱۲گانه به این شرح بود:

نخست: وفاداری به کمونیسم و عشق به سرزمین سوسیالیستی مادری و سایر کشورهای سوسیالیست.

۲. انجام آگاهانه وظایف فردی برای صلاح جامعه (آن‌چه که حزب کمونیست می‌گوید). آن‌که کار نمی‌کند، چیزی برای خوردن گیرش نمی‌آید.

۳. مراقبت از اموال عمومی و تلاش برای چندبرابر کردن آن با تلاش مستمر.

. بالا بردن آگاهی خود در مورد مسئولیت‌های اجتماعیِ زندگی در یک جامعه‌ی کمونیستی و عدم رواداری نسبت به چیز یا کسی که منافع اجتماعی (مورد نظر حزب کمونیست) را نقض می‌کند.

۵. زندگی اشتراکی و رفاقت بر مبنای همه برای یکی، یکی برای همه.

. روابط اجتماعی بین انسان‌ها یعنی هر انسانی برای انسان دیگر یک دوست، رفیق و برادر است.

۷. صداقت، پاکیزگی اخلاقی به علاوه‌ی ساده‌زیستی و فروتنی چه در زندگی خصوصی و چه در زندگی عمومی.

۸. احترام متقابل در خانواده و تربیت مناسب فرزندان ( به عنوان کودک مورد تایید حزب).

. تحمل نکردن بی‌عدالتی، انگل‌های اجتماع (لفظ متن اصلی دقیقا انگل است)، بی‌انصافی، پیشرفت شغلی برای منافع شخصی و حرص زدن.

۱۰. عشق و برادری به تمام ملت‌های کمونیستِ اتحاد جماهیر شوروی و تحمل نکردن نژادپرستی.

. هیچ‌گونه تحملی نسبت به دشمنان کمونیسم که همانا صلح و آزادی مردم در آن است، پذیرفته شده نیست.

۱۲. همبستگی و برادری با همه‌ی کارگران جهان در همه‌ی کشورهای جهان.

نسخه instant view این رشته را در کانال تلگرامم نیز قرار داده‌ام:
t.me/mohammadaleph/…

• • •

Missing some Tweet in this thread? You can try to force a refresh

This Thread may be Removed Anytime!

Twitter may remove this content at anytime! Save it as PDF for later use!

More from @mohammadaleph

شاوشَنک

@mohammadaleph

15 Jan

زمانی که شوروی کمونیست در سال ۱۹۹۱ فرو پاشید، سرگئی کریکالف فضانورد همچنان در فضا بود و برنامه‌ای برای بازگرداندن او وجود نداشت. به او اطلاع داده شد که تا اطلاع ثانوی باید آن‌جا بماند -انگار که جای دیگری برای رفتن هم داشت- تا این‌که سرانجام ۱۰ ماه بعد او را به زمین بازگرداندند.

«آخرین شهروند شوروی the last citizen of the USSR» لقبی است که بعد از این ماجرا به او داده شد. چهارماه پیش از سقوط شوروی در مارس ۱۹۹۱، سرگئی ۳۳ ساله از پایگاه بایکانور قزاقستان و زیر پرچم سرخ اتحاد جماهیر شوروی با ستاره سرخی بر لباس فضایی‌اش به ایستگاه فضایی میر فرستاده شد.

در حالی که ماموریت او تنها برای ۵ ماه برنامه‌ریزی شده بود، ۳۳۰ کیلومتر پایین‌تر و در سطح زمین تانک‌های ارتش به میدان سرخ مسکو رسیده بودند، مردم به خیابان‌ها آمده بودند و‌ گورباچف و شوروی می‌رفتند که به تاریخ بپیوندد. ماموریت او پایان یافته بود، اما کشوری که او را به فضا فرستاده

Read 11 tweets

شاوشَنک

@mohammadaleph

20 Dec 21

در روز ۲۶ سپتامبر ۱۹۸۳، سرنوشت جهان و نسل بشر به یک قطعه چند دلاری کامپیوتری و تصمیم «استانیسلاو پتروف» سرهنگ دومِ سایت سری موشکی Serpukhov-15 شوروی در خارج از مسکو گره خورد. قهرمانی که احتمالا اگر آن‌روز مریض می‌شد یا حال کار کردن نداشت، سرنوشت جهان به کلی تغییر می‌کرد.

پروتوکل‌های دفاع شوروی به طور جدی اعلام می‌کرد که هر حمله‌ای از طرف ایالات متحده آمریکا به خاک شوروی باید با یک حمله‌ی چندجانبه‌ی اتمی به پایگاه‌های نظامی و خاک آمریکا پاسخ داده شود و در شب ۲۶ سپتامبر ۱۹۸۳، آمریکا تصمیم گرفته بود به شوروی حمله کند. ابتدا یک موشک هسته‌ای شلیک شد،

یک دقیقه‌ی بعد موشک دیگری، و یک دقیقه‌ی بعد سه موشک دیگر. آمریکا عملا به خاک شوروی حمله کرده بود و شوروی باید به سرعت به این حمله پاسخ می‌داد. حداقل کامپیوتر روبه‌روی استانیسلاو پتروف Stanislav Petrov که این را می‌گفت. استانیسلاو باید

Read 27 tweets

شاوشَنک

@mohammadaleph

23 Nov 21

سال ۱۹۸۲ در حالی که دانشجوی سال سوم بودم به دفتر جذب نیروی ارتش شوروی (برای جنگ افغانستان) فراخوانده شدم.
-ما به پرستار نیاز داریم، نظرتون چیه؟
+ولی من دارم درس می‌خونم.
-شما عضو شاخه جوانان حزب کمونیست هستید، این را وطن از شما می‌خواهد.
باور کردنی نبود، ولی به همین راحتی به جنگ

فرستاده شدیم. در فیض آباد در بخش جراحی به خدمت گمارده شدم. حتی پنس هم نداشتیم و جلوی خون‌ریزی رگ‌ها را با دست می‌گرفتیم. به محض این‌که به نخ‌های بخیه دست می‌زدی، پودر می‌شدند، تاریخ تولیدشان برای ۱۹۴۵ بود... اولین بیماری که جراحی کردم یک پیرزن افغانی بود. شب به سراغش رفتم تا

حالش را بپرسم، به محض بازکردن چشمانش توی صورت من تف انداخت. روستا و همه‌ی خانواده‌اش را سربازان ما قبلا کشته بودند. آن زمان هنوز نمی‌فهمیدم که حق دارد از ما متنفر باشد... سربازهایی بودند که به خودشان شلیک می‌کردند تا به مرخصی بروند، وقتی آن‌ها را می‌دیدم با رقت نگاهشان می‌کردم

Read 11 tweets

شاوشَنک

@mohammadaleph

21 Nov 21

آن خانمی که آن پشت اشک می‌ریزد مارتینا ناوراتیلووا اعجوبه تنیس جمهوری چک است که به خاطر حکومت کمونیست‌ها در دهه ۷۰ از کشور فرار کرد. سه روز پیش، باربارا کریچیکووا تنیسور جمهوری چک پس از قهرمانی در فینال تور جهانی گفت: «خوشحالم که دوران سیاه سلطه‌ کمونیسم

بر کشورم پایان یافته است». سخرانی‌اش چنان پرشور بود که اشک حاضران در سالن را هم در آورد. تعهد یک ورزشکار به مردم و کشورش همیشه برایم رشک‌برانگیز بوده است. باربارا گوشی‌اش را درآود، سخنرانی‌اش را آماده کرد و رو به جهان گفت: همه می‌دانند در آن دوران چه اتفاقی افتاد. اینجا

مارتینا ناوراتیلووا حضور دارد، کسی که به خاطر آن حکومت کمونیستی مجبور به ترک وطن شد. خوشحالم که آن رژیم دیگر وجود ندارد و ما می‌توانیم در «آزادی» زندگی کنیم. او بعد از این سخنرانی در مصاحبه‌ای گفت: من خاطره‌ای از آن دوران ندارم (سنش قد نمیده) ولی خوشحالم

Read 8 tweets

شاوشَنک

@mohammadaleph

18 Nov 21

سربازهایی بودند که برای سال‌ها وقتی در کوهستان‌های افغانستان نگهبانی می‌دادند، کسی را نمی‌دیدند. هلیکوپتری سه بار در هفته به آن‌ها سر می‌زد. وقتی به آن‌جا رسیدم، فرمانده جلو آمد و گفت: دختر خانم، میشه کلاهت رو برداری، من یک ساله که هیچ زنی ندیدم... همه‌ی سربازها هم از سنگرهایشان

بیرون آمدند تا بعد از مدت‌ها یک زن را از نزدیک ببینند... چطور به این‌جا رسیدم؟ ساده است. هرچیزی که روزنامه‌ها -ی حزب کمونیست در شوروی- می‌نوشتند را باور می‌کردم. باور داشتم که اون‌جا جنگه و من این‌جا دارم واسه خودم لباس و مدل موی جدید درست می‌کنم. مادرم گفت: من شما رو به دنیا

نیاوردم که دست‌ها و پاهاتون رو جدا جدا خاک کنم. اگه بری جنگ تا دم مرگ نمی‌بخشمت... در کابل چیزی که می‌دیدی سگ، سرباز مسلسل به دست و سیم خاردار بود. و البته زن‌ها، صدها زن -شورویایی- که به ارتش برای جنگ افغانستان پیوسته بودند. افسران، زیباترین و جوون‌ترین زن‌ها رو انتخاب می‌کردند.

Read 18 tweets

شاوشَنک

@mohammadaleph

10 Nov 21

پیرزن روستایی به جوانی که مشاعرش را از دست داده بود اشاره کرد، او از سربازان شوروی بود و بعد از جنگ افغانستان، افسری او را به خانه بازگردانده بود: «اون دیوونه شد تا بتونه زنده بمونه...». به قول کافکا، انسان می‌تواند تا ابد در خود گم شود... شوروی و سازمان سانسورش

تمام تلاشش را می‌کرد تا به ما بقبولاند که فقط تعداد کمی از نیروهای شوروی را به افغانستان فرستاده‌ایم تا به برادران و خواهران خلق افغانستان کمک کنند که جاده‌ها را بسازند، کودها را در روستاها جابه‌جا کنند و پزشکانمان به وضع حمل زنان افغانی کمک کنند. بسیاری، این‌جا در

شوروی به این حرف‌های حزب باور دارند و روزنامه‌ها هم مدام از وظیفه‌ی انترناسیونالیستی -ارتش خلق برای آزادسازی مظلومان جهان- و ژئوپلتیک و این چیزها حرف می‌زنند. من در یک ایستگاه افسری را با یک پسر لاغر با سری تراشیده دیدم که با یک چنگال در حال کندن خاک یک گلدان خشک بود!

Read 6 tweets

Support us! We are indie developers!

This site is made by just two indie developers on a laptop doing marketing, support and development! Read more about the story.

Become a Premium Member ($3/month or $30/year) and get exclusive features!

Become Premium

Too expensive? Make a small donation by buying us coffee ($5) or help with server cost ($10)

Donate via Paypal

Or Donate anonymously using crypto!

Ethereum

0xfe58350B80634f60Fa6Dc149a72b4DFbc17D341E copy

Bitcoin

3ATGMxNzCUFzxpMCHL5sWSt4DVtS8UqXpi copy

Thank you for your support!

Share this page!

شاوشَنک

Try unrolling a thread yourself!

More from @mohammadaleph

شاوشَنک

شاوشَنک

شاوشَنک

شاوشَنک

شاوشَنک

شاوشَنک

Did Thread Reader help you today?

Like this author's thread?