Thread by @mohammadaleph

زمانی که شوروی کمونیست در سال ۱۹۹۱ فرو پاشید، سرگئی کریکالف فضانورد همچنان در فضا بود و برنامه‌ای برای بازگرداندن او وجود نداشت. به او اطلاع داده شد که تا اطلاع ثانوی باید آن‌جا بماند -انگار که جای دیگری برای رفتن هم داشت- تا این‌که سرانجام ۱۰ ماه بعد او را به زمین بازگرداندند.

«آخرین شهروند شوروی the last citizen of the USSR» لقبی است که بعد از این ماجرا به او داده شد. چهارماه پیش از سقوط شوروی در مارس ۱۹۹۱، سرگئی ۳۳ ساله از پایگاه بایکانور قزاقستان و زیر پرچم سرخ اتحاد جماهیر شوروی با ستاره سرخی بر لباس فضایی‌اش به ایستگاه فضایی میر فرستاده شد.

در حالی که ماموریت او تنها برای ۵ ماه برنامه‌ریزی شده بود، ۳۳۰ کیلومتر پایین‌تر و در سطح زمین تانک‌های ارتش به میدان سرخ مسکو رسیده بودند، مردم به خیابان‌ها آمده بودند و‌ گورباچف و شوروی می‌رفتند که به تاریخ بپیوندد. ماموریت او پایان یافته بود، اما کشوری که او را به فضا فرستاده

بود، دیگر وجود نداشت. روسیه در بحران اقتصادی فرو رفته و دیگر پولی برای بازگرداندن سرگئی به خانه وجود نداشت. داستان فیلم ترمینال ۲۰۰۴ با بازی تام هنکس کبیر را به خاطر دارید؟ این‌بار اما فرودگاه، ایستگاه فضایی میر بود و سرگئی، مسافری در آرزوی بازگشتن به خانه. روزها پشت هم سپری

می‌شد و پایگاه زمینی کنترل ماموریت در پاسخ به درخواست‌های سرگئی تنها یک چیز برای گفتن داشت: "پول نیست، یه کم دیگه تحمل کن، اولویت ما الان پس‌اندازکردن پول برای بازگرداندن توست". درواقع او می‌توانست ایستگاه فضایی میر را با یک کپسول مخصوص که برای بازگشت به زمین طراحی شده بود

به زمین بازگردد، اما این کار به معنای پایان زندگی ایستگاه فضایی میر بود؛ زیرا که با خروج سرگئی دیگر کسی برای مراقبت از ایستگاه وجود نداشت... سرگئی بعدها در این مورد گفت: "خودم هم مطمئن نبودم، آیا واقعا انجام این‌کار در حد و اندازه‌ی توان من بود یا نه. آتروفی عضلانی، تشعشعات،

افزایش ریسک سرطان و ضعف سیستم ایمنی بدن تنها بخشی از ریسک‌های ماموریت‌های فضایی بلند مدت است". در مورد سرگئی کریکالف Sergei Krikalev ماموریت فضایی به دو برابر زمان برنامه‌ریزی شده برای آن رسیده بود و او ناخواسته یک رکورد فضایی به جا گذاشته بود. تورم افسارگسیخته، میراث شوروی

برای روسیه بود و آن‌ها برای تامین پول، به فروش فوری صندلی‌های موشک سایوز برای ماموریت‌های فضایی به دیگر کشورها رو آورده بودند. اتریش یک صندلی را به قیمت ۷میلیون دلار خرید و در موردی دیگر، کشور ژاپن برای اعزام یک خبرنگار تلویزیونی به فضا، یکی از صندلی‌ها را به قیمت ۱۲ میلیون دلار

خریداری کرد. در چنین شرایطی بود که حتی صحبت از فروش فوری ایستگاه فضایی میر هم به گوش می‌رسید، آن‌هم در حالی که همچنان در حال فعالیت بود. این به معنی بازگشت تمام خدمه‌ی آن به زمین بود، در حالی که هیچ مهندس پرواز دیگری وجود نداشت که جای سرگئی را پر کند و او در ایستگاه میر،

کیلومترها دور از زمین گیر افتاده بود. سرگئی از مرکز زمینی خواسته بود که حداقل برای بالابردن روحیه‌اش، مقداری عسل برایش بفرستند، اما گویا عسل موجود نبود و برایش تربچه و لیمو فرستاند... در نهایت سرگئی در تاریخ ۲۵ مارس ۱۹۹۲ بعد از آن‌که آلمان به مبلغ ۲۴ میلیون دلار، جایگزین او که

فضانوردی به نام کلاوس دیتریش فلاده Klaus-Dietrich Flade بود را به فضا فرستاد، به زمین بازگشت. درحالی که چهار حرف USSR و یک ستاره سرخ بر روی لباس فضایی‌اش وجود داشت. لباس فضایی کشوری که دیگر وجود نداشت. او همچنان زنده است و بعد از آن چند ماموریت دیگر را نیز به پایان رساند.

نسخه‌ی instant view این رشته را همراه با چند تصویر دیگر در کانال تلگرامم نیز قرار داده‌ام.
t.me/mohammadaleph/…

دوستانی هم گویا مسئله لیمو و تربچه‌ها را به شوخی برداشت کرده‌اند، لیکن فرانتس فیبوک Franz Viehbock فضانورد اتریشی (نفر اول سمت راست) در ماموریتی به تاریخ ۲ اکتبر ۱۹۹۱ (یک ماه مانده تا سقوط شوروی و ۲ ماه بعد از کودتای ماه اوت) آن‌ها را به ایستگاه فضایی میر به دست سرگئی رسانده بود.

این‌جا می‌توانید یک نمای کلی و تقریبا ماه‌شماری از ماموریت سرگئی تا زمان بازگشت به زمین را بخوانید.
discovermagazine.com/the-sciences/t…