About thirty years back, Bairava Subramanya Aiyer was running a prasadam shop in Tiruttani hills. I was among the people who worked in that shop. Once I fell ill because of incessant work. As time passed, the fever shot up. Thinking that I could reach home by ten in the night,
started walking slowly down the steps in the mountain path, staggering, and repeatedly taking rest here and there, and finally reaching the last step. There was a mena (palanquin) parked on the banks of the Teppakkulam. A man came towards me from that direction. He asked me, have
you come down from the hill top? I said, yes. Then you come here. He took me to the mena. I peeped slightly inside the mena. From there Maha Periyava gave darshan to my darkened eyes as Shantha Swaroopi. I good joining my palms forgetting about myself. “You come from the hill top
Is the temple open?" Periyava asked me. The temple is locked Swami! I said with utter humility. "Will there be a prasadam shop there?" I said, I am an employee of the prasadam shop atop the hill. I can prepare venpongal for these people. Periyava said, "If that is the case, well
and good. I shall walk up the path of the mountain stairs, asking them to climb through the regular path. You go quickly and prepare (the food), Go!" As Periyava said the last word "Go", my fever went away without leaving any trace. Like a runner in a sports race event, I ran up
the hills by the singular footpath and reached the top. The prasadam shop owner was not present on that day. I broke the news to his wife. That noble woman said, "You climbed down the hill only to see the doctor! And why do you ask for my permission when the Vaidyanathan Himself
has cured you and given you orders? This incident has happened only for the welfare of us all! You go happily and prepare the Aharam!" Immediately I lit the wood furnace and prepared the venpongal. Then I woke up a man who was sleeping there for assistance, and carrying the food,
a wooden ladle, mandara leaves to serve food, and pulikaichal as side dish for the pongal, and arrived at Murugan's dwaja sthamba. Within a few minutes Periyava arrived at the hill temple. With the electric lamps in all the prakaras (courtyards) switched on throwing brightness
around, the organs trumpeting music and with the purna kumbham, as the temple official Krishna Reddiyar, the temple administrator Kulasekhara Naidu, many other employees, and the priests were waiting to receive Maha Periyava and take him inside, the Sage looked around. I stood
before him with folded palms. Periyava asked, "Is the Aharam ready?" I replied, Have prepared and brought it here. "Alright, you serve these people and then come", Periyava ordered me. Asking the palanquin bearers to sit down on the floor, giving them the leaf plates and serving
them the venpongal, I said, These have been prepared exclusively for you. The pulikaichal is there for side dish. Eat well to your satisfaction. I need to go to the temple and have darshan of Periyava. When they said, You proceed, we shall take care of ourselves I went inside the
temple. Maha Periyava was standing near the Moola Sthanam (sanctum sanctorum). As I had that darshan, I rubbed my eyes and looked keenly to distinguish as to who was TanigaiMalai Murugan and who was Paramacharyar. Tears rushed down my eyes with the darshan of Periyava as
DeivaGuru and JagadGuru. The darshan was over at last. Kanchi Maha Swamigal came out. As the temple employees were bowing to him giving way, I went and stood before him with folded palms. Periyava said, "They are all very happy. You prepared it tastily and fillingly! All of them
are very happy. Their stomachs are also full", and stood blessing me, I knelt down for a shastaanga namaskaram and then stood up. "When you go to sleep every night, chant the Rama Nama." When Periyava blessed me with these words, it was one o' clock at night.
Hara Hara Sankara
Jaya Jaya Sankara
Author: S.Balarama Rao
Source: Maha Periyaval - Darisana Anubhavangal Vol. 1
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
லாவண்யா என்ற பெயருக்குப் பதில் எஸ்தர், ஆஷிபா அல்லது surname வில்சன் என்று இருந்திருந்தால், தமிழக ஊடகங்கள் அவர் வீட்டில் தவம் கிடந்து, அவர் தாயின் கண்ணீரை, குடும்பத்தின் சோகத்தை, இந்தியா ஒரு வாழத்தகாத தேசம் என்று 24x7 ஒளிபரப்பி காசு பார்த்து இருக்கும்.
17 வயது மாணவியை, பரீட்சைக்கு
தயார் செய்யவிடாமல், மதம் மாறாத குற்றத்திற்காக, பழிவாங்கும் எண்ணத்துடன், கழிவறையை கழுவச் செய்த பள்ளியின் பெயர் "பத்மா சேஷாத்திரி" என்று இருந்திருந்தால், இந்நேரம் தமிழக அரசு பள்ளியின் அனுமதியை ரத்து செய்து தாளாளரைக் கைது உனக்கு கண்ணீர் வடித்திருக்கும். அவர் குடும்பத்துக்கு ₹1கோடி
+ அரசு வேலையும் கொடுத்திருக்கும். என்ன செய்வது பள்ளியின் பெயர் "தூய ஹ்ருதய மேரி" ஆயிற்றே! #NEET க்கு படிக்க முடியவில்லை என்று ஒரே ஒரு வரி எழுதிவிட்டு சென்றிருந்தால், சினிமா பட்டாளம் வீடு தேடி வந்து, அரசை எதிர்த்து ஒருவிரல் புரட்சி செய்து ட்விட்டர் பேச்புக்கில் அறிக்கை விட்டு
#கும்பகோணம்#திருக்குடப்தை கும்பகோணம், அதை சுற்றியுள்ள பகுதியில் ஏராளமான (188) கோவிகள் அமைந்திருப்பதால் அது கோவில் நகரம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. கரு முதல் 60ஆம் கல்யாணம் வரை நம் வாழ்க்கை மங்களமாக அமைய வேண்டிய வரும் தரும் கோவில்கள் இங்குள்ளது தனிச் சிறப்பு. 1. கரு உருவாக (புத்திர
பாக்கியம்) - கருவளர்ச்சேரி 2. கரு பாதுகாத்து சுக பிரசவம் பெற - திருக்கருகாவூர் 3. நோயற்ற வாழ்வு பெறுவதற்கு -
ஸ்ரீவைத்தீஸ்வரன் கோயில் 4. ஞானம் பெற - சுவாமிமலை 5. கல்வி, கலைகள் வளர்ச்சிக்கு -
கூத்தனூர் 6. எடுத்த காரியம் வெற்றி பெற மன தைரியம் கிட்ட - பட்டீஸ்வரம்
7. உயர் பதவி
அடைய (வேலை வேண்டி) - கும்பகோணம் பிரம்மன் கோயில் 8. செல்வம், பெறுவதற்கு - ஒப்பிலியப்பன் கோயில் 9. கடன் நிவர்த்தி பெற - திருச்சேறை சரபரமேஸ்வரர் 10. இழந்த செல்வத்தை மீண்டும் பெற - திருவிடைமருதூர் மகாலிங்க சுவாமி 11. பெண்கள் நற்சமயத்தில் ருது
ஆவதற்கும், ருது பிரச்சனைகள் தீர
ஒருமுறை #ஸ்ரீராகவேந்திரர் சுவாமிகள் கும்பகோணத்தில் தங்கியிருந்தபோது, மூன்று ஜோதிடர்கள் மடத்தில் தரிசிக்க விரும்பினர். பக்தர்கள் யாராக இருந்தாலும், எந்த தேசத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருந்தாலும் அவர்களை அன்புடன் வரவேற்று, ஆசி வழங்கி அனுப்புவது சுவாமிகளின் வழக்கம். மூன்று ஜோதிடர்களும்
தரிசனம் முடிந்ததும் அங்கேயே தயங்கியபடி நின்றிருந்தனர். "என்ன வேண்டும்’’ என்று சுவாமிகள் கேட்டார். அதற்கு அவர்கள், நாங்கள் ஜோதிடம் சொல்பவர்கள். எங்களுக்கு இங்கே ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தால் அதை எங்களுடைய பாக்கியமாக நினைப்போம் என்றனர். சற்று யோசித்த சுவாமிகள், ''உங்களிடம் ஒரு ஜாதகம்
தருகிறேன். அந்த ஜாதகத்துக்கு உரியவரின் ஆயுள் காலம் என்ன என்று கணித்துச் சொல்ல முடியுமா?'' என்று கேட்டார். பொதுவாக ஜோதிடர்கள் ஆயுளை கணிப்பதில்லை. ஆனால், சுவாமிகளின் உத்தரவு என்பதால் அவர்களால் மறுக்கவும் முடியவில்லை. கொஞ்சம் தயங்கியபடியே, எங்களால் முடிந்தவரை கணித்துச் சொல்கிறோம்
அனுமனின் வாலில் தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் மணி எப்படி வந்தது என்று கூறும் பதிவு இது.
சீதாப்பிராட்டியை மீட்க ராவணனுடன் போர் புரிய இலங்கைக்கு புறப்படும் முன் ஸ்ரீராமன் கிஷ்கிந்தாவில் வானரப்படையை திரட்டிக் கொண்டிருந்தார். வானரங்கள் பல வகை. அதில் #சிங்கலிகா என்று அழைக்கப்படும் குள்ளமான
வானரங்களைக் கொண்டு ஒரு படை அமைத்தார். இதில் ஆயிரம் வானரங்கள் இருந்தன. இவை கூட்டமாக சென்று எதிரியின் படைவீரர்கள் மேல் விழுந்து பற்களால் கடித்துக் குதறியும் நகங்களால் பிராண்டியும் போரிடும். போருக்குப் புறப்படும் வீரர்களை வழியனுப்பும் போது அவர்கள் குடும்பத்தார்களின் கண்களில் கண்ணீர்
அவர்கள் உயிருடன் பத்திரமாக திரும்பி வரவேண்டுமே என்ற கவலையில்! அதைக் கவனித்த ஸ்ரீராமன், "யாரும் கவலைப்பட வேண்டாம். என் படை வீரர்களை பத்திரமாக திருப்பிக் கொண்டு வந்து சேர்ப்பது என் பொறுப்பு” என்று உறுதி கொடுத்தார். போர் ஆரம்பமாயிற்று. கடும்போர் நடந்தது. ராவணனின் படையில் பல முக்கிய
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் உத்தமதானபுரம் வேங்கடசுப்பையரின் மகனான சாமிநாதையரவர்கள் தமிழ்த்
தாத்தா என போற்றப்படுபவர். ஆற்றொழுக்கு போன்ற அழகிய தமிழ் நடையில் சுவையான பாரம்பரியச் செய்திகளைத் தருவதில் அவர் வல்லவர்.
அவரது என் சரித்திரத்தில் (1941 ஆம் வருடம் எழுதியது) முதல்
அத்தியாயமாக
மிளிர்வது உத்தமதானபுரம் எப்படித்
தோன்றியது என்பது பற்றித்
தான். சற்றேறக்குறைய இருநூறு
வருஷங்களுக்கு முன்பு தஞ்சாவூர்
ஸமஸ்தானத்தை ஆண்டு வந்த
காலகேயன் எனும் அரசர் ஒருவர் தம்முடைய பரிவாரங்களுடன் நாடு
முழுவதையும் சுற்றிப் பார்க்கும்
பொருட்டு ஒருமுறை தஞ்சாவூரில் இருந்து
புறப்பட்டார். அங்கங்கே உள்ள இயற்கைக் காட்சிகளை யெல்லாம் கண்டுகளித்தும், ஸ்தலங்களைத்
தரிசித்துக் கொண்டும் சென்றார்.
இடையில், தஞ்சைக்குக் கிழக்கே
பதினைந்து மைல் தூரத்திலுள்ள
பாபநாசத்திற்கு அருகில்
ஓரிடத்தில் தங்கினார். வழக்கம்
போல் அங்கே போஜனம் முடித்துக்
கொண்ட பிறகு தாம்பூலம்
#ஜல்லிக்கட்டு#சாமி_மாடு.
மதுரை மாவட்டத்தில் எங்கு ஜல்லிக்கட்டு நடத்தப்பட்டாலும், குறிப்பாக அலங்காநல்லூர், பாலமேடு மற்றும் அவனியாபுரம் பகுதிகளில் சாமி மாடு என்று முதலாவாக ஒன்றை அவிழ்த்து ஓடவிடுவார்கள். அதை யாரும் பிடிக்கக்கூடாது என்பது ஆண்டாண்டு கால மரபு. விவரம் அறிந்தவர்களுக்கு
தெரியும் அந்த மாடு மாவீரன்
அழகாத்தேவன் நினைவாகவே
அவிழ்த்து விடப்படுகிறது என்பது. அழகாத்தேவன் என்பவர் யார்? மதுரை மாவட்டத்தில் சொரிநாயக்கன் பட்டியை (இன்றைக்கு சொரிக்காம்பட்டி) சேர்ந்தவர் கருத்தமாயன். நிலபுலன்களோடு வாழ்ந்த செல்வந்தர். அவரது கடைக்குட்டி அழகாத்தேவன் பொறுப்பில்லாமல்
தனது நண்பன் தோட்டி மாயாண்டியோடு ஊர் சுற்றுகின்ற நாடோடி. அழகாத்தேவனுக்கு கால்கட்டு போட்டு விட்டால் பையன் ஒழுங்காக இருப்பான் என்று பெரியவர்கள் கூறியதைக் கேட்ட
கருத்தமாயன் பெண் பார்க்கும்
படலத்தைத் தொடங்கினார். நாகமலைக்கு அருகேயுள்ள
கீழக்குயில்குடியில் வாழ்ந்து வரும்
கருத்தமலையின்