من همیشه در پاسخ به آن‌هایی که همه‌ی مسئولیت وضعیت اسفناک امروز را به گردن ج.ا و آخوندها و این‌ها می‌اندازند و تا صحبت از مردم می‌شود، ننه من غریبم در می‌آورند و می‌گویند مردم هم محصول همین سیستم هستند، می‌گویم اگر مردم محصول همین سیستم هستند و قدرت تشخیص سره از ناسره را ندارند،
و مثلاً وقتی می‌گویی دوبله پارک نکن، سلبریتی‌ها را دنبال می‌کنی قبول اما قدری کتاب خواندن هم به‌جایی بر نمی‌خورد، درجایی که هستی وظیفه‌ات را به‌درستی انجام بده یا در طبیعت که می‌روی آشغال نریز، مشکل را به سیستم آموزشی‌ای که آن را تربیت کرده حواله می‌دهند،
پس چطور می‌توانند بفهمند مشکل سیستم از کجاست و باید برای حل آن انقلاب کنند؟ چطور می‌توانند باور کنند که اگر آن‌ها بیایند، اوضاع فعلی ایران بهتر می‌شود؟ اصلاً در عصر اطلاعات، یعنی زمانی که نقش سیستم آموزش سنتی روز به روز کم‌رنگ‌تر می‌شود،
ما چطور هنوز داریم «تاجِ قربانی» دوران تحصیلمان را روی سرمان می‌گذاریم؟ وقتی ۸۰ درصد مردم ماهواره دارند یا تقریباً همه اینترنت دارند و وی‌پی‌انی که ۲۴ ساعته روشن است، چطور می‌توانیم بگوییم که قدرت تاثیرگذاری نهادی مثل صدا و سیما پر رنگ است؟
بارها گفته‌ام که من منکر کاستی‌ها نیستم، حرفم این است که قبولِ مسئولیتِ برخی چیزها توسط مردم و کمک به حل آن‌ها، ما را یک قدم به‌جلو می‌برد.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
