Thread by @pishgoo44444

#دگردیسی_عیسی_به_محمد (45)

7- بررسی اسناد سده اول و دوم هجری (بخش پانزدهم)

امپراطوری پرشیا، برخورد ادیان و bigbang (انفجار بزرگ):

وقت ان رسیده یکبار از دور به ماجراهای سده هفتم نگاه کنیم تا انفجار بزرگ و ظهور اسلام را بهتر درک کنیم.

👇

https://twitter.com/pishgoo44444/status/1489559529784324104

اسلام شناسی سنتی میگوید فردی به نام #محمد در شهر کور و بن بستی به نام مکه، بطور ناگهانی، وحی از جبرییل و الله میگیرد و یکتاپرستی را باب میکند و از قضا مانند فیلم های هالیوودی همه جا پیروز میشود و هنوز فوت نکرده (یا مدت کوتاهی پس از فوتش) ایران تا اورشلیم را مسلمان میکند.

👇

ولی با دیدگاه های جدید،
جنبش اسلامی، درواقع یک جنبش مسیحی است که از شرق تا غرب ایران با تفکر یکتاپرستی ایرانیان اغاز شده.

توجه کنید:
مردم مرو و شمال شرقی ایران (خطه خراسان) یا بودایی بودند و یا مسیحی. (طالبان چندی پیش اثار به جا مانده از بودیسم را از بین برد.) 👇

مردم مرکز ایران غالبا زرتشتی بودند ولی گرایش به مسیحیت در اوج خودش بود.

از طرفی مزدکیان از یک سو و مانویان از سوی دیگر تبلیغات گسترده ای در کل مناطق ایران داشتند.
جمعیت زیادی تفکرات زروانی [زروان خدای زمان یا بقولی صاحب الزمان است که بعدا در مورد ان مینویسم] داشتند.

خود مسیحیت در جای جای ایران در حال حرکت بود، جالب اینکه مسیحیت، درون خودش هم، محل جنگ فرقه های مختلف شده بود.
یعقوبیان، نستوریان، نُصَیریان، ابیونیان، اریوسی ها و....و...

از طرف دیگر مندائیان [صائبین حران] نیز در حال جنگ و ستیز برای عقایدشان هستند.

از یک سو مردم غرب ایران یهودی های خاخامی و غیرخاخامی بودند. که جایگاهشان در اورشلیم و دمشق بود.

یعنی ایران محل برخورد بودیسم، یهودیت، مسیحیت، دین زرتشتی با ده ها فرقه ریز و درشتشان شده بود.
👇

در اینجا میتوان حدس زد در برخورد این دین ها و فرقه ها، قرار است یکی پیروز شود ولی هر کدام پیروز شود، قطعا در مدت زمان کمی، برایندی از همه این دین ها خواهد شد.

اسلام در واقع از برخورد تمام این دین ها و فرقه ها به یکدیگر بوجود امد.
با اندیشه محوری یکتاپرستی و رد تثلیث مسیحی. 👇

یعنی کلیت اسلام این است:
خدا یکتاست و پسر ندارد. شریک ندارد و مرکب نیست.
ولی جزئیات ان، عملا برایندی از همه این دین ها و فرقه هاست.

میتوان نشانه های بودیسم را به وفور در ان دید. (حتی نوع لباس پوشیدن مسلمین در حج، شیوه بودایی هاست. هیچ کجا و هیچ فرقه ای جز بودایی ها،

طوری لباس نمیپوشیدند که شانه راست را خالی بگذارند.)

نشانه های اسفارپنجگانه تورات و یا حتی کل کتاب مقدس یهودیان، یعنی #تنخ (که تورات بخشی از ان است) را به وفور میتوان در اسلام دید

میتوان نشانه های مسیحیت و اناجیل چهارگانه یا اپوکریفاها و البته نقد مسیحیت را به وفور در ان دید👇

نشانه های زرتشتی گری که در همه جای ان دیده میشود.
خلاصه اسلام در واقع یک معجونی از تمام این فرقه هاست.

در چنین شرایطی بود که سده هفتم اغاز شد.
سده هفتم در ابتدا با جنگ خسروپرویز با هراکلیوس جلو رفت.

خسروپرویز که همسرش (شیرین ارمنی) مسیحی یعقوبی است، از یعقوبیان دفاع میکند

(همسر دیگرش مریم نیز، مسیحی بود)
و نستوریان را قلع و قمع. و از طرفی دشمن مسیحت رومی و بیزانتسی است. مزدکیان و مانویان را هم خوش ندارد. خلاصه با همه در جنگ است. 😁

با اولین شکست خسروپرویز، متحدان عرب در حال اوج گیری هستند.
متحدان چه کسانی هستند؟
مردم قریش.

👇

قریش در اصل واژه ای سریانی است که معنای ان میشود "متحدان" یا مردم در اتحاد
(از ریشه قرمه سریانی)

حتی اخبارنویسان اسلامی مثل طبری و مسعودی و... نیز نوشته اند که قریش یک طایفه نبود بلکه جمعی از طوایف [متحد شده] بود.

قریشیان متحدان عرب بودند که در کل، متحد بیزانتسی ها بودند.

به همین دلیل معاویه بزرگترین متحد بیزانتس، به حکومت شام میرسد ولی بزودی با چرخش فکری و جهت گیری از دارابگرد ایران، به بیزانتسی ها حمله میکند و راه خسروپرویز را ادامه میدهد.

پس مسیحیت بیزانتسی در میان قریشیان وجود داشت. ولی نستوریان هم که مخالف تثلیث بودند جمعیت زیادی داشتند.

یعنی از یک دورنما عملا ایران و قرن هفتم میلادی، صحنه نبرد #اخرالزمانی تمام دین های بزرگ شده بود.

در چنین شرایطی، در سالهای پایانی این قرن (690 م. به بعد) عبدالملک ظهور میکند و سیاست یکپارچه سازی ملت که ما امروز انرا با کلیدواژه #دین_اسلام میشناسیم، کلید میزند.

عملکرد عبدالملک را دیدیدم.
او خود را در جایگاه #داوود_نو میدید و تصمیم داشت صهیون نوین یا اسرائیل نوین را کلید بزند. شهادت کپه ای از سنگ ها یا jegar shahaduta در راستای این سیاست بود (اسناد دیگر و بررسی مفصل این بخش را در پی دی اف میاورم)

عبدالملک در راستای یکپارچه سازی، ابتدا قبه صخره را ساخت و شعارهای محوری انرا نصب کرد. و پس از او ولید، فرزندش این پروژه را ادامه داد.
ولی اگر عبدالملک در سطح درباری و سلطنتی این کارها را میکرد، ولید ابن عبدالملک عملا محمد گرایی را یک سطح ارتقا داد و به سطح عوام نیز اورد.
👇

اینرا میتوان به وضوح در کتیبه های عوام [بخصوص در شهر نقب] دید.
در سالهای 690 م. که قبه صخره ساخته میشود تا 715 م. که ولید درگذشت، کتیبه های رسمی و سلطنتی هنوز اسلامی است ولی هنوز از خدای عیسی و هارون و موسی حرف میزنند، ولی سالهای اواخر دهه 740 و اوایل 750 م. به وضوح میبینیم

شعارهای عبدالملک و ولید، در دستنوشته های عوام نیز در حال پدیدار شدن است. در این زمان دیگر نام محمد هم کمی اشناتر از قبل شده. چرا که سیره نامه نویسان، [ابن اسحاق و نسل او] در صدد تدوین زندگی نامه برای #محمد هستند و از همین زندگی نامه هاست که یوحنای دمشقی نیز با محمد اشنا میشود 👇

و دست به قلم میبرد تا او را محکوم کند. (یوحنا سالها در دربار عبدالملک مروان بود ولی خبری از محمدگرایی ندارد، ولی در دوران ولید اوضاع کمی سخت تر شده و در دوران هشام به بعد از حاکمیت جدا شده و در اخرین دهه عمر حکومت اموی، کتاب ارتداد و خطای نیرنگ امیز اسماعیلیان را مینویسد.)

👇

ولید بن عبدالملک از سال 705 م. (دهه اغازین قرن هشتم) بر تخت نشست. ولید در اولین قدم اندیشه های اخر الزمانی عبدالملک را کنار گذاشت و در مقابل چند کار مهم انجام داد.

از اولین اقدامات او این بود که کلیسا و ارامگاه یوحنای معمدان (یحیی تعمیددهنده) را از بیخ، ریشه کن کرد

👇

و به جای ان مسجدی بنا کرد که امروزه انرا با عنوان #مسجد_جامع_اموی میشناسیم.

از دیگر اقدامات او این بود که صلیب ها را پایین اورد. شعارهای اسلام را قدری افزایش داد. سکه ها را اصلاح کرد و در نهایت برای عموم به روشنی نوشت:

👇

👇👇👇

«لا اِكْراه فِی الدّینِ
قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی...»

یعنی:
[با ترجمه امروزی لوگزنبرگ]

در پذیرش دین، جای #انکاری نیست*، راه راست از راه ناراست [اشتباه] تمییز داده شده است.

پایان قسمت چهل پنجم.

پ.ن مهم:

چند روز گذشته که کمتر این رشتوها را میگذارم در حال مطالعه زبان سریانی و راستی ازمایی ادعاهای لوگزنبرگ هستم.

در مورد این عبارت لا اکراه فی الدین.
فعل کَرِهَ یا kareha یا karaha در سریانی یعنی ناخوش بودن یا بیمار بودن یا متنفر بودن و...
حتی در رشتوی قبل دیدیم 👇

عبارت "ولو کره المشرکون"
یعنی "حتی اگر مشرکین را خوش نیاید."

این عبارت لا اکراه هم یعنی جای خوش نیامدن ندارد. اینگونه نیست بگویید خوشم نمیآید. جای انکار ندارید.

👇

در مورد واژه حور و حورالعین:
در دیکشنری های سریانی و عبری و عربی هم نگاه انداختم. اصلا خود زبان شناسان عرب هم نوشتند که حور العین معلوم نیست چرا "زنان زیبارو" معنا شده.

حور یعنی سفید و عین یعنی چشمان بزرگ
بزرگ چشم سفید معنا ندارد.

جالب اینکه یکی از زبان شناسان نوشته بود شاید این عبارت از زبان پهلوی از کلمه #خوروست یعنی زیبارو گرفته شده که بوضوح درماندگی در تفسیر این عبارت است.

واقعیت این است که لوگزنبرگ درست میگوید. حور العنب یعنی انگورسفید را به اشتباه حورالعین خواندند و تا توانستند به چرندگویی پرداختند.