Thread by @lordsinov

Yurtta Sulh Cihanda Sulh

Atatürk'ün çok bilinen ama tam olarak anlaşılamayan sözü... Dünyanın adım adım savaş dönemine yürüdüğü bir dönemde Atatürk'ün bu sözü söylemesine neden olan etkenler bugün de geçerlidir.

Türkiye'nin bu söze sıkıca tutunması gerekiyor. Çünkü...

1* Atatürk karakter olarak barış adamıydı. Hayatının hiçbir döneminde İskender gibi Napolyon gibi ihtiraslı liderlerin sahip olduğu yayılmacı arzulara sahip olmadı.

Hatta kendisini Napolyon'a ve İskender'e benzetenlere karşı çıktı. Onlardan farklı olduğunu düşünüyordu.

2* İskender'i memleketini unutup uzak diyarlarda savaştığı için eleştiriyordu. Napolyon'u ise kişisel ihtirasları nedeniyle Avrupa'yı kana bulamakla suçluyordu.

Ona göre savaş bir milletin onu öldürmek isteyenlere karşı ölmemek için başlattığı bir hareket olduğu sürece meşruydu.

3* Atatürk'ün nasıl bir barış adamı olduğunun en açık örneği Kurtuluş Savaşı'ndan sonra Yunanistan'la sıkı bir dostluğa girişmesiydi.

Tarihsel yaşanmışlıkları ulusal bir kine dönüştürerek Yunanistan'a daima tehditle yaklaşabilirdi. Ama bunu asla yapmadı.

4* Atatürk'ün en temel hassasiyeti, vatanı kurtarıp onu geliştirmek için çabalamaktı. Okullar kurulmalı, yollar açılmalı, toplum eğitilmeli, fabrikalar açılmalı, sanayi geliştirilmeli, ülke yaşanır hale gelmeliydi. Bu ancak barışla olabilirdi.

5* Türkiye kurulduğunda toplum Atatürk'e kurtarıcı gözüyle bakıyordu. Millet Atatürk'ün işaret ettiği her yere elinde silahla yürüyebilirdi. Atatürk, adını tarihe başka zaferlerle geçirmek için yeni savaşlar başlatabilir ve milletin kanını bu uğurda akıtabilirdi.

6* Ama bunu yaptığında, millet için yapmış olmayacaktı. Atatürk için yapmış olacaktı. Kendisi için yapmış olacaktı. Ne şanslıyız ki şahsi ihtiraslarından arınmış, tüm odağını millete çevirmiş bir lidere sahiptik.

Atatürk milleti daha ileri seviyelere taşımak için barışı seçti.

7* İlginçtir. İran Şahı Pehlevi'nin Türkiye'yi ziyaret ettiği günlerde yapılan bir gezinti sırasında Atatürk ve Şah'ın gelişi şerefine Çanakkale'de kurban kesmek istediler. Fakat Atatürk kafasını çevirerek kesimin yapılmamasını istedi. Bir hayvanın kesilmesine bakamıyordu.

8* İran Şahı, bu durum karşısında şaşırdı. Ömrü cephelerde geçen birinin bir koyunun kesilmesine nasıl bakamadığını sordu. Atatürk "o başka" dedi. Savaş esnasında cesetlerin üzerinden atlayarak yürümekten bile çekinmeyeceğini anlattı.

9* Bir barış insanı olmakla birlikte Atatürk savaştan çekinen biri değildi. Bir mareşaldi. Gerektiğinde savaşmak onun için gündelik işlerden farksız hale gelebilirdi. Binlerce insanın ölüme yürümesini emredebilirdi.

Çanakkale'nin en zor günlerinde askerlere ölmeyi emretmişti.

10* Dediğim gibi Atatürk, içinde bulunduğu şartlarda Türkiye'nin gelişmesini sağlamaya odaklanmıştı. Ne yapıp edip eğitimi, sanayiyi, tarımı geliştirmeli, ülkeyi ileriye taşımalıydı.

Bunlar savaş varken olmazdı. O yüzden Kurtuluş Savaşı'nı bitirdikten sonra maceraya atılmadı.

11* İhtiyacı olan şey uzun bir barış dönemiydi. Ancak bu şekilde Türkiye tüm motivasyonunu ve enerjisini gelişmeye yoğunlaştırabilirdi. Fakat sadece Türkiye'nin barış içerisinde olması bunun için yeterli olmazdı. Dünyanın da barış içerisinde olması gerekiyordu.

12* 1930'lardan itibaren dünya hızlı şekilde savaşa doğru sürüklenmeye başladı. 1. Dünya Savaşı'ndan sonra yapılan barış o kadar kötü dizayn edilmişti ki hesap kapanmamıştı. Pek çok devlet eski defterleri açmak niyetindeydi.

13* Dünyada bu devletlere "revisyonist" devletler deniyordu. İtalya ve Almanya bu ülkelerin başında geliyordu. Faşist diktatörler Mussolini ve Hitler büyümek ve yeni yerler işgal etmek eğilimi içindeydi.

Ve savaş bir kez başladığında herkes pastadan pay kapmak isterdi.

14* O dönem Türkiye'nin de revizyonistlere katılabileceğinden şüphe duyuluyordu. Yunanistan'a haddini bildirmek ve Ortadoğu'da kaybettiği toprakları geri almak dağılan bir imparatorluğun kapanmayan hesabı olabilirdi. Ve Atatürk iyi bir savaşçıydı. Arzu etmemesi için neden yoktu.

15* Fakat dediğim gibi... Atatürk adını tarihe büyük savaşlarla geçirmek uğruna milletini kan ve ölüme gönderecek biri değildi. Tüm motivasyonu memleketi kendine yeten tam bağımsız bir sanayi devleti yapmaktı. Ancak bununla mutlu olabilirdi.