۱) سفر آقای دکتر امیرعبداللهیان به مسکو اتفاق خوبی است؛ و فرصتی فراهم میآورد تا ایران ملاحظات و دغدغههای جدی خود را نسبت به مطالبات اخیر روسیه مطرح کند و به تلاش برای یافتن یک راهحل دوجانبه در این راستا مبادرت کند.
۲) حقیقت این است که ایران میتواند به مردم روسیه در خنثیسازی اثر ضد انسانی برخی تحریمها کمک کند. اما انعقاد یک توافق برای چنین همکاریای نمیتواند در چارچوب مذاکرات وین صورت بگیرد.
۳) چرا که حتی اگر آمریکا و غرب با خواسته روسیه در وین موافقت کنند - و معافیت درخواستی روسیه را حتی در متن نهایی توافق قید کنند - ایران عملاً به عنوان «مفَر» (Loophole) تحریمهای روسیه در افکار عمومی جهان شناخته خواهد شد.
۴) چنین اتفاقی ایران را اسیر هزینههای سیاسیِ مرتبط با قضیه اوکراین و - مهمتر از آن - دچار Overcompliance (تبعیت غیرضروری و مفرط) شرکتها و بانکهای خارجی در اجرای تحریمهای روسیه خواهد کرد؛ حتی اگر آن تعامل تجاری با ایران کوچکترین ارتباطی با روسیه نداشته باشد.
۵) به عبارت دیگر، هیچ بازیگر اقتصادی در جهان حاضر نخواهد شد با ایرانی همکاری کند که رسماً «مفَر تحریمهای روسیه» شده است و کار با آن عملاً او را در معرض هزینه حیثیتی و حتی ریسک حقوقی و احتمال جریمه قرار میدهد.
۶) علاوه بر اینها، انعقاد هر توافقی میان ایران و آمریکا خارج از چارچوب مذاکرات وین، جریان ضد برجام را در واشنگتن برای کلید زدن قانون INARA فعال خواهد کرد و این خود احتمال از بین رفتن توافق در صحن کنگره را افزایش میدهد.
۷) در نتیجه، در صورت پافشاری روسیه بر مطالبات خود، تنها راه باقیمانده برای ایران مبادرت به همکاری تنگاتنک، کارشناسانه و مستقیم با هیأت آمریکایی خواهد بود تا متنی دقیق و ظریف تدوین کنند که از یک سو منافع ایران را تأمین و از سوی دیگر قانون INARA را از چرخه خارج کند.
۸) در واقع، سفر دکتر امیرعبداللهیان فرصتی است تا ایران هم مخالفت خود با پیوند زدن «تحریمهای اوکراینی» به قضیه برجام را اعلام کند؛ و هم به روسیه این پیام را بدهد که در صورت پافشاری بر مطالبات خود ایران ناچار خواهد شد - بعضاً بدلیل مانع INARA - به صورت مستقیم با آمریکا همکاری کند.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
۱) اگر آمریکا و اعضای کمیسیون مشترک برجام درخواست روسیه (برای اخذ معافیت در مورد کار با ابران) را نپذیرند، روسیه میتواند مذاکرات را در فرمت فعلی تخریب کند.
۲) اگر هم درخواست روسیه را بپذیرند، ایران عملاً به مباشر روسیه تبدیل خواهد شد و - مادام که تحریمها علیه روسیه برقرار است - هیچ دولت و شرکتی حاضر نخواهد شد از بیم هزینههای حیثیتی یا تبعات حقوقی نقض تحریمهای روسیه با ایران کار کند.
۳) مذاکره بدون روسیه و خارج از چارچوب مذاکرات وین نیز مستعد است - به مثابه یک «توافق جدید» توسط کنگره تلقی شود - و
قانون INARA را کلید بزند.
۱) گمان نمیکنم واژه «بنبست» در این مقطع واژه مناسبی باشد. فعلاً در مذاکرات وقفه افتاده است و شرکتکنندگان وین برای کسب تکلیف و احیاناً رایزنی با روسیه به پایتختها بازگشتهاند. اما با گذر زمان ایجاد بنبست دور از ذهن نیست.
۲) اگر در جریان جنگ اوکراین یک فاجعه انسانی رخ دهد - آنطور که بحث بسیار مهم استفاده از جنگافزار بیولوژیک مطرح شده است - یا یک شخصیت مطرح (مثل زلینسکی) کشته شود یا آسیب ببیند، یا بین نیروهای روسیه و ناتو در آسمان یا زمین درگیری رخ دهد، مدیریت اوضاع از کنترل خارج میشود.
۱) جناب دکتر امیرعبدالهیان، به وین تشریف ببرید و هم با هیأت آمریکایی نشست دوجانبه برگزار کنید و هم با هیأت روسی مقالات کنید. به جهان این سیگنال را بدهید که سیاست خارجی ایران تابع هیچ کشوری نیست، تطبیقپذیر با شرایط روز است و تنها محرک آن منافع ملی ایران است.
۲) ایران در شرایطی روی نقشه دیپلماسی جهان نقش خواهد داشت - و از حداکثر ظرفیت برجام و حداکثر پتانسیل نظم جدید بینالمللی بهرهمند خواهد شد - که نشان دهد وزنهاش را ارزان در کفه ترازوی هیچ قدرتی قرار نخواهد داد.
۳) تندروهای واشنگتن میخواهند توافق وین را دستپخت روسیه جلوه دهند تا در جو کنونی
راحتتر آن را خراب کنند. افکار عمومی ایران نیز به اشتباه توافق وین را محصول کار مسکو میداند. با ابتکار دیپلماتیک خود این فضا را عوض کنید.
۲) در این شرایط با سربازانی که اسیر میشوند چگونه برخورد میشود؟ مانند اسیر جنگی؟! چه بلایی بر سر قوانین حاکم بر نزاعهای بینالمللی مسلحانه میآید؟ حال متوجه میشوید نامگذاری سپاه پاسداران ایران به عنوان یک «سازمان خارجی تروریستی» توسط ترلمپ چقدر بی پروا و ابلهانه بود؟
۳) معتقدم لازم است در مذاکرات وین بر تأثیر بسیار منفی بدعتِ قرار دادنِ نیروهای نظامی دولتها در فهرستهای سازمانهای تروریستی تاکید بیشتری شود.
۱) موضع رسمی ایران این است که اتفاقات اخیر، ریشه در اقدامات تحریکآمیز ناتو دارد؛ اما ایران جنگ را چاره نمیداند و طرفین را به یافتن یک راه حل سیاسی و دموکراتیک در این باره دعوت میکند. موضع دقیق و اصلی ایران را باید در اظهارات وزارت امور خارجه و سخنگوی آن جستجو کرد،
۲) هر چند مقصر اصلی ناتو و کشورهای غربی هستند که در سه دهه اخیر، دغدغهها و ملاحظات امنیتی جدیِ روسیه را نادیده گرفتند، اما اقدام اخیر نظامی روسیه علیه اوکراین یک اقدام غیرقانونی، برخلاف حقوق بینالملل و تهدید جدی علیه صلح و امنیت جهانی است...
معتقدم ضروری است ایران به #روسیه و ناتو پیشنهاد یک معاهده چندجانبه بدهد. به چند دلیل:
۱) اول اینکه به مصلحت ایران نیست در جنگ اوکراین جانبداری کند. به عبارت دیگر، اتخاذ یک موضع «سیاسی» به نفع روسیه (یا به فرض محال، به نفع طرف مقابل) به مصلحت ایران نیست.
۲) اما اتخاد یک موضع حقوقی و قانونمحور - که ملاحظات متضاد و متفاوت طرفین را لحظ کند - ایران را تا حدوی از گزند عوارض جانبی این جنگ و پیامدهای جانبداری سیاسی از یکی از طرفین مصون نگه میدارد.