#Kerala is indeed God’s own land! #கேரலா_கோவில்கள் மகாவிஷ்ணுவின் அவதாரமான பரசுராமனால் உருவாக்கப்பட்டது கேரளம். இன்று அங்கு பெரும்பான்மையினர் இஸ்லாமியர்களாக கிறுஸ்துவர்களாக மாறிவிட்ட போதும் அங்கிருக்கும் இந்துகள் வழிபாட்டு முறையும், கோவில்களில் இருக்கும் ஒழுங்கும், கோவிலின் உள்ளே
பக்தர்களின் ஒழுக்கமும், அர்ச்சகர்களின் சுத்தம், பூஜையில் ஒரு முக கவனமும் பிற மாநில இந்துகள் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய ஒன்று. அங்கே சிவ, விஷ்ணு பேதங்கள் இல்லை. மஹா தேவர் என்று அழைக்கப்படும் சிவ சன்னிதானத்தில் கூட சந்தனம் மட்டுமே பிரசாதம். ஒரே கோவிலில் சிவலிங்கம், மஹாவிஷ்ணு, பகவதி,
சர்ப்பக்காவுகள் தரிசனம் செய்யலாம்.
தெருவுக்கு ஒரு புதிய கோவில், அதற்கு ஒரு தர்மகர்த்தா குழு என்றெல்லாம் கிடையாது. கோவிலுக்குள் சாதி சண்டைகள், முதல் மரியாதை, பரிவட்டம் கட்டுதல் இல்லை. எந்த கோவிலிலும் கட்டண தரிசனம், விரைவு தரிசனம் கிடையாது. எல்லாமே பணம் கொடுக்காமல் கிடைக்கும்
தரிசனம். தந்திரிகள், கருவறை பூஜையில் உள்ளோர், இயற்கை உபாதையை கழிக்க வேண்டி இருந்தால், மீண்டும் குளித்த பின்பே கருவறைக்குள் செல்கிறார்கள். புஷ்பாஞ்சலி (அர்ச்சனை) அவ்வப்போது பெயர், நட்சத்திரம் சொல்லி நிமிடத்திற்கு ஒரு ஆரத்தி காண்பித்து தட்டுக்காசு வாங்குவதில்லை. மந்திரங்களை
மனதுக்குள் உச்சரித்து, முத்திரைகளுடன் புஷ்பாஞ்சலி மொத்தமாக நடக்கும். கோவில் பிரசாதம் என்று பாயசம் மட்டும் சில கோவில்களில் விற்கப்படுகின்றன.
கோவில் பிரகாரத்திற்குள், ஏன் வளாகத்திற்கு உள்ளேயே யாரும் உணவு அருந்துவதில்லை. நரேந்திர மோதி வந்தாலும் வேட்டி, மேல் வஸ்திரத்துடன் மட்டுமே
அனுமதி. இந்திரா காந்தியே வந்தாலும் இந்து அல்லாதவர்க்கு அனுமதி இல்லை. அங்கே கம்யுனிஸ்ட் ஆட்சி என்றாலும் கோவிலை இடிப்பவர்கள் இல்லை. கடவுளை இல்லை என்று சொல்பவர்களும் இல்லை. கோவிலின் பாரம்பரியத்தை கெடுக்கவும் இல்லை. கோவில் உள்ளே செல்வதற்கு முன் ஆண்கள் சட்டையை கழட்டிவிட்டுதான் செல்ல
வேண்டும். பெண்கள் பாரம்பரிய உடையில் தான் செல்ல முடியும்.
இதற்கு அங்கு உள்ள எந்த அரசியல்வாதியும் எதிர்ப்பு தெரிவிப்பது இல்லை. பெண்கள் சில கோவிலுக்குள் செல்லக்கூடாது என்ற கட்டுபாட்டை பெண்களே மதிக்கிறார்கள். எவ்வளவு பெரிய பணக்காரணாக இருந்தாலும், அரசியல்வாதியாக இருந்தாலும்
வரிசையில்தான் வரவேண்டும்.
அர்ச்சகர்களை தொட்டு பேசமுடியாது. அவர்கள் இரண்டு வேளையும் குளித்துவிட்டுதான் கருவறைக்குள் செல்வார்கள். பூஜை முடியும் வரை யாருக்காகவும், எதுக்காகவும் பூஜையை பாதியில் நிறுத்துவதில்லை. அரைத்த சந்தனம்தான் சாற்றுவார்கள். அந்த பிரஸாதத்தை அவர்களிடம் பெற
வேண்டுமானால் தக்ஷிணை கொடுத்தால் மட்டுமே தருவார்கள்.
(ஏன் என்றால் சந்தனம் அரைப்பது அவ்வளவு சிரமம்! அதனாலேயே பணம் வாங்குகிறார்கள் இதில் தவறில்லை) ஆனால் இவ்வளவு பணம்தான் தரனும் என்கிற கட்டுபாடு இல்லை. கோவிலை சுற்றி சுத்தமாக வைத்திருப்பார்கள். கோவில் அமைதியாக இருக்கும். யாரும் வீண்
பேச்சு பேசுவது கிடையாது. பக்தர்கள் யாரும் அவர்கள் இஷ்டத்திற்கு கோவிலை சுற்றி எங்குமே விளக்கு ஏற்ற முடியாது. கோவிலில் எரியும் பொதுவான விளக்கிலேயே கொண்டுவந்த எண்ணையை விட்டுவிடவேண்டும். அதிகாலை நிர்மால்ய தரிஸணம் உண்டு. பூஜைநேரத்திற்கு பூஜை செய்துவிடுவார்கள். யாருக்காகவும் பூஜை
நிற்காது. பூஜைக்கு கட்டணம் செலுத்தியவர்கள் கோவில் நிர்வாகம் சொல்லும் நேரத்திற்கு வந்துவிட வேண்டும். இல்லையேல் அவர்களுக்கக காத்திருந்து பூஜை செய்ய மாட்டார்கள். வெளியிலிருந்து கொண்டுவரும் பூக்களையோ, மாலைகளைகளையோ பிரஸாதங்களையோ, கருவறைக்குள் அனுமதிப்பல்லை. கருவறைக்குள் மின்சார
விளக்கு கிடையாது. நெய்/எண்ணெய் தீபத்தில் தான் நாம் சுவானியை தரிசிக்க முடியும். அர்ச்சர்கள் கோவிலை விட்டு வேறு எங்கும், யார் வீட்டுக்கும் பூஜைக்கு கோவில் நேரத்தில் செல்வதில்லை. கோவில் சாற்றும் வரை சன்னதியிலேயே அர்ச்சர்கள் இருப்பார்கள். மொத்தத்தில் கோவில் பணத்திற்காக அல்ல. கேரளத்து
#மகாபெரியவா
ஒருசமயம் வத்தலகுண்டு என்ற ஊரில் இருந்து ரொம்பவே எளிமையான பக்தர் ஒருவர் தன் குடும்பத்துடன் பெரியவாளை தரிசனம் செய்வதற்கு மடத்துக்கு வந்திருந்தார். மகா பெரியவாளை தரிசனம் செய்து விட்டு, ஏதோ ஒரு விஷயத்தை அவரிடம் சொல்ல வந்திருந்த அவருக்கு, கொஞ்சம் அளவுக்கு அதிகமாகவே கூச்ச
சுபாவம் இருந்தது. அவரோட ஏழ்மையும் ஒரு காரணமா இருக்கலாம். எல்லா சமயத்திலேயுமே நிறையப் பேர் இருந்ததால் பெரியவா இடம் நெருங்கிப் போய் தன் குறைகளைச் சொல்ல அவரால் முடியவில்லை. வறுமையான நிலையில் ஓட்டல் போன்ற இடங்களில் ஆகாரம் சாப்பிடாத ஆசாரம் கொண்டு இருந்ததால் அந்த இரண்டு நாட்களிலும்
குடும்ப சகிதம் ஸ்ரீமடத்திலேயே சாப்பிட வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் அவருக்கு ஏற்பட்டது. தொடர்ந்து இரண்டு நாட்கள் சாப்பிட வந்தவரை கவனித்த மடத்து ஊழியர் ஒருவர், அடுத்த நாள் இங்கே சாப்பிட வரக்கூடாது என்று கண்டிப்பாக சொல்லி அனுப்பிவிட்டார். தங்க இடமும் இல்லை, சாப்பாட்டுக்கும் வழி இல்லை.
#ஸ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் முன்னொரு காலத்தில் ஒரு ஊரில் ஒரு செல்வ செழிப்பான ராஜா இருந்தார். அவருக்கு நான்கு மனைவிகள். அவர் நான்காம் மனைவியை மிகவும் நேசித்தார். அனைத்து செல்வங்களையும் அவளுக்காகவே செலவிட்டார். தன்னிடம் உள்ளதில் சிறப்பானதை மட்டுமே அவளுக்கு கொடுத்தார். அவர் மூன்றாம்
முன்றாம் மனைவியையும் நேசித்தார். அவளுக்கு அவரது மற்ற ராஜாங்கத்தை காட்டி மகிழ்வூட்டுவார். ஆனாலும் அவள் என்றாவது வேறொருவனுடன் சென்றுவிடுவாள் என அஞ்சினார். அவர் தனது இரண்டாம் மனைவியையும் நேசித்தார். அவள் எப்போழ்தும் அவரிடம் அன்பாய் நடந்துகொள்வாள். அவர் சோர்ந்து போகும் போதோ அல்லது
அவர் ஏதேனும் பிரச்சனையை சந்திக்கும் போதோ அவள் ஆதரவாக இருந்து ஆலோசனையும் வழங்குவாள். ராஜாவின் முதல் மனைவி மிகவும் முக்கியமானவள். ராஜாங்க சொத்துகளை கவனிப்பதற்கும், ராஜா ஆட்சி செய்வதற்கும் அதிக பங்கு அவளையே சேரும். அவளே அனைத்திற்கும் காரணமானவள். எனினும் ராஜாவுக்கு முதல் மனைவி மீது
#MahaPeriyava
When Periyaval was camping in Kollankode, He had convened a vidvat sadas (assembly of scholars) there. Since the invitation came to our Thatha also, he had gone there. Whatever else is not available for my Thatha in the morning, a cup of coffee was a must! But in
ShrImatham there was no coffee supply. Strict niyama (regulations)! When Thatha was yearning for a cup of coffee, a man came and took him outside the Matham and bought him a cup of coffee. Only then Thatha felt his life-force returning to his body! Thatha went and sat in the
Sadas. In a short while Periyaval came there. After doing namaskaram to the sage, Thatha went near him. Looking at Thatha, Periyaval asked, "Had your coffee?"
What reply to give? Thatha was confused. With the remorse that no one present there took a cup of coffee except him, he
#மகாபெரியவா
மகா பெரியவாவை பார்ப்பதற்கு ஏராளமான பக்தர்கள் மடத்திற்கு வருகை தருவார்கள். நிறைய கூட்டம் இருக்கும். அந்த வரிசையில் ஒரு பக்தன் கண்களில் கண்ணீரோடு முகத்தில் வாட்டதோடு வந்து மகா பெரியவா அவர்களைப் பார்த்து ஆசீர்வாதம் வாங்கிக் கொண்டு, குங்குமத்தை பிரசாதமாகவும் வாங்கிக்
கொண்டு செல்கிறான். இதே போல மூன்று நாட்களும் நகர்ந்து சென்றது. மூன்று நாட்களும் மகா பெரியவா, கஷ்டத்தில் வந்த அந்த பக்தனை கவனித்துள்ளார். நான்காவது நாளும் அந்த பக்தன் கஷ்டத்தோடு வந்து, சொல்ல வந்த கஷ்டத்தை சொல்லாமல் பிரசாதத்தை வாங்கிக் கொண்டு மஹா பெரியவாவை கடந்து சென்ற போது, மகா
பெரியவா அந்த பக்தனை நிறுத்தி, “சொல்ல வந்த கஷ்டத்தை ஏன் சொல்லாமல் செல்கிறாய்” என்று கேடார். கண்கலங்கி கஷ்டத்தை சொல்லத் தொடங்கினான். “தீர்க்கவே முடியாத பணக்கஷ்டம். அள்ளி அள்ளிக் கொடுத்த எங்களுடைய குடும்பம் இப்போது கிள்ளி கொடுப்பதற்கு கூட எதுவும் இல்லாமல் நிற்கிறது. அன்றாட
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள்
ஒரு நாள் பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பூலோகம் வந்து மானிடர்களை பார்த்து விட்டு செல்லலாம் என எண்ணி நகர்வீதி உலா வந்தார். சாதாரண மனிதர் உருவில் வந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணரை அடையாளம் கண்டு கொண்ட பக்தர் ஒருவர், அப்பனே பூலோகத்தில் வந்த உங்களை சந்தித்ததில் எனக்கு பெரும் மகிழ்ச்சி
என்றார். அதற்கு கிருஷ்ணர், பரவாயில்லையே சாதாரண மனித உருவில் வந்தாலும் கண்டு கொண்டாய், சரி நான் பூலோகத்தில் சில மனிதர்களை சந்திக்க வேண்டி உள்ளது. என்னுடன் வா என அழைத்துச் சென்றார். பக்கதரும் பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் உடன் சென்றார். சிறிது தூரம் சென்றதும் "பக்தா, எனக்கு தண்ணீர் தாகமாக
உள்ளது. இந்த செல்வந்தர் வீட்டில் தண்ணீர் வாங்கி வா என கட்டளை இட்டார். பக்தரும் மறுப்பேதும் சொல்லாமல் அந்த செல்வந்தர் வீட்டு கதவை தட்டினார். வெளியே வந்த செல்வந்தரிடம் பக்தன் "பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் வந்திருக்கிறார். உங்கள் வீட்டிலிருந்து சொம்பில் தண்ணீர் வாங்கி வரச் சொன்னார்” எனச்
#MahaPeriyava
When Maha Periyava was staying in a village in Thanjai, a number of sugarcane bundles were submitted to SriMatham after the recent harvest. When a child saw a sugarcane bundle, it started crying that it wanted a sugarcane. The parents of the child said to Periyava
that the child was suffering from a disease called kaNai kulaikkatti (a wasting disease of childhood characterized by lymphatic glands), so sugarcane couldn't be given.
Maha Periyava raised his hand to pacify them. He asked the assistant to give the child a sugarcane.He said to
the child, "You have seen our Mutt elephant? Are you not fond of the animal?"
"I have seen it! Anai (elephant) is my favourite animal!"
"That animal will now come for the puja. Will you give the sugarcane to the animal? It will break the sugarcane with a noise and eat it! And it