Thread by @ArkadiuszLegiec

#Gruzja Partie opozycyjne grożą zerwaniem porozumienia z rządzącym Gruzińskim Marzeniem, zawartego 8 marca br. w sprawie zmiany ordynacji wyborczej przed wyborami parlamentarnymi, zaplanowanymi na jesień 2020 r. (prawdopodobnie październik). Czego dotyczy obecny spór?#Thread

Porozumienie, zawarte po negocjacjach z udziałem zagranicznych mediatorów, zakłada zmniejszenie liczby mandatów wybieranych w okręgach jednomandatowych z 73 do 30. Zdaniem opozycji bardziej proporcjonalna ordynacja zwiększy jej szanse w wyborach. Można mieć co do tego wątpliwości

Wdrożenie porozumienia wymaga zmiany konstytucji, do czego potrzebna jest współpraca polityczna obozu rządzącego i opozycji; opozycja odmawia jednak współpracy, tłumacząc to przetrzymywaniem przez władze więźniów politycznych, a obecnie grozi zerwaniem porozumienia.

Owi więźniowie polityczni to głównie osoby sympatyzujące z partiami opozycyjnymi lub ich członkowie, skazani prawomocnymi wyrokami sądów za udział w protestach w czerwcu 2019 r. i nakłanianie do siłowego szturmu na parlament (zarzut próby zamachu stanu) – skazano 19 osób.

Są to też osoby skazane w związku z odleglejszymi w czasie wydarzeniami, jak były burmistrz Tbilisi Gigi Ugulawa, skazany m.in. za niegospodarność i pranie pieniędzy w czasie pełnienia urzędu; koincydencja w czasie faktycznie problematyczna

Mimo trwającej od roku eskalacji kryzysu politycznego w Gruzji, nie doszło do znaczących zmian na jej scenie politycznej. Rządzące Gruzińskie Marzenie dysponuje wciąż poparciem ponad 30% (w najlepszych rankingach opinii publicznej nawet 39%).

Główne partie opozycyjne – Zjednoczony Ruch Narodowy i Europejska Gruzja (tzw. obóz post-Sakaszwili) łącznie dysponują poparciem ok 30%. Nigdy jednak, nawet w momencie eskalacji protestów, nie prześcignęły rankingowo Gruzińskiego Marzenia.

Opozycja protestuje przeciwko polityce władz od czerwca 2019 r., kiedy to protesty społeczne w Tbilisi przeciwko wizycie rosyjskiej delegacji w ramach Międzyparlamentarnego Zgromadzenia Państw Prawosławnych szybko przerodziły się w protesty antyrządowe, o postulatach politycznych

Protesty nie doprowadziły do wyłonienia się nowych liderów czy ugrupowań politycznych (wyjątkiem jest Lelo, które dysponuje jednak marginalnym poparciem ok. 4%). Próby wykorzystania niezadowolenia społecznego przez opozycję kończyły się wygwizdywaniem jej przedstawicieli.

Gruzińskie społeczeństwo jest zmęczone nie tylko rządzącymi, ale również opozycją, której problemem jest brak konkurencyjnego programu politycznego, postępujące rozdrobnienie czy konflikty wewnętrzne; od 2012 r. opozycja przegrywa w sposób demokratyczny wszystkie wybory.

Tegoroczne wybory będą emocjonujące, poprzedzone zaostrzeniem retoryki politycznej i eskalacją protestów. Opozycja liczy, że przełamie passę zwycięstw Gruzińskiego Marzenia. Walka z #COVID19 i jego konsekwencjami czynią czas przedwyborczy jeszcze bardziej nieprzewidywalnym. END