Almanya'nın Eutin kasabasında adı “Damat Meşesi” olan bir ağaç, her yıl birçok ülkeden yazılmış yüzlerce aşk mektubuna ev sahipliği yapıyor. Kendi posta adresi olan dünyadaki tek ağaç olan meşenin şimdiye kadar evlenmelerine aracılık ettiği çift sayısı 200’den fazla... 
1890 yılında kasabada yaşayan Minna adındaki genç kız Wilhelm adında bir çikolata üreticisine aşık olur. Ancak Minna'nın babası görüşmelerine izin vermez. Wilhelm bir çözüm düşünür ve ormandaki en büyük ağaç olan meşenin üzerindeki açık bir oyuğa mektupları bırakmaya başlar.
Kız onun mektubunu alırken kendi mektubunu da oyuğa bırakır. Bir süre bu şekilde haberleştikten sonra kızın babası nihayet izin verir ve 1891'de meşenin gölgesinde evlenirler. Çiftin hikayesi kulaktan kulağa yayılınca birçok yerden meşe ağacına mektuplar yazılmaya başlar.
Meşe artık evlenmek isteyen ya da bir hayat arkadaşı arayanların adresi olmuştur. Ağaca o kadar çok mektup yazılır ki, 1927'de Alman posta servisi Deutsche Post, meşeye özel bir posta kodu vererek bir de postacı görevlendirir. Kural basittir, postacı mektupları getirir…
Bir eş ya da sevgili arayanlar merdivene çıkarak oyuktaki mektupları okur, cevaplamak istediğini yanına alır ve kalan mektuplar yeniden oyuğa bırakır. Zamanla meşe sayesinde tanışanların sayısı artmaya başlamıştır.
1984'te başlayıp 20 yıl boyunca postacı olarak meşeye mektup taşıyan 74 yaşındaki Karl-Heinz Martens’in ismi de meşeyle özdeşleşmiş. Martens çalıştığı süre boyunca neredeyse her gün mektup getirdiğini ve şimdiye kadar bir günde en çok 50 mektup bıraktığını hatırlıyor.
Martens yıllar içerisinde evliliklere de şahit olmuş. 1988'de Claudia adlı bir Doğu Alman kızından meşeye mektup gönderilir. Friedrich adlı bir Batı Alman genci mektubu okur ve ona cevap yazar. İkisi Berlin Duvarı yıkıldıktan sonra ilk kez meşenin altında buluşup evlenirler.
Martens ve meşenin bu ünü haberlere de konu olur. 1989'da Alman televizyonu meşeyle ilgili bir yayın yapar ve haberin sonunda o zamanlar bekar olan Martens'e kendisine uygun bir mektup bulup bulamadığını sorar. Martens’in cevabı hayırdır…
Birkaç gün sonra Martens, postaları bırakmak için meşeye tırmanırken Renate adlı bir kadından kendisine yazılmış bir not görür. “Seni televizyonda gördüm, tanışmak isterim” yazıyordur. İkisi hemen tanışırlar. 5 yıl flört ettikten sonra 1994 yılında meşenin altında evlenirler.
Martens ilk başlarda meşeye mektup taşıma işini garip bulsa da kendi evliliğinden sonra onun bir büyüsü olduğuna inanmış. “Tinder yokken meşe vardı” diyor Martens ve ekliyor, “İnternetiniz bir gün gidebilir ama meşe gitmez, her zaman orada sizi bekler.”
2009’da meşe ile Düsseldorf’taki tarihi bir kestane ağacı evlendirildi. Aralarında 503 km olsa da aynı tarih ve saatte ağaçların altında buluşanlar evliliği kutladılar. Ancak evlilikleri 6 yıl sürdü. Kestane artık yaşamıyordu. Dalları budandı ve gövdesine bir kız figürü işlendi.
Martens ve Renate 25 yıl evli kaldılar. Renate 2019’da hayatını kaybetti. Martens hala “en iyi dostum” dediği meşeyi sık sık ziyaret ediyor. Damat Meşesi ise 130 yıldır mektuplara ev sahipliği yapmaya devam ediyor. Adres: Bräutigamseiche, 23701, Eutin, Deutschland. 🌳
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
