🌺எனது சிறு கதையில் ஒன்று... உங்கள் விருப்பம் கண்டால் நன்று...🌺
🌿பாரிஜாதம்🌿 (3)
அன்று வந்த தேவகி மாமி தற்போது, எங்கள் குடும்பத்தில் ஒருத்தி ஆகிவிட்டார். புஷ்கலாவும் தற்போது நான்கு மாதம் கர்ப்பம் தரித்து விட்டாள். குழந்தை நலமாக இருப்பதாக டாக்டரும் சொல்லிவிட்டார்.
இங்கே எங்கள் அகத்தில் இப்போதும் இரண்டு குழந்தைகள்… இரண்டு அப்பாக்கள்… ஆனால் ஒரே அம்மா தான்… பெரிய குழந்தையின்,
"சுஜா" என்னும் குரலுடன், தற்போது "ஙே...ஙே..." என்ற அழுகையும் சேர்ந்து விட்டது…
என்னவருக்கும் குடும்பத்தில் பொறுப்பு மிகவும் அதிகமானது…
அப்பாவை கவனமாகப் பார்த்துக் கொள்வதிலேயே அவர் கவனம் அதிகம் இருந்தது… மாமனார் தோட்ட வேலைக்கு ஆள் போட்டுவிட்டார்.
தற்போதெல்லாம் காலை, மாலை பூஜை நேரம் மற்றும் ஸந்த்யா வந்தனம் பண்ணும் நேரம் தவிர 24 மணி நேரமும்,
”இதோ அம்மா வந்துட்டாடா… நான் போய் வசம்பு தட்டி தேனோட எடுத்துண்டு வரேன்… அம்மா போனதும் தாத்தா மடியில தூங்கலாம்… வந்துட்டேண்டா ராஜாத்தி…”
”ஜோ… ஜோ… ஜோ… உன் பாட்டி போல எனக்குப் பாட்டுப் பாடத் தெரியலையேடி கண்ணம்மா… இப்படி அபிராமியே வந்து பொறப்பான்னு தெரிஞ்சிருந்தா பாடக் கத்துண்டிருப்பேனேடி தாத்தா என் ராஜாத்திக்காக…”
அவரது சாப்பாடெல்லாம் இப்போது பெயருக்கு மட்டுமே வயிற்றுக்குள் இறங்குகிறது. இவளும் தாத்தாவின் கைசூடு நன்கு கண்டு கொண்டாள்…. என்னிடம் கூட வருவதில்லை…
இவளுக்கும் தூளி எப்போதும் தாத்தாவின் தோளும், நெஞ்சும், மடியும் தான்….
அவர் குழந்தையைக் கொஞ்சும் அழகையும், அவளை கவனித்துக் கொள்ளும் பொறுப்பையும் பார்க்கும் போதெல்லாம் இன்றும் அவர் தன் மனைவி மேல் எத்தனைக் கொள்ளை அன்பு வைத்திருக்கிறார் என்பது என் கண்ணுக்குத் தெரிகிறது…
அவ்வப்போது எனக்கு விழிநீர் முட்டுகையில் எல்லாம்,
"சுஜா, அபிராமி உன் மாமியாரில்லையா? அவ முன்ன அழலாமா? அழாதே… அவளுக்குப் பிடிக்காது…"
என்று கூறி, மாமியார் அபிராமியின் நினைவில், அவர் நீர் சிந்துவார் விழியில்.
Ji... what u say s right. Sound could be represented in any form. But there are also some sound, which can't be written in any form... Ex : We're writing the sound of OM/AUM like this. But the real one is a pure vibration, which creates to feel such sound.
This I will say stubbornly only bcz I experienced it. Our writing of om can't at all come near that.
Next, u know that in the beginning there were only manthras, shlokas and sound vibrations of many types in sanskrit. I told you it is named as Shravya... language of sounds.
It got passed to lakhs of years by teaching only through oral/vocal. There was no scripts. Bcz, some sounds can't be written anyhow...
But Tamizh is named as Dhrushyaa... language of seeing; i.e., which we can speak at the same time learn through writing and seeing that.
மெல்லிய உதட்டுப் படரலுடன் அதை எண்ணிக்கொண்டே கோலமிட்டேன். லேசான தொண்டைக் கனைப்புக் கேட்டது. வந்துவிட்டார் என்னவர் தின்னையில், கையில் செய்தித்தாளுடன்...
நமுட்டுச் சிரிப்புடன் விரைந்து கூடம் நுழைந்து, கையலம்பியதும் அடுக்களையில் புகுந்துவிட்டேன். அகல் விளக்கை முதலில் இறையடியில் ஏற்றி, அதிலிருந்து தீபமெடுத்துக் கொடுத்ததும், நன்கு பற்றியது விறகடுப்பு.
நாசி துளைக்கும் காஃபிப் பொடியிட்டு, வெந்நீர் ஊற்றினேன். அவர் கையில் நீட்டும் வரை,
அஸ்வினி குமாரர்களான நகுலன், சஹதேவன் இருவரும் வானில் பேசிக்கொண்டே உலவுகையில், நகுலன் பூமியில் எதையோ உற்றுப் பார்த்தான். இதைக் கண்ட சஹதேவன் என்னென்று விசாரிக்க, நகுலன்....
“தம்பி... புவியில் ஜம்புத்வீபத்தில், நாம் வாழ்ந்த பரத கண்டத்தின் தெற்குத் திசை இறுதியில் இருக்கும் சிறு பகுதியில் ஓரிடத்தில் பெரிய கூட்டம்... அதைத்தான் பார்க்கிறேன்... வா... நாமும் சென்று என்னவென்று பார்க்கலாம்...” என்றான்.
அது அடையாறு ஏரியா... அங்கே ஒரு வனப்பகுதி...
அதிசயமாக, அதிக மனிதர்களின்றி இருக்கிறது. அங்கே ஆயிரக்கணக்கான நாய்களின் கூட்டம்... அவற்றின் தலைவர் ஒரு பெரிய கல்லில் ஏறி நின்று பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்.
அருகில் ஏரியா தலைவர்களும், எதிரில் தொண்டர்களும். சஹதேவனுக்கு அவற்றின் பேச்சை நகுலன் அப்படியே மொழிபெயர்ப்பு செய்கிறான்...