Once upon a time... A boy was watching his grandmother writing a letter. At one point he asked:
‘Are you writing a story about what we’ve done? Is it a story about me?’
His grandmother stopped writing her letter and said to her grandson:
'I am writing about you actually, but more important than the words is the *Pencil I’m using*. I hope you will be like this pencil when you grow up.’
Intrigued, the boy looked at the pencil.
'It didn’t seem anything special. But it’s just like any other pencil I’ve ever seen!’
‘That depends on how you look at things. It has seven qualities which, if you manage to hang on them, will make you a person who is always at peace with the world.’
‘1 : You are capable of great things, but you must never forget that there is a hand guiding your steps.
Ji... what u say s right. Sound could be represented in any form. But there are also some sound, which can't be written in any form... Ex : We're writing the sound of OM/AUM like this. But the real one is a pure vibration, which creates to feel such sound.
This I will say stubbornly only bcz I experienced it. Our writing of om can't at all come near that.
Next, u know that in the beginning there were only manthras, shlokas and sound vibrations of many types in sanskrit. I told you it is named as Shravya... language of sounds.
It got passed to lakhs of years by teaching only through oral/vocal. There was no scripts. Bcz, some sounds can't be written anyhow...
But Tamizh is named as Dhrushyaa... language of seeing; i.e., which we can speak at the same time learn through writing and seeing that.
🌺எனது சிறு கதையில் ஒன்று... உங்கள் விருப்பம் கண்டால் நன்று...🌺
🌿பாரிஜாதம்🌿 (3)
அன்று வந்த தேவகி மாமி தற்போது, எங்கள் குடும்பத்தில் ஒருத்தி ஆகிவிட்டார். புஷ்கலாவும் தற்போது நான்கு மாதம் கர்ப்பம் தரித்து விட்டாள். குழந்தை நலமாக இருப்பதாக டாக்டரும் சொல்லிவிட்டார்.
இங்கே எங்கள் அகத்தில் இப்போதும் இரண்டு குழந்தைகள்… இரண்டு அப்பாக்கள்… ஆனால் ஒரே அம்மா தான்… பெரிய குழந்தையின்,
"சுஜா" என்னும் குரலுடன், தற்போது "ஙே...ஙே..." என்ற அழுகையும் சேர்ந்து விட்டது…
என்னவருக்கும் குடும்பத்தில் பொறுப்பு மிகவும் அதிகமானது…
அப்பாவை கவனமாகப் பார்த்துக் கொள்வதிலேயே அவர் கவனம் அதிகம் இருந்தது… மாமனார் தோட்ட வேலைக்கு ஆள் போட்டுவிட்டார்.
தற்போதெல்லாம் காலை, மாலை பூஜை நேரம் மற்றும் ஸந்த்யா வந்தனம் பண்ணும் நேரம் தவிர 24 மணி நேரமும்,
மெல்லிய உதட்டுப் படரலுடன் அதை எண்ணிக்கொண்டே கோலமிட்டேன். லேசான தொண்டைக் கனைப்புக் கேட்டது. வந்துவிட்டார் என்னவர் தின்னையில், கையில் செய்தித்தாளுடன்...
நமுட்டுச் சிரிப்புடன் விரைந்து கூடம் நுழைந்து, கையலம்பியதும் அடுக்களையில் புகுந்துவிட்டேன். அகல் விளக்கை முதலில் இறையடியில் ஏற்றி, அதிலிருந்து தீபமெடுத்துக் கொடுத்ததும், நன்கு பற்றியது விறகடுப்பு.
நாசி துளைக்கும் காஃபிப் பொடியிட்டு, வெந்நீர் ஊற்றினேன். அவர் கையில் நீட்டும் வரை,