Once upon a time... A boy was watching his grandmother writing a letter. At one point he asked:
‘Are you writing a story about what we’ve done? Is it a story about me?’
His grandmother stopped writing her letter and said to her grandson:
'I am writing about you actually, but more important than the words is the *Pencil I’m using*. I hope you will be like this pencil when you grow up.’
Intrigued, the boy looked at the pencil.
'It didn’t seem anything special. But it’s just like any other pencil I’ve ever seen!’
‘That depends on how you look at things. It has seven qualities which, if you manage to hang on them, will make you a person who is always at peace with the world.’
‘1 : You are capable of great things, but you must never forget that there is a hand guiding your steps.
We call that hand as God, and He always guides us according to His will.’
‘2 : Now and then, I have to stop writing and use a sharpner. That makes the pencil suffer a little, but afterwards, he’s much sharper.
So you, too, must learn to bear certain pains and sorrows,
because they will make you a better person.’
‘3 : The pencil always allows us to use an eraser to rub out any mistakes.
This means that correcting something we did is not necessarily a bad thing; it helps to keep us on the road to justice.’
‘4 : What really matters in a pencil is not its wooden exterior, but the graphite inside.
So always pay attention to what is happening inside you.’
'5 : It always leaves a mark....
In just the same way, you should know that everything you do in life will leave a mark...
So try to be conscious of that in your every action.'
'6 : It gets shorter and shorter while in use.
So also life.... make the most while it lasts.'
'7 : It writes till the very end.
Be useful and productive till your dying day.'
The pencil may vanish but the marks it leaves stay on ...
மாறுபட்ட இடத்திற்கு 10 நாட்கள் சுற்றுலா செல்ல ராஜிவ் காந்தி குடும்பம் முடிவு செய்து, லட்சத்தீவுக்கு அருகில் உள்ள 'பங்காராம்' என்ற தீவை தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.
காரணம் அந்த தீவில் மட்டும்தான் வெளி நாட்டினருக்கு அனுமதி உண்டு. யாரெல்லாம் தெரியுமா?
ராஜிவ் காந்தி,
சோனியா,
ராகுல்,
பிரியங்கா,
ராஜிவ் காந்தியின் மாமியார்,
மச்சான்,
மச்சினி,
மச்சானின் மனைவி,
மச்சினிச்சியின் கணவர்,
Bollywood அமிதாப் பச்சன்,
ஜெயா பச்சன்,
அபிஷேக் பச்சன்
அமிதாப்பின் மகள்
அடங்கிய பட்டாளம். பங்காராம் தீவுக்கு செல்ல பயன்படுத்தப் பட்ட வாகனம் எது தெரியுமா?
இந்திய கடற்படையைச் சேர்ந்த விமானம் தாங்கி கப்பல் (Premier warship) *INS VIRAT*
என்ற *Most Prestigious War Ship*
இந்த கப்பலை தான் Ola Taxi போல பயன் படுத்தினார்கள்.
Ji... what u say s right. Sound could be represented in any form. But there are also some sound, which can't be written in any form... Ex : We're writing the sound of OM/AUM like this. But the real one is a pure vibration, which creates to feel such sound.
This I will say stubbornly only bcz I experienced it. Our writing of om can't at all come near that.
Next, u know that in the beginning there were only manthras, shlokas and sound vibrations of many types in sanskrit. I told you it is named as Shravya... language of sounds.
It got passed to lakhs of years by teaching only through oral/vocal. There was no scripts. Bcz, some sounds can't be written anyhow...
But Tamizh is named as Dhrushyaa... language of seeing; i.e., which we can speak at the same time learn through writing and seeing that.
🌺எனது சிறு கதையில் ஒன்று... உங்கள் விருப்பம் கண்டால் நன்று...🌺
🌿பாரிஜாதம்🌿 (3)
அன்று வந்த தேவகி மாமி தற்போது, எங்கள் குடும்பத்தில் ஒருத்தி ஆகிவிட்டார். புஷ்கலாவும் தற்போது நான்கு மாதம் கர்ப்பம் தரித்து விட்டாள். குழந்தை நலமாக இருப்பதாக டாக்டரும் சொல்லிவிட்டார்.
இங்கே எங்கள் அகத்தில் இப்போதும் இரண்டு குழந்தைகள்… இரண்டு அப்பாக்கள்… ஆனால் ஒரே அம்மா தான்… பெரிய குழந்தையின்,
"சுஜா" என்னும் குரலுடன், தற்போது "ஙே...ஙே..." என்ற அழுகையும் சேர்ந்து விட்டது…
என்னவருக்கும் குடும்பத்தில் பொறுப்பு மிகவும் அதிகமானது…
அப்பாவை கவனமாகப் பார்த்துக் கொள்வதிலேயே அவர் கவனம் அதிகம் இருந்தது… மாமனார் தோட்ட வேலைக்கு ஆள் போட்டுவிட்டார்.
தற்போதெல்லாம் காலை, மாலை பூஜை நேரம் மற்றும் ஸந்த்யா வந்தனம் பண்ணும் நேரம் தவிர 24 மணி நேரமும்,
மெல்லிய உதட்டுப் படரலுடன் அதை எண்ணிக்கொண்டே கோலமிட்டேன். லேசான தொண்டைக் கனைப்புக் கேட்டது. வந்துவிட்டார் என்னவர் தின்னையில், கையில் செய்தித்தாளுடன்...
நமுட்டுச் சிரிப்புடன் விரைந்து கூடம் நுழைந்து, கையலம்பியதும் அடுக்களையில் புகுந்துவிட்டேன். அகல் விளக்கை முதலில் இறையடியில் ஏற்றி, அதிலிருந்து தீபமெடுத்துக் கொடுத்ததும், நன்கு பற்றியது விறகடுப்பு.
நாசி துளைக்கும் காஃபிப் பொடியிட்டு, வெந்நீர் ஊற்றினேன். அவர் கையில் நீட்டும் வரை,