என்னுடைய நண்பர்கள் மூவர் சமீபத்தில் ஆளுக்கொரு புது முயற்சியை நிறைவுசெய்திருக்கிறார்கள்: ஒருவர் தமிழ்க் குறுநாவல் ஒன்றை எழுதியுள்ளார், இன்னொருவர் ஆங்கிலத்தில் முழு நீள நாவல் ஒன்றை எழுதியுள்ளார், |1
மூன்றாமவர் (இதுவரை சிறுகதை, நாவல்கள் எழுதிக்கொண்டிருந்தவர்) முதன்முறையாக ஒரு கதையல்லாத நூலை வெளியிட்டுள்ளார். வெவ்வேறு சூழ்நிலைகளில் இவர்கள் மூவருடனும் பேசியதில் எனக்குத் தென்பட்ட சில பொதுத்தன்மைகள்: |2
1. ஒரு புதிய விஷயத்தை நிறைவு செய்யும்போது ஒரே நேரத்தில் மிகுந்த மகிழ்ச்சி வருகிறது; இன்னொருபக்கம், மிகுந்த எரிச்சலும் வருகிறது, 'இந்த வேலையில்தான் எத்தனை தொல்லை! இனி இதைத் தொடவே கூடாது' என்று தோன்றுகிறது. |3
ஆனால், அது உண்மையில்லை என்று நமக்குத் தெரியும், நாம் மிகவும் ஈடுபாட்டுடன் மகிழ்ந்து செய்கிற விஷயம் நம்மைப் பாடாகப் படுத்தினாலும் மறுபடி அங்கேயேதான் சென்று நிற்போம். |4
2. முதன்முறை எழுதும்போது (அல்லது, எழுத்தில் முதன்முறையாக ஒரு புதிய விஷயத்தில் ஈடுபடும்போது) நம் மனம் ஒரு வெளி Validationஐத் தேடுகிறது; அதாவது, இன்னொருவர் ஏதோ ஒருவிதத்தில் நம்மை உறுதிப்படுத்தவேண்டும் என்று ஏங்குகிறோம். |5
அந்தப் பாராட்டைத் தலையில் தூக்கிவைத்துக்கொண்டு ஆடுவதற்காக இல்லை, நாம் செல்வது சரியான வழிதான் என்று தெரியவேண்டும், அதை நாமே சொல்வதைவிட, இன்னொருவர் சொன்னால் மகிழ்ச்சி. |6
3. நாம் செய்தே ஆகவேண்டும் என்கிற கட்டாயம் உள்ள விஷயங்களை எப்படியாவது நாம் செய்துவிடுவோம், அந்தக் கட்டாயம் இல்லாத விஷயங்களில் தொடர்ந்து ஈடுபடுவதற்கு மிகுந்த தன்னூக்கம் தேவை. |7
ஆகவே, மேற்சொன்ன வெளி ஊக்கம் ஓர் ஓபனிங் பேட்ஸ்மேன்தான், அதன்பிறகு மிடில் ஆர்டர் வலுவாக இருந்தால்தான் அத்துறையில் நாம் தொடர்ந்து நிற்போம், எல்லாவற்றுக்கும் வெளி ஊக்கத்தை எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருப்பது சரிப்படாது. |8
4. ஒருவேளை, அந்தப் புது விஷயம் நமக்குச் சரிப்படாவிட்டால்? அதை உடனே தீர்மானித்துவிடுவது சரியில்லை. ஒரே ஒரு data pointஐ வைத்துக்கொண்டு எதையும் சொல்ல இயலாது, அது எதேச்சையாக நடந்ததாகவும் இருக்கலாம். |9
அதே வழியில் இன்னும் சற்று நடந்தபிறகுதான் இது நமக்குப் பிடிக்கிறதா, ஒத்துவருகிறதா என்பது புரியும், அதற்காகவேனும், தொடங்கியதை இன்னும் சிறிது தொலைவு கொண்டுசெல்லவேண்டும். |10
அந்தச் சிறு தொலைவுக்குள் அது நமக்கு ஒத்துவரவில்லை என்று உறுதியாகத் தெரிந்துவிட்டால், மகிழ்ச்சியுடன் திரும்பி வந்துவிடலாம், தவறான பாதையில் எவ்வளவு விரைவாக, எவ்வளவு தொலைவு சென்றாலும் பயன் இல்லை. |11
சுருக்கமாகச் சொல்வதென்றால், நீங்கள் புதிதாக எதையேனும் செய்துகொண்டிருந்தால், சிரமம் பார்க்காமல் அதை நிறைவு செய்து முற்றுப்புள்ளி வையுங்கள், |12
கூச்சம் பார்க்காமல் அதை நான்கு பேரிடம் காண்பியுங்கள், கருத்து கேளுங்கள், அந்தக் கருத்துகளைத் திறந்த மனத்துடன் ஏற்றுக்கொண்டு சிந்தியுங்கள், அதன்பிறகு, |13
மாலை நேரத்தில் நகராட்சி அலுவலகத்தில் ஒருவர் ஒரு ஸ்விட்சைத் தட்டியதும், அதுவரை இருண்டு கிடந்த சாலைகளெல்லாம் ஒரே நொடியில் ஒளிமயமாவதுபோல் அடுத்து எங்கு செல்லலாம் என்பது உங்களுக்கே தெரிந்துவிடும். |14/14
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
