இன்று காலை, ஜோ பைடன்-கமலா ஹாரிஸ் வெற்றிப்பேச்சை கேட்ட மாத்திரத்தில் தோன்றிய ஒரு உணர்வை பதிவு செய்ய வேண்டும். இந்த வெற்றியை அமெரிக்க கருப்பின மக்களின், சிறுபான்மை இன மக்களின் வெற்றியாக கொள்ள முடியுமாவென்றால், முடியாது என்பதே பதிலாக இருக்கிறது. (1/3)
இன்னமும்,பாதிக்கு பாதி அமெரிக்கர்கள் டிரம்பிற்கு வாக்களித்து இருப்பதே சான்று.இது ஒரு பாசிச கோமாளியின் ஆட்சி அகற்றம் என்றளவில் மகிழ்ச்சி கொள்ளலாமே தவிர,கறுப்பின மக்கள்,சிறுபான்மை மக்கள் மீதான வெறுப்பு இன்னமும் அப்படியே இருப்பதையும் உணரலாம்.இந்தப் போர்,இருந்துக்கொண்டே தானிருக்கும்.
ஜனநாயக சதுரங்க வெற்றிகள் மாறி மாறி வரும். ஒருமுறை வெள்ளைக்கு, ஒருமுறை கருப்புக்கு என.
இங்கு தேவை, மனநிலை மாற்றமே. ஒரு கூட்டுசமூகமாக சிந்திக்க தொடங்குவதும், சுதந்திரம்-சமத்துவம்-சகோதரத்துவத்தை அடிப்படையாக கொள்ளும் ஜனநாயக மனப்பான்மையே நீண்டகால பலனைத்தரும். அதைவிடுத்து,
இங்கு தேவை, மனநிலை மாற்றமே. ஒரு கூட்டுசமூகமாக சிந்திக்க தொடங்குவதும், சுதந்திரம்-சமத்துவம்-சகோதரத்துவத்தை அடிப்படையாக கொள்ளும் ஜனநாயக மனப்பான்மையே நீண்டகால பலனைத்தரும். அதைவிடுத்து,
US vs Them என்கிற பிரிவினைவாத அடையாள அரசியல்,மக்களின் மனநிலையை மாற்றாது.மாறாக,ஒரு வெறுப்புணர்வை அணையாமல் கட்டமைத்தே வைத்திருக்கும்.யாரது, வெறுப்புக்கு பலம் அதிகமோ,அவர்கள் வெல்வார்கள்.இப்படியே இந்த ஆட்டம் தொடர்ந்துக்கொண்டு இருக்கும்.
இதை அப்படியே நாம் இந்திய அரசியலுக்கும் பொருத்திப்பார்க்கலாம்!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
