Thread by @Alimhamarat

Bir futbolcu düşünün, kimilerine göre kahraman, bazılarına göre antikahraman. Bir taraftan şikeci olan, öbür yandan İtalya'ya 44 yıl sonra Dünya Kupası kazandıran... Beleşçi golcülerin şahı, en güzel Brezilya’nın infazcısı Paolo Rossi artık yaşamıyor.

64 yıl önce Prato'da başlamıştı öyküsü. Güzeller güzeli Toscana diyarının ürettiği en nadide çiçeklerden biriydi adeta. Daha ufacıkken Juventus tarafından keşfediliyor, bir efsane böyle başlıyordu...

16 yaşında Juventus kadrosuna alınan delikanlı, ertesi yıl ilk kez bir İtalya Kupası maçıyla siyah-beyazlı formayla tanışıyordu. Ufacıktı, pişmesi gerekiyordu. İlk durağı Como'ydu...

Como'da fileleri havalandıramayan Rossi, bir sonraki sezon Vicenza'nın yolunu tutmuştu. Sakatlıklar yüzünden oynatacak santrforu olmayan takımın hocası Fabbri, sağ kanatta oynayan delikanlıyı ileri uca aldığında, bir destan yazılmaya başlıyordu. İtalya, golcüsünü bulmuştu!

Narin dizlerinden çok çektiği Juventus'ta olmamıştı. Dizlerinden ameliyat olduktan sonra yollandığı Como'da olmamıştı. Güçlenip kanattan santrfora alındığı Vicenza'da olmuştu. Goller birbirini kovalıyor, Çizme nurtopu gibi bir forvet kazanıyordu...

İkinci kümenin gol kralı olarak takımını Serie A'ya çıkaran Rossi, ertesi sezon da birinci ligde unvanı korumuştu. Onu bırakın, Vicenza Serie A'da ikinci olmuştu. Şampiyon belki de söylemeye gerek yok, Rossi'nin tapusunun da sahibi olduğu Juventus'tu.

İtalya Milli Takımı'na ilk kez seçildiğinde, henüz 21'indeydi. Enzo Bearzot, bu nadide çiçeğin hemen farkına varmış, yaklaşmakta olan 1978 Dünya Kupası öncesinde formayı ona vermişti. Arjantin'e turnuva için giden İtalya kafilesinin en gençlerinden biriydi.

Kurt hoca Bearzot, Arjantin'de ileri üçlünün yeriyle oynayarak rakiplerinin aklını alıyordu. Rossi zaman zaman sağ kanada geçiyor, sağ açık Causio sola, sol açık Bettega santrfora. Gök-mavililer bu formülle yarı finale kalmıştı. Üç gol atan 21 yaşındaki Rossi yıldızlaşmıştı.

Juventus'a Serie A ve Dünya Kupası'nda yaptıkları yetmiyor; Vicenza küme düşünce, bu sefer Perugia'ya kiralanıyordu. Ligde 13 gol atmış, UEFA Kupası'nda yoluna devam eden takımın bir parçası olmuştu. Fakat bir maçta yaptığı unutulmazdı...

İtalya'da 1980'de patlak veren kara toto skandalında bazı futbolcular stadyumlarda tutuklanırken, genç golcü Rossi de şike yaptığı gerekçesiyle ceza almıştı. Avellino maçının skorunu 2-2'ye bağladığı gerekçesiyle sahalardan üç yıl men edilmişti.

Milan küme düşürülmüş, ona üç yıl men çıkmıştı! Suçsuz olduğunu söyleyen forvet, böylece ülkesinde düzenlenen 1980 Avrupa Futbol Şampiyonası'nda sahne alamıyordu. Kim bilir o olsa, İtalya zafere ulaşacaktı. Rossi'nin yokluğunda, gök-mavililer yine dördüncülükte kalmıştı.

Cezasına rağmen Juventus, 1981'de Rossi'yi geri almıştı. Kim bilir bu hareket bile aslında bir şekilde affedileceğinin müjdecisiydi. Sonradan cezası üç yıldan iki yıla indirilen golcü, böylece 1982 Dünya Kupası'na yetişiyordu. Tepkilere aldırmayan Bearzot, onu kadroya almıştı.

1982 Dünya Kupası'nda ilk maçlarda gol orucundaydı. O günlerde oda arkadaşı Cabrini ile ilişkiye girdiklerinden sahaya yorgun çıktıkları bile fısıldanmıştı. Basın çok acımasızdı. Derken Brezilya karşısında goller başlıyor, Rossi kahraman oluyordu...

Tarihler 5 Temmuz 1982'yi gösteriyordu. Bir tarafta Zico'lu Socrates'li gönüllerin şampiyonu Brezilya vardı, diğer yanda Maradona'yı döverek Arjantin'i yenen İtalya. Yarı finale çıkmak için Sambacılar'a beraberlik, Spagetticiler'e galibiyet gerekiyordu...

Müsabaka tam bir düello şeklindeydi. Rossi'yle öne geçen İtalya'ya, Brezilya Socrates'le cevap vermişti. Rossi bir daha takımını öne geçirmiş, bu sefer Falcao skoru eşitlemişti. Tele Santana'nın talebeleri dur durak bilmiyordu, muhteşem oyunlarıyla sadece kazanmak istiyordu.

Dakikalar 74'ü gösterirken hat-trick yapan Rossi, İtalya'yı zafere taşımıştı. Zico'yu maçta adeta döven Gentile atılmamış, kazanan Avrupalılar yoluna devam etmişti. 5 Temmuz 1982'de kimilerine göre futbol ölmüştü. Güzel oyunun tabutuna çakılan üç çivinin müsebbibi Rossi'ydi...

Muhteşem Brezilya maçından sonra yarı finalde İtalya'nın rakibi Polonya'ydı. Rossi bu sefer tarifeyi bir düşürüyor, karşı kaleye iki gol atıyordu. Fileler sürekli havalanınca, oyuncunun mazisine sünger çekiliyordu...

Finalde Almanya’yı deviren İtalya, 44 yıl sonra Dünya Kupası’nı üçüncü defa kazanmıştı. Perdeyi Rossi açmış, Tardelli kapatmıştı. O gün çocuklar gibi şen olan 86 yaşındaki İtalya’nın sosyalist Cumhurbaşkanı Pertini de jenerikleri süslüyordu...

Turnuvada ilk maçlarda gol orucunda olan Rossi, sırasıyla 3, 2 ve 1 defa ağları sarsmıştı. Altı defa fileleri bulan santrfor, hem Dünya Kupası'nın gol kralı olmuştu hem de en iyi oyuncusu seçilmişti. O yılın Balon d'Or'u da yine ona gitmişti!

Juventus günlerinde ise Boniek ve Platini ile ortaklığı hasat mevsimini açmıştı. Kazanılan iki lig, bir İtalya Kupası, bir Süper Kupa, bir Kupa Galipleri, bir de Şampiyon Kulüpler Kupası da cabasıydı. Heysel Faciası'ndan sonra zor günler yaşayan Milan'ın yolunu tutmuştu.

Milan'da çok başarılı olamasa da Milano derbisinde Inter ağlarını iki defa sarsmıştı. Zaten kırmızı-siyahlılar için toplam üç gol atmıştı. Ertesi yıl Verona'da futbolu bıraktığında, henüz otuzundaydı...

İtalya formasıyla 48 maçta 20 gol atan Rossi, emekliliğinde emlak işiyle uğraşıyor, ekranlarda yorumculuk yapıyordu. Dün son nefesini verdiğinde, daha 64'ündeydi.

1982 Dünya Kupası'nın yıldızı için rahmetli dedemin lafı 38 senedir hâlâ kulaklarımda: "Attı yine p.venk!" Bazıları için kahramandı Pablito, kimilerine göre en güzel takımın katili. Rahmetli babam için hep "şikeci Rossi"ydi. Rossi demek benim dünyamda bir açıdan şike de demekti.

Öte yandan çocukluğum demekti Rossi. Önce Maradona, şimdi Rossi. Benim yaş grubum için o kadar özeller ki... Mahallede futbol oynadığımız günlerde çalım atan Maradona'ydı, beleş gol atan Rossi. Bu satırların yazarının kafa kâğıdı eskiyor; kahramanları bir bir masadan eksiliyor!