Thread by @JaredDiam

١/٢٣ در سال ۴٣٢ قبل از میلاد مسیح، مردم شهر آتن یک پیام نگران کننده از نماینده‌های شهر اسپارتا دریافت کردند، پیامی مبنی بر پیشنهاد صلح مشروط که نپذیرفتن آن به معنای شروع جنگ بود. دو شهر آتن و اسپارتا دشمن همیشگی بودند، و تفاوتهای ساختاری بسیاری داشتند.

٢/٢٣ آتن دموکراتیک بود و بر نیروی دریایی و تجارت تکیه داشت. اسپارتا توسط یک طبقه مشخص اداره میشد و تنها نقطه مثبت آن نیروی نظامی بود. تا آن زمان این دو از درگیری مستقیم نظامی اجتناب کرده بودند چرا که شکست به معنی نابودی کامل هر کدام از آنها بود.

٣/٢٣ چند روز بعد از دریافت پیام، مجمع آتن در محل همیشگی، تپه نیکس، با حضور هزاران نفر برگزار شد. برخی حمله پیش‌دستانه را پیشنهاد دادند، که با آن چندان موافقت نشد چرا که نیروی نظامی زمینی اسپارتان‌ها تقریبا غیرقابل شکست بود.

٢٣/۴ برخی نیز پیشنهاد دادند که صلح پذیرفته شود اما این نیز می‌توانست به عنوان قبول ضعف و ترس تلقی شود. بعد از چند ساعت بحث بی‌نتیجه، پریسل که از بزرگان و رهبران جمع و مورد احترام همه بود آماده صحبت شد. او بیشتر فیلسوف بود تا سیاستمدار،

٢٣/۵ اگرچه از خانواده‌ای الیت بود، اما بیشتر خود را با طبقه پایین‌دستی و کشاورزها نزدیک کرد تا صدای آنها در حاکمیت بیشتر شود و در دموکراسی قدرت بیشتری داشته باشند. همین امر باعث شد تا در بین طبقات مختلف، مقبولیت داشته و مورد اعتماد باشد.

٢٣/۶ از همان ابتدا، اثر او بر سیاست آتن مشخص بود. مخالف گسترش امپراتوری آتن بود چرا که از از دست دادن کنترل می‌ترسید. بیشتر در جهت اتحادهای موجود تلاش کرد و تا حد ممکن از جنگ پرهیز می‌کرد. اگرچه از دید برخی، این رویه چندان قهرمانانه نبود اما آتن دوران شکوه خوبی را تجربه می‌کرد.

٧/٢٣ با درآمد عالی آن دوران، پریسل پروژه‌های شهری نظیر تئاتر و سالن نمایش با معماری زیبا را پیش برد از جمله معبد Parthenon. پریسل به تنهایی ظاهر آتن را تغییر داد و آن را وارد دوران طلایی هنر و علم کرد. سخنور بسیار توانمندی بود و به خوبی با مخاطبان خود ارتباط برقرار می‌کرد.

٨/٢٣ عمر رهبران سیاسی در آتن بیش از چند سال نبود اما پریسل بر خلاف دیگر رهبران سالها در قدرت ماند، و در نتیجه دشمنانی هم داشت. برخی او را دیکتاتور مخفی می‌دانستند و حتی اتهام بی‌خدایی هم به او زده می‌شد. اما روزگار پرشکوه آتن موقعیت او را تضمین کرده بود.

٩/ در آن روز هنگامی که شروع به صحبت کرد همه ساکت شدند. "مردم آتن، مثل همیشه مخالف تسلیم شدن در برابر اسپارتا هستم، و خوب می‌دانم که شوق مردمی هنگام ورود به جنگ و تصور غلبه بر دشمن و منابع جدید چقدر شیرین است. طبق معمول اختلافات بین ما و آنها می‌بایست از طریق واسطه و گفتگو حل شود،

١٠/٢٣ و در صورت کوتاه آمدن بر برابر خواسته‌های آنها، زمینه بدی برای آینده خواهد بود. درگیری مستقیم زمینی نیز حکم خودکشی را دارد" او پیشنهاد کرد مردم منطقه به درون دیوار شهر آتن منتقل شود، و به اسپارتان‌ها اجازه داده شود تا شهر را محاصره کنند. "هرگز روی زمین با آنها مواجه نمی‌شویم

١١/٢٣ با نیروی دریایی خود امکان تامین منابع لازم را داریم و می‌توانیم به شهرهای ساحلی آنها حمله کنیم. با گذر زمان اراده آنها فرسوده شده و منابعشان تحلیل می‌رود و متحدین‌شان هم آنها را ترک می‌کنند. سپس با کمترین هزینه، درگیری پایان می‌یابد و می‌توان به توافقی جدید دست یافت.

١٢/٢٣ تنها نگرانی من نه استراتژی دشمن، بلکه اشتباهات خودمان است." پیشنهاد او خیلی مورد استقبال قرار نگرفت، اما در نهایت جایگاه و اعتماد به او باعث شد تا این پیشنهاد اجرایی شود.

سال اول محاصره شرایط مطابق پیش‌بینی پریسل پیش نرفت و اسپارتان‌ها و متحدین ضعف و ناامیدی نشان ندادند.

١٣/٢٣ اما مردم آتن از دیدن اینکه زمینهایشان در حال تخریب است و پاسخی ندادند، پریشان بودند. در سال دوم اوضاع بدتر شد. با ورود بیماری واگیردار به شهر و تراکم زیاد جمعیت، ١/٣ شهروندان و نظامیه‌ها را به کشتن داد. خود پریسل هم مبتلا شد و در بستر بیماری، فروپاشی ساختار اجتماعی شهر بود.

١۴/ هر شهروندی فکر خودش بود و دزدی و غارت فراگیر شد. اگر زنده می‌ماند می‌توانست اوضاع را مدیریت کند. اما با مرگ او هیچ کس برای او عزاداری نکرد و همه او را پیرمردی که مقصر این شرایط بود می‌دیدند. اعتقادشان به پریسل به نفرت تبدیل شد و صبر و خویشتنداری آنها پایان یافت.

١۵/ تندروها کنترل اوضاع را بدست گرفتند، و به مردم قول دادند که دوران ضعف و مخفی شدن تمام شده و از این به بعد باید منتظر خبر پیروزی باشند. بدین ترتیب آتن از موضع دفاعی خارج شد. جنگ بین دو طرف سالها ادامه پیدا کرد. در یک مورد جزیره مِلوس که متحد اسپارتان بود به کنترل آتن درآمد.

١۶/ تمام ساکنین جزیره توسط سربازان کشته شدند. برای زدن ضربه نهایی، آتنی‌ها تصمیم گرفتند تا به شهر سیراکیوز در جزیره سیسیل که متحد مهم اسپارتان بود حمله کنند. تصمیمی که کاملا با خط مشی پریسل متضاد بود. نیسیاس فرمانده نیروی دریایی این نقشه را چندان عملی و نزدیک به واقعیت نمی‌دید.

١٧/٢٣ اما به اصرار رهبران شهر قانع شد تا با ١٠٠کشتی جنگی به سمت سیسیل حرکت کند. در شهر همه منتظر خبر پیروزی و پایان جنگ بودند اما بعد از چند ماه نیسیاس پیام داد که یا باید همین الان حمله را پایان داد یا به همان تعداد اولیه نیرو احتیاج است.

١٨/٢٣ رهبران شهر که با سرمایه‌گذاری زیادی که کرده بودند، تمایلی به عقب‌نشینی نداشتند، ١٠٠کشتی دیگر را نیز فرستادند. بعد از چند ماه خبر انهدام کامل نیروهای آتن رسید. دو طرف جنگ به شدت فرسوده شدند اما اسپارتانی‌ها دست بالا را داشتند و بلاخره آتن به شروط اسپارتان تن داد.

١٩/٢٣ کتاب Laws of human nature با این داستان تاریخی و تحلیل آن آغاز می‌شود، و در ادامه به اثر عمیق احساسات بر دید آدمی به جهان اطراف و نتیجه‌گیری‌های بعد آن می‌پردازد.

آتنا/Athena از زئوس زاده شده بود و اسم آن ترکیبی از theos و nous بود به معنی خدا و هوش.

٢٠/٢٣از دید پریسل، سیاست‌مداران آتن تصور می‌کردند که افرادی منطقی هستند و به سختی برای هدف خود تلاش می‌کردند. افرادی که معمولا هم در جنگ‌ها و توسعه ارضی تصمیمات درست می‌گرفتند، اما از شکست‌ها شانه خالی می‌کردند.
از دید پریسل آنها نه افرادی منطقی، بلکه افرادی خودخواه و زیرک بودند.

٢١/٢٣ چیزی که تصمیمات آنها را تعیین می‌کرد بیشتر احساسات و طمعشان به قدرت و پول بود. پریسل ابتدا راهی پیدا کرد تا بر آن خود غلبه کند و آنرا مهار کند. او سالها احساسات خود را تحلیل کرده بود و بر آن مسلط شده بود. چرا که احساسات آدمی را در دنیای خود محبوس و از ذهن و منطق جدا می‌کند

٢٢/٢٣ تعهد او به دموکراسی و اتحاد شهرمان آتن، برای او والاتر از تمایلات و احساسات شخصی بود.

تصور همه ما این است که انسان‌هایی منطقی هستیم، اما این گونه نیست. دنیای اطراف خود را از دریچه احساسات می‌بینیم که بیش از هر چیز نگاه ما را شکل می‌دهد.

٢٣/٢٣ منطقی بودن و هوشمندی چیزی نیست که با آن به دنیا آمده باشیم، بلکه با تمرین و بررسی دقیق رفتاری حاصل می‌شود. احساسات ذهن را محدود می‌کند و ما را وادار می‌کند تنها به یک نقطه متمرکز شویم، به چیزی که می‌شناسیم، آن را پذیرفتیم، و آرامش ذهنی را به هم نمی‌زند.