١/١٢ بنیتو موسولینی ملقب به دوچه توانایی فوق‌العاده‌ای در ارایه تصویری رویایی و نفوذ در قلب مردم داشت. محل تولد او زیارتگاهی شده بود که روزانه صدها نفر از آن بازدید می‌کردند. مادرش جایگاهی هم‌تراز مریم مقدس پیدا کرد و مدارس و کلیساهای بسیاری به نام پدر مادر موسولینی نام گذاری شد. 
٢/١٢ نامه‌ها و هدایای مردمی فراوانی هم برای موسولینی ارسال میشد. دوچه ادعا کرد که طی سالها به بیش از ١میلیون و ٨٠٠ هزار نامه مردمی پاسخ داده که شواهد نشان می‌دهد چندان هم پربیراه نبوده. مردم به قدرت شفابخشی و خوش یمن بودن او اعتقاد داشتند. هنگامی که خشونت فاشیست‌ها را می‌دیدند،
٣/١٢ شعار "کاش دوچه می‌دانست" را مردم بسیار استفاده می‌کردند که حاکی از میزان اعتماد مردمی به شخص او بود. گاندی دو بار با او ملاقات کرد و او را یکی از بزرگترین سیاست‌مداران دوران دانست. چرچیل هم در سال ١٩٣۴ در مورد موسولینی گفت که او از بزرگترین مردان سیاست است.
١٢/۴ ادیسون بعد از دیداری کوتاه با موسولینی گفت که با بزرگترین نابغه عصر دیدار کرده. در دوران او به تدریج وفاداری به رهبری جایگزین باور به فاشیسم شد. اطاعت کورکورانه از او بر هر عقیده و باوری اولویت داشت. شعار هم این بود: باور، اطاعت، و مبارزه.
١٢/۵ بلندگوها صدای او را در تمام شهرهای بزرگ پخش می‌کرد. معلمان گله کردند که کودکان در شهرهای کوچک امکان شنیدن موسیلینی را ندارند. رژیم ۴٠هزار رادیو رایگان در مدارس ابتدایی توزیع کرد. روزهای شنبه به شنبه‌های فاشیستی معروف بود، کودکان لباس سیاه می‌پوشاند و با رژه تمرین می‌کردند.
١٢/۶ دیدارهای استانی موسولینی هم با تدارک بسیار و حضور میلیونی برگزار میشد. با تعطیلی مدارس و ادارات، فاشیست‌ها از سراسر کشور برای استقبال با اتوبوس در محل حاضر می‌شدند. در بعضی دیدارها جمعیت بالغ بر ٢٠میلیون نفر تخمین زده می‌شود. هر سازمان و شهری لباس شخصی‌های ویژه خود را داشت.
٧/١٢ شعار "همیشه حق با دوچه است" به تدریج در ذهن خود موسولینی حک شد و به خودباوری بی‌نهایت رسید. تصمیم گرفت نقش سزار را برای ایتالیا بازی کند. در تصمیمات نظامی ژنرالهای ارشد را نیز کنار گذاشت. در جنگ با اتیوپی از سال ١٩٣۵ ایتالیا از صدها تن بمب خردل استفاده کرد
٨/١٢ که در مجموع طی حملات نظامی حدود ٢۵٠هزار اتیوپیایی کشته شدند. تنها برای تلافی ترور ناموفق ژنرال گراتزیانی، ٢٠هزار غیرنظامی در ٣ روز در آدیس‌آبابا به شکلی فجیع به قتل رسیدند. این جنایت‌ها توسط دستگاه تبلیغاتی کاملا سانسور شد و تنها از آن به عنوان عملیات آزادی بخش یاد میشد.
٩/١٢ جنگ با اتیوپی با استقبال بی‌نظیر در داخل روبرو شد اما جامعه بین‌الملل آن را محکوم کردند. امری که باعث نزدیکتر شدن موسولینی به هیتلر شد، علیرغم اینکه در ابتدا دید خوبی به او نداشت. هیتلر هنگام بازدید از ایتالیا با دیدن حضور میلیونی مردم و شور مردمی شگفت‌زده شد.
١٠/١٢ هنگام بازدید موسولینی از آلمان مراسم مشابهی را ترتیب داد. در نتیجه این دیدارها اتحاد بین این دو بیش از پیش استوار شد. بعد از موفقیت خیره‌کننده هیتلر در ماه‌های ابتدایی ج‌ج٢، موسولینی مصمم شد این پیروزها را تکرار کند.
١١/١٢ اما امکانات ضعیف، تصمیمات نظامی اشتباه، و ناتوانی در خودکفایی در مواد ضروری شکست‌های زیادی را برای ایتالیا به همراه داشت. از ابتدای دهه ۴٠ به تدریج نارضایتی‌ها افزایش یافت. با دیدن مغازه‌های های خالی ناشی از جنگ و تحریم و فشار بین‌المللی و شکست‌های پیاپی در جنگ،
١٢/١٢ تقابل عمومی به شدت رو به افول گذاشت. موسولینی که علاقه وافری به عکاسی و سخنرانی داشت، ماه‌های طولانی هیچ حضور عمومی نداشت. بالاخره در سال ١٩۴۵ توسط پارتیزانها دستگیر و اعدام شد.
این نوشته خلاصه‌ای از فصل اول این کتاب 👇 بود.
این نوشته خلاصه‌ای از فصل اول این کتاب 👇 بود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
