Hai un par de anos batín cunha alucinante obra de teatro do século XVII, moi pouco coñecida, #ALindonadeGalicia.
Fiquei preso do que alí se contaba, e de como se contaba. 👇
Fiquei preso do que alí se contaba, e de como se contaba. 👇
Nela narrábase o turbulento século XI galego: o conflito fratricida polo dominio de Galicia. Os intentos de García por facerse coa coroa do reino.
Si, García. O rei mitificado pola literatura galega contemporánea. Manolo Rivas, Darío Xoán Cabana, Bernárdez Vilar, Cándido Pazó...
Si, García. O rei mitificado pola literatura galega contemporánea. Manolo Rivas, Darío Xoán Cabana, Bernárdez Vilar, Cándido Pazó...
O máis fermoso, o de @Rivasbarrs. O Don García de En salvaxe compaña: o corvo branco que leva unha grilla nas patas, que viu como o seu exército de poetas e trobadores se mudaban nunha hoste de 300 corvos.
A simboloxía deste rei García na literatura contemporánea parece clara: o mito do que Galicia podería ter sido e non foi.
Pero non estaba só nesta historia. Había unha figura, descoñecida, aínda máis atraínte.
Pero non estaba só nesta historia. Había unha figura, descoñecida, aínda máis atraínte.
Os feitos corren cara a ficción, e aparece Lindona, a amante de García. Unha muller brava, perigosa, independente. É a señora de Ribadulla, a muller máis poderosa do reino. O seu castelo está agachado nas montañas do val da Ulla.
Para min, inspirada na figura da raíña Lupa.
Para min, inspirada na figura da raíña Lupa.
García vai casar con ela na Coruña, a coincidir coa súa coroación como rei de Galicia. Pero a nobreza galega oponse. Queren frear a Lindona. Obrigan -e encantan- a García para que case con Leonor, a infanta de Portugal, por razóns de estado. Un retrato fai a maxia.
E aí temos a trama montada. Pero unha das claves da obra teatral é o uso da lingua galega. No Século de Ouro, os dramaturgos casteláns empregaban o galego para rirse dalgunhas das personaxes e denigrar o país. Pero na Lindona é todo o contrario.
As dúas linguas conviven por toda a obra. E Lindona e os seus servidores empregan o galego para dialogar con García e os outros casteláns, sen cambiar de lingua. #ALindonadeGalicia representouse durante dous séculos por España sen que iso supuxera un problema para ninguén.
Hoxe o @consellocultura estreou unha ficción sonora en formato podcast ao redor da obra e que presentará un capítulo diario ata o martes 30. Un traballazo de Tito Asorey e un elenco fantástico de actores.
https://twitter.com/consellocultura/status/1375414687425249287
A marabillosa ilustración de Laura Romero dá algunhas das claves da obra. O tenebroso castelo no que Lindona ten preso a Don García. As "selvas galegas", representación do salvaxe e misterioso de Galicia na obra. E Linda.
Porque Linda, a filla de Lindona e García, é outra gran incorporación ao imaxinario cultural do país. Guindada pola súa nai ao mar, presa da ira e celos, e recollida por un capitán da armada castelá que asedia a Coruña. Un oso róubaa e lévaa ao bosque para ser criada aló.
A moza criada entre osos no máis profundo das montañas do país, e que de algún xeito representa a lexitimidade do futuro do reino. Toda unha épica agachada entre as convencións literarias do Século de Ouro e un mundo antigo e que se quere ancestral.
A Lindona debeu deixar de ser representada a finais do XVIII ou principios do XIX. Cando os actores puxeron voz a estes versos esquencidos e a este galego dos supostos séculos escuros, o texto impreso voou e só quedou a música das palabras e a historia. Facédelle un oco.
E lembra que temos máis Historias Contadas fervendo na pota por se queres probar!
twitter.com/i/events/13622…
twitter.com/i/events/13622…
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
