Thread by @magago

Unha reflexión sobre o tema dos novos parques eólicos. É colateral, pero creo que non menor. Un grave problema que estou vendo (a partir dese espello enganoso das redes) é que moita xente non entende os motivos de alarma, de por que isto nos afecta a todos.

Creo que hai un problema en que non se entenden as terras altas galegas como 'paisaxe', non do mesmo xeito que unha praia, ou unha fraga de árbores autóctonas cabo dun río. A enerxía 'verde' ten moi boa prensa, máis nun contexto de cambio climático presente por todas partes.

Estamos a colleitar un problema inesperado xurdido de como foi construída a identidade galega desde o século XIX. Unha Galicia verde, boscosa, de especies 'autóctonas' e ríos fronte unha Castela sen árbores, un páramo. Pero esa Galicia, en certo xeito, levaba milenios sen existir

Non hai máis que botar man da fotografía aérea histórica para observar como a idea de bosque comeza nos 50, en gran medida. Antes o bosque era un ben de luxo que só estaba dentro das fincas dos pazos ou en zonas inaproveitables agrariamente.

O caso é que as novelas, as ilustracións, TODO representa unha Galicia de fondo de val, cabo do río, cun bosque espeso. A pesar de que as terras altas -de monte baixo, como en todo o Atlántico- ocupan unha boa parte da superficie do país, están ausentes do noso imaxinario.

A nivel gráfico, a 'true Galicia' é unha carballeira, especialmente a partir dos 50-60. Non antes. Mirade as cubertas dos libros e os cadros do tempo da xeración Nós. Sobre todo saen piñeiros! Os carballos están relegados ao espazo sagrado das igrexas e ermidas.

Pero as terras altas manteñen boa parte da memoria cultural máis antiga do país. Preservaban en excelente estado todo tipo de antigos xacementos.

Pero cando os pastores as abandonaron, convertéronse no Far West de Galicia. O lugar no que podías facer o que te petara.

E cando os alcaldes tiñan algún carto europeo, habilitaban roteiros dos muíños. Os únicos fragmentos do suposto Bosque Auténtico™, nos que ademais os vellos tiñan lembranzas de muiñeiras.

Todos gañaban!

As terras altas foron convertidas, en gran medida, en non-lugares. Desconectadas dos antigos oficios e saberes, non verbalizadas, non imaxinadas, non percorridas. O campo perfecto para que foran industrializadas sen criterio e de xeito abusivo.

O problema das eólicas e complexo e con múltiples factores. Pero deberamos reconstruír a relación da nosa identidade con estes espazos a través da cultura. Retecer os vínculos emocionais, facer memorias.

O corazón do noso país está alí onde olla de máis preto o ceo.

As paisaxes da nosa memoria tamén deberan ser os horizontes anchos e despexados, a carqueixa, o toxo baixo comido polos cabalos, as uces, as lagoíñas, a herba enchoupada, silencio absoluto e bretemoso, a mámoa no alto da lomba.

Se cadra a especulación íao ter máis difícil.