Thread by @SasanAghaei2

| این پایان ایران است! |
تله‌ی چینی چطور کشور را خواهد بلعید؟

این #رشته_توییت، خیلی بلند است اما خواندنش برای خیلی‌ها واجب، تحمل کنید؛ به ویژه که ابوموسی اشعری و ملیجک‌هایش دیشب دورهمی داشته‌اند!
1/

#ترکمنچای_چینی #قرارداد_۲۵_ساله

#قرارداد_25ساله_با_چین، در ظاهر قراردادی‌‌‌ست مانند هر تفاهم‌‌‌نامه‌‌‌ی دیگری میان کشورها اما طرف ایرانی یا می‌‌‌داند و پای رشوه‌‌‌ی هنگفتی در میان است یا اساسن تصوری ندارد که تفاهم‌‌‌نامه‌‌‌ی کنونی با چین، چگونه تبدیل به یک #قرارداد_فروش_کشور خواهد شد ...
2/

بدون هر حب و بغضی، من، قرارداد با #چین را "خطرناک‌‌‌ترین قرارداد تمام تاریخ ایران" توصیف می‌‌‌کنم که در بلندمدت به نابودی نام، پرچم، هویت، سرزمین و حاکمیت ملی ایران خواهد انجامید. چرایش را در همین #رشته_توییت توضیح می‌دهم ...
3/

از متن قرارداد آغاز کنیم که می‌‌‌‌‌‌گویند چیزی در آن نه واگذار شده، نه فروخته شده. چیزی که فعلن از متن این قرارداد سری و محرمانه در دسترس است، یک تفاهم‌‌‌نامه‌‌‌ی زیرساختی و بنیادی برای همکاری‌‌‌های گسترده‌‌‌ی ایران و چین، تقریبن در تمام حوزه‌هاست ...
4/

براساس بندهای این توافق که آن را «برنامه همکاری‌‌‌های جامع (25 ساله) ایران چین» نامیده‌‌‌اند، ایران و چین در همه ی حوزه‌‌‌ها، قرار است همکاری داشته باشند؛ از خط راه‌‌‌آهن و جاده تا پتروشیمی و زیرساخت‌‌‌های مخابراتی وارتباطی تا تقویت شبکه‌‌‌های شناسایی و کنترل شهروندان ...
5/

هیچ حوزه‌‌‌ای نیست که از دسترس چینی‌‌‌ها ایمن باشد و معنی «همکاری»، چیزی جز حضور، سرمایه‌‌‌گذاری و شراکت #چین در تمامی بخش‌‌‌های کشور نیست؛ یک مجوز ورود بدون محدودیت، آزاد و یک‌‌‌طرفه! این سند بدون به فروش یا واگذاری چیزی، در عمل تمامی کشور را زیر سیطره‌‌‌ی چین می‌‌‌برد ...
6/

سند موجود روی یک کلک حقوقی شسته‌‌‌رفته، پشت‌پرده‌‌‌ای بسیار بزرگ‌‌‌تر و خطرناک را سوار کرده اما آن کلک حقوقی چیست؟ اگر دقت کنید، امضای یک معاهده‌‌‌ی بین‌‌‌المللی با تمامی ضوابطش، چیزی‌‌‌ست شبیه «برنامه‌‌‌ی جامع اقدام مشترک» یا همان #برجام ...
7/

چنین معاهده‌هایی با ترسیم دقیق چارچوب، جزییات توافق، مرزهایش و بند به بند محورهای فنی، واو به واو باید روشن باشد و براساس قانون اساسی کنونی و روال حقوقی بیش‌تر کشورها، در نهایت در مجلس به تصویب برساند و نمی‌تواند مخفیانه و محرمانه، تنها میان دو نماینده‌ی حکومتی امضا شود ...
8/

برای آن‌‌‌که کسی نفهمد که ایران به فروش می‌رسد یا شاید هم واقعن ابوموسی اشعری‌های ایرانی ندانند چه چیزی امضا کرده‌اند! از یک حقه‌‌‌ی حقوقی بهره گرفته‌‌‌اند؛ امضای یک تفاهم‌‌‌نامه‌‌‌ی «همکاری جامع» که بین دولت‌‌‌ها رایج است و نیازی به انتشار عمومی و طرح در مجلس ندارد ...
9/

خطر این «همکاری‌های جامع» اما کجاست؟ این که بدون هر سد راهی، زیربنای کار و توافق انجام‌‌‌شده را قانونی کرده‌‌‌اند تا در ذیل آن، هزاران صفحه سند همکاری و تفاهم-نامه‌‌‌ی فنی برای هر بخشی بنویسند و به شکل تفکیکی، تمام کشور را در اختیار چینِ درنده و مهاجم و تبهکار قرار دهند ...
10/

به این ترتیب از این پس، چین در هر زمان و در هر کجای ایران، در هر حوزه‌‌‌ای که بخواهد می‌‌‌تواند با رجوع به «برنامه همکاری‌های جامع» طرح و پروژه‌‌‌ی جدیدی را پی‌‌‌ریزی کند و برای اجرای آن تنها نیاز به یک سند همکاری یا تفاهم‌‌‌نامه‌‌‌ی فنی دارد که جزییات پروژه را شرح دهد ...
11/

دوموینوی بی‌پایانی از چنین توافق‌هایی با کمی دست و دلبازی در نشست‌های کارشناسی به دست می‌آید و باید انتظار داشت در آتیه، صدها شرکت چینی در هر بخش از کشور، یک امپراتوری برای خودشان بسازند و صاحب خاک و مال و بعد ناموس و بعدترش قانون و دست آخر احتمالن جان ایرانی‌ها شوند؛ ...
12/

زنجیره‌ای هماهنگ از پازل‌های کوچک که آرام، آرام و مرموز کنار هم جفت می‌شوند تا در نهایت یک روز چشم باز می‌‌‌کنید و می‌‌‌بینید تصویر بزرگی که از به هم پیوستن کمپانی‌‌‌های کوچک چین به وجود آمده، ایجاد یک مستعمره‌‌‌ی چینی‌‌‌ست که برای 2500 سال، پادشاهی ایران/پرشیا نام داشت ...
13/

برخی با شک و شبهه می‌گویند که چرا اساسن #چین، ابرقدرتی بی‌‌‌مهار در همه‌‌‌ی زمینه‌‌‌ها، با حدود تنها 450 میلیارد دلار تجارت سالانه با آمریکا، باید خودش را درگیر اقتصاد کوچکی مانند ایران کند که از سوی مهم‌‌‌ترین شریک تجاری چین تحت تحریم است و حضور در آن ریسک بالایی دارد؛ ...
14/

این دسته از آن جا که تخصصی درروابط بین‌الملل ندارند، خام‌دستانه، بحث‌های کنونی حول و حوش #قرارداد_۲۵_ساله را مربوط به بلندپروازی‌‌‌ها، جاه‌‌‌طلبی‌‌‌ها و بزرگ‌‌‌نمایی‌‌‌ها حاکمیت ایران می‌دانند و می‌گویند؛ چین علاقه‌‌‌ی چندانی هم به ایران ندارد ...
15/

بله؛ از نظر اقتصادی، سرمایه‌گذاری در ایرانِ امروز، کم‌بازده و درازمدت است. چرخه‌‌‌ی معیوب اقتصادی ایران، پول را در کرم‌‌‌چاله‌‌‌های نامتناهی‌‌‌اش می‌‌‌بلعد اما دو ویژگی ممتاز ایران، آن را لذیذترین طعمه‌‌‌ی #استعمار_چینی می‌‌‌کند؛ ویژگی ژئوپلتیکی و ویژگی سرزمینی(خدادادی) ...
16/

تاکنون از خود پرسیده‌اید که چرا چین در کشورهای نابودشده‌‌‌ای مانند #برمه، بوتان، بنگلادش، #سریلانکا، #کامبوج و ... دست به سرمایه‌‌‌گذاری زده است؟ اگر نقشه‌ی جهان را بنگرید و کمی از مهم‌ترین جنگ قرن آگاه باشید، احتمالن می‌‌‌توانید چرای این سرمایه‌گذاری مرموز را دریابید! ...
17/

مهم‌ترین جنگ جهان که سرنوشت بشر در قرن کنونی و آینده را رقم خواهد زد، سرشاخ شدن #آمریکا و #چین است؛ جنگ دو اقتصاد و مهم‌‌‌تر، نبرد دو تمدن نو و کهن، دو هژمونی، دو فرهنگ، و حتا دو حوزه‌‌‌ی متفاوت از اخلاقیات و ارزش‌‌‌ها. در این جنگ، چین یک قدرت برنده‌‌‌ی بدون جانشین دارد؛ ...
18/

... نیروی کار ارزان و تولید بسیار بالا که جهان و آمریکا را به شدت به خود وابسته کرده تا آن‌‌‌جا که بدون چین، مصرف تقریبن بی‌‌‌معناست. اگر قرار به شکست دادن چین باشد، باید به این برتری پایان داد پس به یک جانشین، نیاز است، جانشینی که اتفاقن خیلی هم دور از چین نیست! ...
19/

هند، دومین کانون جمعیتی جهان (در حال عبور از چین)، نیروی کار ارزان، مبتکر، خلاق و و مسلط به زبان انگلیسی را دارد و پهناوری و منابع آبی و خاکی، آن را مستعدِ تبدیل شدن به بزرگ‌‌‌ترین کارخانه‌‌‌ی جهان می‌‌‌کند. از این‌‌‌ها مهم‌‌‌تر، هند دارای یک تمدن مهاجم نیست ...
20/

... و به دلیل تسلط درازمدت بریتانیا بر این سرزمین، هم‌‌‌گرایی شدیدی هم با ارزش‌‌‌های غربی دارد. #چین می‌‌‌داند، همسایه‌‌‌ی پهناورش با اقتصادی جهنده در دو دهه‌‌‌ی اخیر، مهم‌‌‌ترین جانشینش در تامین مصرف جهانی است و غرب حساب ویژه‌‌‌ای روی این کشور و نیروی کارش باز کرده ....
21/

به این ترتیب مهار #هند، مهم‌ترین دستورکار ماشین جنگی چین بوده چه، اگر هند بتواند در دو دهه‌‌‌ی آتی، بار اصلی تولید کالا و خدمات برای جهان را بر عهده بگیرد در عمل، مهم‌ترین برگ برنده‌‌‌ی چین از کار خواهد افتاد و آن وقت آسان‌‌‌تر می‌‌‌شود سر اژدها را زد. (امید به خدا:) ...

22/

هزینه‌‌‌ی هزاران میلیارد دلار در بوتان، برمه، نپال، بنگلادش و سریلانکا، بی‌‌‌حساب و کتاب نیست. استیلا بر کشورهای همسایه ی هند، قدرت نفوذ و تسلط نظامی، جاسوسی و اقتصادی چین بر رقیبش را افزایش داده و آب‌‌‌های در دسترس هند را زیر یوغ چین مبرد اما به همین هم کفایت نمی‌کند ...
23/

حزب کمونیست چین، به دنبال یک کمربند چینی‌‌‌ست تا دورتادور هند را بگیرد و این کشور را خفه کند. این خط با تسلط چین بر #برمه و #بنگلادش در خلیج بنگال آغاز شده، به #سریلانکا در پایین دست هند و در اقیانوس هند می‌‌‌رسد و از آن‌‌‌جا تا بندر #گوادر_پاکستان امتداد می‌‌‌یابد ...
24/

ترسیم چنین خطی به معنای حاکمیت چین بر اقیانوس هند، به عنوان یگانه راه تجارت هند و جهان است. این‌جاست که درمی‌یابید چرا هندی‌ها به دنبال سواحل #مکران ایران بودند؛ نقطه ای استراتژیک که می‌‌‌توانست کمربند چینی دورادور هند را بشکند اما سرنوشت #قرارداد_ایران_و_هند چه شد؟ ...
25/

هیچ! چینی که بدون «برنامه‌‌‌ی همکاری‌‌‌های جامع» هم حاکم واقعی ایران به نظر می آید، اجازه نداد هندی‌‌‌ها راه نجات اقتصاد کشور باشند و بدون آن که هند بتواند یک آجر روی آجر بگذارد، قرارداد اخته شد؛ قراردادی متوازن و مناسب با آن‌‌‌همه وعده‌هایی که روحانی درباره‌اش داده بود ...
26/

تسلط بر جنوب ایران که یکی از هدف‌‌‌های چین از #قرارداد_۲۵_ساله و احتمالن مادام‌‌‌العمر است، در عمل چین را با کنترل خلیج بنگال، اقیانوس هند و دریای عمان در موقعیتی فرادست هند قرار می‌‌‌دهد و تنگنای زیادی برای رابطه‌‌‌ی تجاری حیات‌‌‌بخش دنیا و هند به وجود می‌‌‌آورد ...
27/

اشتیاق چین به ساخت بندرهای بسیار بزرگ در بنگلادش، سریلانکا، پاکستان و حالا جنوب ایران، به ترسیم جغرافیای نو در تجارت جهانی می‌‌‌انجامد که شریان‌‌‌های اصلی آن در دست چین است و حفاظت از آن، حیاتی! بی‌‌‌مناسبت نیست که چین هر کجا بندر ساخته،طلب یک پایگاه نظامی بزرگ هم داشته؛ ...
28/

این پایگاه‌‌‌ها در عمل، استیلای نظامی چین بر منطقه و تداوم حضورش را تثبیت می‌‌‌کند. پس از چینی‌‌‌سازی بندرهای جنوب کشور، وقت آن هم می رسد که در جزیره‌‌‌های ایرانی، پایگاه نظامی چین‌‌ علم شود؛ یک الگوی ثابت بدر هر جا که دست چین به خاکش رسیده چه در سریلانکا، چه در کامبوج! ...
29/

به جز ویژگی ژئوپلتیکی، ویژگی خدادادی ایران، «سرزمین منابع»، دومین دلیل اشتیاق چین به ایران است. چین بزرگ‌ترین تولیدکننده‌‌‌ی جهان است؛ هیولایی سیری‌ناپذیر که هرچه به آن منابع دهید، باز هم کم است. ظرفیت تولیدی آن، زمین، هوا، آب و خاک را می‌بلعد و اشتهایش پایان نمی‌یابد ...
30/

انسان گرسنه به رستوران می‌رود و کارخانه‌‌‌ی گرسنه به سمت مواد اولیه. ایران از این دید برای چین یک رستوران بدون زرق و برق است که به جز غذاهای لذیذش، در و دیوار و میز و صندلی‌‌‌هایش و حتا شاید مشتری‌‌‌هایش! هم خوردنی‌‌‌اند، یک سرزمین که انگار روی دریایی از گنج پدیده آمده؛ ...
31/

ایران، #نفت دارد، هر معدنی (حتا طلا) که دل‌تان بخواهد هم دارد، سنگ‌های گران‌قیمت هم دارد، آهن و سیمان هم دارد، این‌ها که تمام بشود یا تمام نشود، تازه خاک شیرین هم دارد. یک هیولای گرسنه‌ی اقتصادی، دیگر از خدا چه می‌‌‌خواهد؟ برای بزمش همه چیز این‌‌‌جا هست ...
32/

... تنها باید دست بی‌‌‌اندازد و از این سفره تناول کند. برای آن‌‌‌که بدانیم #منابع_ایران چشم طمع چین را گرفته، چه نیازی به دلیل؟ در درازای تاریخ، از اسکندر مقدونی تا چنگیز مغول و از روسیه تا بریتانیا، هر کس به مهد ایران رسیده، از خوان نعمتش خورده و برده و دل نکنده ...
33/

ایران برای چین که در جست‌وجوی منابع، آفریقا هم شخم زده، یک میوه‌ی بهشتی‌ست و این‌‌‌که پیش‌‌‌بینی شده چین میلیاردها دلار در بخش انرژی ایران هزینه کند، چشم طمعش به منابع کشور را برملا می‌‌‌سازد. گفته شده که راه‌‌‌اندازی ده‌‌‌ها پتروشیمی از جمله بندهای قرارداد دو کشور است ...
34/

چرا چین به #پتروشیمی، این‌همه علاقه‌مند است؟ چون فرآورده‌‌‌های پتروشیمی، تقریبن مواد اولیه‌ی همه‌ی صنعت‌های دیگرند و نیاز جهانی به فرآورده‌های پتروشیمی تمامی ندارد. هر کارخانه‌ای که در چین و مستعمراتش کار می‌کند، به شکل مستقیم یا غیرمستقیم نیازمند فرآورده‌های پتروشیمی‌ست ...
35/

ایران با داشتن نفت، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یک کارخانه‌‌‌ی بزرگ پتروشیمی را دارد؛ تبدیل ایران به چنین کارخانه‌‌‌ای، احتمالن پیامد اکوسیستمی ویران‌‌‌گر و غیرقابل جبرانی بر جای خواهد گذاشت اما به جایش تا حدی مشکل آلودگی هوا در پکن و چین حل می‌‌‌شود! ...
36/

منابع ایران در عمل یک خوراک به شدت ارزان را برای چین است تا با دست یازیدن به آن، بر استیلای تولیدی خود بر جهان تداوم بخشد و بدون هرگونه نگرانی از پیامدهای ویران‌‌گر زیست‌‌‌محیطی، انباشت زباله‌‌‌ها و پسماندهای صنعتی و خطرناک، نشست زمین و خالی شدن جنگل‌‌‌ها، ایران را بروبد ...
37/

...و پشت سرش یک مخروبه بر جای بگذارد؛ این هم یک الگوی ثابت دیگر از زنجیره‌های چینی در کشورهایی که منابعش را به توبره کشیده است.
با وجود این الگوهای ثابت و تکرار مکرر تجربه‌ی حضور چین در هر کشوری، اما هنوز می‌گویند؛ «همکاری با چین چه تفاوتی با همکاری با کشورهای غربی دارد؟»...
38/

این یک مغلطه است چون یک بار مرور این‌‌‌که چین در سریلانکا، کامبوج، کنیا، بنگلادش و ... چه کرده، کافی‌ست. به شکل سنتی در تمام این الگوهای تکرارشونده، همیشه کار نفوذ و استیلا بر کشورها، با یک مگاپروژه‌ی بزرگ اقتصادی مانند ساخت بندر یا راه‌آهن یا بزرگراه سراسری آغاز شده است ...
39/

پس از آن چین با استفاده از تسلطی که بر یک منطقه‌ی و شریان حیاتی کشورها کسب کرده، دست به توسعه پروژه‌ها و منطقه‌های تحت نفوذ خود زده و هم‌‌‌زمان با خرج میلیون‌‌‌ها دلار از فساد مقام‌ها و خودفروختگی آن‌‌‌ها به جهت افزایش قدرت سیاسی و اقتصادی خود در کشور میزبان بهره برده است...
40/

خیلی زود، چین توانسته در قبال این هزینه‌ها و به دست آوردن پشتیبانی بخشی از قانون‌‌‌گذاران، سیاست‌‌‌مداران، روزنامه‌نگاران(#ماله_کش) و مقام‌‌‌های محلی، عمومن با بدهکار کردن دولت مرکزی، امتیازهای خود را به شدت افزایش دهد و تقریبن مادام‌‌‌المعر کند. معمولن در همین مرحله، ...
41/

... ابتدا راه استفاده‌ی نظامی چین از امکانات دریایی و زمینی کشورها گشوده شده و سپس به سمت ساخت پایگاه نظامی-جاسوسی گام برداشته. سریلانکا تنها یک نمونه است اما تجربه‌‌‌ی هر کشور دیگری با چین هم به یک جواب ثابت می‌‌‌رسد؛ #تله_چینی و مستعمره ساختن تدریجی کشورها ...
42/

آیا این الگو در ایران قابل تکرار است؟ این پرسش را با این پرسش پاسخ می‌دهم که «چرا نباشد؟» براساس بندهای «برنامه همکاری‌های جامع» و خبرها ومطالعات دیگر، چین قرار است بر ساخت کریدور ریلی و جاده‌‌‌ای شمال به جنوب کشور تمرکز کند، قرار است در جنوب کشور ساخت و سازهای سنگین کند،...
43/

... قرار است نفت و گاز ایران را در دست بگیرد و پتروشیمی بسازد، و برنامه‌اش به همین ختم نخواهد شد؛ تمام زیرساخت مخابراتی، ارتباطی و اینترنت زیر پوشش سخت‌‌‌افزار جاسوسی #هوآوی خواهد رفت، نسل‌های پیش‌رفته‌ی ابزارک جاسوسی(موبایل و اپ) چینی، بر بیگ دیتا کشور سوار می‌شوند ...
44/

...حتا زیرساخت شبکه‌‌‌ی دوربین‌‌‌های هوشمند و حرفه‌‌‌ای کشور نیز به تجهیزات چینی سپرده شده، ، با همه‌‌‌ی این‌‌‌ها چگونه ممکن است در دو دهه‌‌‌ی آینده، ایران الگوی بعدی #تله‌‌_چینی نباشد که در دیگر کشورهای در معرض این خطر، درباره‌‌‌ی تجربه‌‌‌ی از دست رفتن آن حرف می‌‌‌زنند؟ ...
45/

چینی‌ها خیلی وقت است برای رسیدن به چنین قراردادی در ایران، در نهادهای تصمیم‌گیری و در گلوگاه‌های اقتصادی نفوذ یافته‌اند، این نفوذ بن‌مایه‌ای نامریی دارد تا آن‌جا که در قم طلبه‌ی چینی پرورش می‌دهند و بسیاری از چینی‌‌‌های شاغل در ایران به زبان فارسی حرف می‌‌‌زنند ...
46/

حضور آن‌ها در ایران، به انتقال تکنولوژی نخواهد انجامید اما منابع کشور را به یغما می‌برد، به کاهش نرخ بیکاری ایران نمی‌انجامد اما نرخ بیکاری در چین را حتمن کاهش می‌دهد، بهبودی در زیرساخت اقتصادی کشور رخ نخواهد داد اما ساختار اقتصادی و سیاسی کشور را #چینوفیل خواهد کرد و ...
47/

و در نتیجه‌ی همه‌ی این‌ها، ایران هرگز از این دام نخواهد رهید. اگر کارگران سریلانکا و کامبوج بعد استیلای چین سرکار رفته‌اند، ایرانی‌ها هم سرکار خواهند رفت و به همین نسبت هر چه قدر از برمه و بوتان و لائوس تا کنگو و کنیا با حضور چین، توسعه یافتند، ایران هم توسعه خواهد یافت ...
48/

برای آن‌‌‌که بدانید چین چگونه #ایران را می‌گیرد، شیره‌اش را می‌کشد و تفاله‌ی ایران را پس می‌دهد، به تجربه‌ی دردناک قرارداد شیلات با چینی‌ها در آب‌های جنوب بنگرید؛ چینی‌ها آمدند، سطح و کف دریا را رُفتند ...
49/

... یکی از دیرپاترین اکوسیستم‌‌‌های دریایی جهان را به کلی نابود کردند، هر موجود زنده و غیرزنده‌‌‌ای در آب‌‌‌های جنوبی کشور بود را با صید هولناک ترال گرفتند و بردند و در سطح و کف دریا جز برهوت هیچ چیز باقی نگذاشتند؛ یک آینه روبه‌‌‌روی ایران آینده!
50/

این رشته‌توییت را می‌توانید در کانال تلگرامم، همراه با لینک‌های مفید در چهار بخش بخوانید:
t.me/SasanAghaei/15…
t.me/SasanAghaei/15…
t.me/SasanAghaei/15…
t.me/SasanAghaei/15…

متن با اندکی جرح و تعدیل در سایت اقتصاد 24 هم در دسترس است
eghtesaad24.ir/fa/news/101548/
51: پایان

خیلی از دوستان درخواست داشتند مطلب در #اینستاگرام هم منتشر شود، کار خیلی دشواری را توجه به حجم بود که توانستم در ۱۷ استوری، منتشرش کنم، آدرس صفحه:
👇
Instagram.com/SasanAghaei