Draadje over werk. Ik heb zelf sinds 1 januari een nieuwe baan bij @trouw. Daar ben ik natuurlijk vooral blij mee. Maar ik ervaar zo'n carrièrestap in coronatijd wel als zwaar. En ik ben - wie weet ook voor een verhaal in de krant - benieuwd hoe dat bij anderen is. (1)
Zoals velen werk ik sinds maart 2020 - toen nog voor @ED_Regio - vooral thuis. Natuurlijk was dat allemaal een beetje saai en onwennig. Maar ik ervoer het ook weer niet echt als een enorm zware last. Meer als iets dat voor- en nadelen had. (2)
Het voordeel: makkelijker om zelf de tijd in te delen. Te sporten wanneer ik dat nodig had en stukken te tikken op het moment dat ik inspiratie had. Het nadeel: dagen lijken erg op elkaar. Weinig echt contact. Verveling slaat dan toe, creativiteit is lastiger aan te boren. (3)
Natuurlijk wist ik van tevoren dat ergens anders beginnen in coronatijd lastig zou zijn. Want hoe leer je je collega's kennen van achter een schermpje? Hoe bouw je een nieuw netwerk in een nieuwe portefeuille op als je nauwelijks de deur uit komt? (4)
Toch valt het me in zekere zin tegen. Pas als het wegvalt, merk je hoeveel routine je hebt in het werk dat je had. Ik had mijn interne en externe netwerk bij het ED al op orde toen corona uitbrak. Daardoor kon ik mijn werk redelijk moeiteloos voortzetten. (5)
Corona belemmert je namelijk niet alleen bij het opbouwen van een professioneel netwerk. Thuiswerken lukt veel meeste mensen denk ik prima omdát ze al routines en contacten hebben waar ze op kunnen rekenen en terugvallen. Heb je die niet, dan wordt het al snel aanmodderen. (6)
Begrijp me goed: het is echt niet allemaal pikzwart hoor. Ik maak verhalen en leer ook wel mensen kennen. Een nieuwe portefeuille gaat als journalist altijd samen met onzekerheid: je hebt het idee dat je de essentie nog niet raakt en het speelveld niet overziet. (7)
Maar normaal heb je dan een soort van stabiele basis op een redactie. En voer je kennismakingsgesprekken waardoor je op ideeën komt, en waar je energie van krijgt. Die energie krijg ik eerlijk gezegd niet van gesprekken via Zoom en aanverwante platforms. (8)
Ik merk dat ik de laatste week opbloei: ik kon een paar keer op pad, had een interview dat (nog) interessanter was dan ik dacht. Er was een twitterdraadje. Het zat even mee. Maar de week daarvoor ging het minder, zat alles net tegen, en raakte de fut er even uit. (9)
Overigens geen kwaad woord over Trouw: ik voel me gezien/gehoord, ik kan er gelukkig ook af en toe op de redactie terecht. En ik denk ook dat ik me er zeker thuis ga voelen, al duurt het in deze situatie ook langer voordat je je écht helemaal onderdeel voelt. (10)
Toch ben ik wel benieuwd of er ideeën zijn: er zijn vast meer mensen met opstarttwijfels of -problemen. Wat kunnen werkgevers én werknemers doen om nieuwelingen op de werkvloer in deze tijd een goede start te geven? Is dit überhaupt een thema bij @FNV en @vakbond? (11/einde)
Ik raakte in een paar DM-conversaties verzeild n.a.v. dit draadje. Daarbij kwam ik hier misschien nog iets beter tot de kern wat er nou zo lastig is:
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Zoals laatst al aangekondigd: een uitgebreider verhaal over waarom werken naast een uitkering vaak niet loont, en zelfs mensen in acute financiële problemen brengt. Draadje met uitleg aan de hand van een (fictief) rekenvoorbeeld. (1)
Jochem (36) heeft een lichte verstandelijke beperking. Eerst werkte hij niet en kreeg hij een bijstandsuitkering. Dat is geen vetpot, maar met moeite kon hij ervan rondkomen. Door zuinig te leven, boodschappen te vergelijken, aanbiedingen te kopen. (2)
Die bijstandsuitkering komt dit jaar neer op 1.021 euro per maand. Maar nu gaat Jochem een aantal uur per week werken. Dat zou natuurlijk alleen maar positief moeten zijn: hij is nuttig bezig en dit is goed voor zijn sociale contacten. (3)
Mark Rutte is echt niet ineens de meest incapabele en incompetente politicus ooit. Maar het is - nog even los van 'Pieter Omtzigt: functie elders' - volgens mij heel goed te verklaren dat zijn manier van het land besturen nogal onder druk is komen te staan. [Draad] (1)
Sinds januari schrijf ik over een nieuwe portefeuille: sociale economie. Ik heb daar nog weinig over getwitterd en dat is niet voor niks. Het speelveld is knap ingewikkeld en veel dingen overzie ik na drie maanden nog niet helemaal. (2)
Wat me in korte tijd al wél helder is geworden: de toeslagenaffaire staat niet op zichzelf. Het is een symptoom van grotere en dieper liggende problemen in ons stelsel van sociale zekerheid. Dat is te ingewikkeld, te hardvochtig en er is te veel willekeur. (3)
Hoewel ik er niet meer over schrijf, toch even over politiek in #Brabant. Als ik zie waar Baudet de laatste dagen mee bezig is, kan ik me werkelijk niet voorstellen dat de coalitie van VVD, CDA en FvD houdbaar blijft. Let wel: ik zeg dit niet snel en zelfs voor het eerst. (1/12)
Toen de coalitie een klein jaar geleden tot stand kwam, vonden sommigen dat we als Brabantse krant(en) steviger stelling moesten nemen tegen een coalitie met FvD. Ik was - en ben - het daar niet mee eens. De situatie was toen nog wezenlijk anders. (2/12)
Natuurlijk had Baudet al ettelijke filosofische flirts met extreemrechts achter de rug. Hij was dan ook al bij de start van de coalitie een groot potentieel risico. Ik begrijp dan ook zeker dat veel partijen niet met Forum wilden samenwerken in Brabant. (3/12)
Onze @minpres had niet de behoefte om op de rellen van de afgelopen dagen te reflecteren. Ik snap dat wel, want hij loopt alleen het risico zijn comfortabele electorale positie te verliezen. Ik wilde zelf wel even een poging doen. Draadje. (1)
Dat wordt een politiek verhaal waarbij ik eerst de termen 'links' en 'rechts' in een context ga plaatsen. Voor mij zijn dat twee stromingen die elkaar ongeveer in balans zouden moeten houden in een gezonde democratie, maar nu aan inflatie en slijtage onderhevig zijn. (2)
'Links' staat wat mij betreft in essentie voor opkomen voor wat kwetsbaar is. Kwetsbare belangen die het niet redden zonder steun van een sterke overheid, of zonder die overheid onvoldoende aan bod komen. Logisch gevolg: minder kwetsbaren betalen daarvoor. (3)
Ik werd een aantal keer getagd onder een vraag van @overlistener, die graag meer van de stikstofcrisis wil begrijpen. Ik bedacht me dat ik eigenlijk nooit een basisdraadje heb gemaakt. Dus bij dezen: stikstofcrisis voor dummies. Hoe komt het en waar staan we nu? (1/45)
Het stikstofprobleem is niet nieuw: het is er al tientallen jaren. Nederland is een vruchtbare delta die zeer geschikt is voor landbouw. Mede daardoor is het een dichtbevolkt land geworden. Met behoorlijk wat industrie, havens met containerschepen en erg veel wegen. (2)
Al die functies leiden tot het ontstaan van stikstofverbindingen. Dieren (ook mensen) produceren ammoniak (NH3) vooral als poep en plas bij elkaar komen en een chemische reactie aangaan. Verbrandingsmotoren stoten stikstofoxiden (NOx) uit. (3)
Eindhoven overweegt dus extern te salderen (een boer uit te kopen) om de biomassacentrale in Meerhoven aan een vergunning te helpen. Andere opties zijn er ook niet echt voor de gemeente: aanvechten lijkt me niet heel kansrijk vooralsnog.
Dit klinkt trouwens heel logisch maar is toch vrij bewerkelijk. Kempenland-West ligt best een eindje weg. De biomassacentrale ligt in het uiterste westhoekje van Eindhoven, dus dichterbij de Kempen dan de rest van Eindhoven (1/2)