Zoals laatst al aangekondigd: een uitgebreider verhaal over waarom werken naast een uitkering vaak niet loont, en zelfs mensen in acute financiële problemen brengt. Draadje met uitleg aan de hand van een (fictief) rekenvoorbeeld. (1)
Jochem (36) heeft een lichte verstandelijke beperking. Eerst werkte hij niet en kreeg hij een bijstandsuitkering. Dat is geen vetpot, maar met moeite kon hij ervan rondkomen. Door zuinig te leven, boodschappen te vergelijken, aanbiedingen te kopen. (2)
Die bijstandsuitkering komt dit jaar neer op 1.021 euro per maand. Maar nu gaat Jochem een aantal uur per week werken. Dat zou natuurlijk alleen maar positief moeten zijn: hij is nuttig bezig en dit is goed voor zijn sociale contacten. (3)
Jochem krijgt - want zo gaat dat in behoorlijk wat laagbetaalde beroepen - zijn salaris per 4 weken uitgekeerd. Omdat hij alleen parttime kan werken, bedraagt zijn salaris 500 euro. Dat is natuurlijk niet genoeg om helemaal in zijn eigen inkomen te voorzien. (4)
Daarom krijgt Jochem een aanvullende uitkering, waardoor hij weer op hetzelfde niveau uitkomt als toen hij alleen een bijstandsuitkering kreeg. Wie vluchtig kijkt, zou denken dat hij dan 521 euro aan uitkering krijgt: dan komt hij immers weer op 1.021 euro uit. (5)
Er zitten echter twee addertjes onder het gras. De eerste: vakantiegeld. Jochem krijgt over zijn salaris 8% vakantiegeld, dat hij in mei krijgt uitbetaald. Dit vakantiegeld telt de gemeente echter ook mee bij het berekenen van de hoogte van zijn uitkering. (6)
De gemeente gaat dus niet uit van een salaris van 500 euro, maar van 540 euro. Dat is immers het bedrag dat Jochem - inclusief het vakantiegeld - gemiddeld per 4 weken gaat verdienen. De aanvullende uitkering gaat dus omlaag naar *tussenstand* 481 euro. (7)
Dat is echter nog niet alles. Jochem krijgt dus per 4 weken uitbetaald, terwijl de uitkering per maand wordt berekend. De 13 salarisperiodes van Jochem worden daarom teruggerekend naar het gebruikelijke aantal van 12. (8)
Dat betkent dat Jochems jaarsalaris (13 x 540 = 7.020 euro) over 12 maandsalaris wordt verdeeld. Zo komt hij uit op 585 euro per maand. De aanvullende uitkering om op het bijstandsniveau van 1.021 euro uit te komen, bedraagt dus 436 euro. (9)
Op papier valt hier allemaal geen speld tussen te krijgen. Maar de praktijk voor Jochem is anders. Stel dat hij zijn eerste salaris van 500 euro op 30 januari gestort krijgt: dan heeft voor de komende maand dus maar 500 + 436 = 936 euro om van te leven. (10)
Er ontstaat dus een acuut gat van 85 euro in zijn inkomsten. Dit wordt pas in mei deels rechtgetrokken als hij zijn eerste vakantiegeld krijgt. Tot die tijd moet hij het met 936 euro per maand doen. (11)
Dat de betaaldag intussen opschuift van 30 januari naar 27 februari, 24 maart en 22 april, verandert daar niks aan. Het duurt immers bijna tot het einde van het jaar voordat hij ineens twee salarissen in een maand krijgt. (12)
Daar komt nog bij dat iemand als Jochem lang niet altijd een reiskostenvergoeding krijgt. Dat hij door werk misschien meer kleding verslijt. En dat hij geen/minder tijd en ruimte heeft om boodschappen te vergelijken doordat veel energie opgaat aan werk. (13)
Dit soort verrekeningsproblemen komen ontzettend vaak voor en kunnen nog veel complexer zijn dan in dit vereenvoudigde voorbeeld (als bijv. ook toeslagen mee gaan spelen/fluctueren en er wisselende inkomsten worden geschat). (14)
Zoals @IAmBarbaraV al schreef en ook in mijn verhaal staat: onder impuls van @lcrnederland is deze problematiek uitgebreid in beeld gebracht. 60% van de mensen die gaat werken naast een uitkering, komt in financiële problemen. Dat is nogal. (15)
Draadje over werk. Ik heb zelf sinds 1 januari een nieuwe baan bij @trouw. Daar ben ik natuurlijk vooral blij mee. Maar ik ervaar zo'n carrièrestap in coronatijd wel als zwaar. En ik ben - wie weet ook voor een verhaal in de krant - benieuwd hoe dat bij anderen is. (1)
Zoals velen werk ik sinds maart 2020 - toen nog voor @ED_Regio - vooral thuis. Natuurlijk was dat allemaal een beetje saai en onwennig. Maar ik ervoer het ook weer niet echt als een enorm zware last. Meer als iets dat voor- en nadelen had. (2)
Het voordeel: makkelijker om zelf de tijd in te delen. Te sporten wanneer ik dat nodig had en stukken te tikken op het moment dat ik inspiratie had. Het nadeel: dagen lijken erg op elkaar. Weinig echt contact. Verveling slaat dan toe, creativiteit is lastiger aan te boren. (3)
Mark Rutte is echt niet ineens de meest incapabele en incompetente politicus ooit. Maar het is - nog even los van 'Pieter Omtzigt: functie elders' - volgens mij heel goed te verklaren dat zijn manier van het land besturen nogal onder druk is komen te staan. [Draad] (1)
Sinds januari schrijf ik over een nieuwe portefeuille: sociale economie. Ik heb daar nog weinig over getwitterd en dat is niet voor niks. Het speelveld is knap ingewikkeld en veel dingen overzie ik na drie maanden nog niet helemaal. (2)
Wat me in korte tijd al wél helder is geworden: de toeslagenaffaire staat niet op zichzelf. Het is een symptoom van grotere en dieper liggende problemen in ons stelsel van sociale zekerheid. Dat is te ingewikkeld, te hardvochtig en er is te veel willekeur. (3)
Hoewel ik er niet meer over schrijf, toch even over politiek in #Brabant. Als ik zie waar Baudet de laatste dagen mee bezig is, kan ik me werkelijk niet voorstellen dat de coalitie van VVD, CDA en FvD houdbaar blijft. Let wel: ik zeg dit niet snel en zelfs voor het eerst. (1/12)
Toen de coalitie een klein jaar geleden tot stand kwam, vonden sommigen dat we als Brabantse krant(en) steviger stelling moesten nemen tegen een coalitie met FvD. Ik was - en ben - het daar niet mee eens. De situatie was toen nog wezenlijk anders. (2/12)
Natuurlijk had Baudet al ettelijke filosofische flirts met extreemrechts achter de rug. Hij was dan ook al bij de start van de coalitie een groot potentieel risico. Ik begrijp dan ook zeker dat veel partijen niet met Forum wilden samenwerken in Brabant. (3/12)
Onze @minpres had niet de behoefte om op de rellen van de afgelopen dagen te reflecteren. Ik snap dat wel, want hij loopt alleen het risico zijn comfortabele electorale positie te verliezen. Ik wilde zelf wel even een poging doen. Draadje. (1)
Dat wordt een politiek verhaal waarbij ik eerst de termen 'links' en 'rechts' in een context ga plaatsen. Voor mij zijn dat twee stromingen die elkaar ongeveer in balans zouden moeten houden in een gezonde democratie, maar nu aan inflatie en slijtage onderhevig zijn. (2)
'Links' staat wat mij betreft in essentie voor opkomen voor wat kwetsbaar is. Kwetsbare belangen die het niet redden zonder steun van een sterke overheid, of zonder die overheid onvoldoende aan bod komen. Logisch gevolg: minder kwetsbaren betalen daarvoor. (3)
Ik werd een aantal keer getagd onder een vraag van @overlistener, die graag meer van de stikstofcrisis wil begrijpen. Ik bedacht me dat ik eigenlijk nooit een basisdraadje heb gemaakt. Dus bij dezen: stikstofcrisis voor dummies. Hoe komt het en waar staan we nu? (1/45)
Het stikstofprobleem is niet nieuw: het is er al tientallen jaren. Nederland is een vruchtbare delta die zeer geschikt is voor landbouw. Mede daardoor is het een dichtbevolkt land geworden. Met behoorlijk wat industrie, havens met containerschepen en erg veel wegen. (2)
Al die functies leiden tot het ontstaan van stikstofverbindingen. Dieren (ook mensen) produceren ammoniak (NH3) vooral als poep en plas bij elkaar komen en een chemische reactie aangaan. Verbrandingsmotoren stoten stikstofoxiden (NOx) uit. (3)
Eindhoven overweegt dus extern te salderen (een boer uit te kopen) om de biomassacentrale in Meerhoven aan een vergunning te helpen. Andere opties zijn er ook niet echt voor de gemeente: aanvechten lijkt me niet heel kansrijk vooralsnog.
Dit klinkt trouwens heel logisch maar is toch vrij bewerkelijk. Kempenland-West ligt best een eindje weg. De biomassacentrale ligt in het uiterste westhoekje van Eindhoven, dus dichterbij de Kempen dan de rest van Eindhoven (1/2)