Thread by @FatihKumas4

1) Muteber alimler sultan ve idarecilere yaklaşmamayı prensip olarak kabul etmişler ve bu konuda ümmeti ikaz sadedinde görüşlerini belirtmişlerdir.Ayrıca zalimlerden uzak durmak çok net ifade edilmiştir.İbnu'l Cevzi ve Gazzali'nin mevzuya dair bazı fikirlerini derlemeye çalıştım:

2) İbnu'l Cevzi "Minhacu'l Kasidin"'de şu alimlerin görüşlerine yer veriyor ve diyor ki: Bil ki, zalim yöneticiler ve devlet görevlileri karşısında üç hâlde bulunabilirsin. Birincisi; onları görmeye gitmendir ki en kötüsü budur.

3) İkincisi; onların seni görmeye gelmesidir ki birincinin bir alt derecesidir. Üçüncüsü ise onlardan uzak durman, ne senin onları görmen ne de onların seni görmesidir ki en güvenlisi budur.

4) Zalim yöneticileri görmeye gitmek kınanmış bir davranıştır. Ebû Hureyre'nin (r.a) naklettiğine göre Resûlullâh sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: “Kim sultanların kapısına giderse fitneye düşüp günaha sürüklenir. Bir kul sultana yaklaştıkça Allah’tan uzaklaşır.”

5) İmam Ahmed hazretlerinin Abdürrezzâk-Ma’mer-İbn Huseym- Abdurrahmân b. Sâbit yoluyla Câbir b. Abdullâh radıyallâhu anhdan naklettiğine göre Hz. Peygamber sallallâhu aleyhi ve sellem Ka’b b. Ucra radıyallâhu anha şöyle buyurmuştur:

6) "Allah seni sefih yöneticilerden korusun! Ka’b dedi ki, sefih yöneticiler nedir? Benden sonra gelecek olan, benim yoluma uymayıp sünnetimi uygulamayacak olan birtakım yöneticilerdir. Kim onların yalanlarını tasdik edip zulümlerine yardımcı olursa onlar benden değillerdir,

7) ben de onlardan değilim! Onlar benim havzıma da gelemeyeceklerdir. Kim onların yalanlarını tasdik etmez ve zulümlerine yardımcı olmazsa onlar bendendir, ben de onlardanım ve onlar benim havzıma geleceklerdir.”

8) Huzeyfe radıyallâhu anh şöyle söylemiştir: “Fitne yerlerinden uzak durun! Denildi ki, fitne yerleri nerelerdir? Şöyle söyledi: Yöneticilerin kapılarıdır. Sizden biri yöneticinin yanına giderek onun yalanını tasdik eder ve onda olmayan şeyleri söyleyip onu över.”

9) Meymûn b. Mihrân hazretleri de şöyle söylemiştir: “Ona Allah’a itaat etmeyi emredeceğim, desen bile bir sultanın yanına sakın gitme!”

10) Muhammed b. Vâsi hazretleri de şöyle söylemiştir: “Şeker kamışı kemirmek ve toprak yemek sultana yaklaşmaktan daha hayırlıdır!” Ebû Hâzim bir keresinde sultanların yanına gidip gelen Zührî’ye şöyle yazar:

11) “Bil ki, işlediğin şeyin en düşüğü ve kazandığın şeyin en büyüğü zalimle ünsiyet kurup seni çağırdığında gitmen, ona zulüm yolunu kolaylaştırmandır. Yarın zalimlerin zulmüne göz yummakla istemiş olduğun şeyden hesaba çekilmek seni ne çok yıpratacak!

12) Ibnu'l Cevzi diyor ki: Sultanın yanına giden kişi ya fiiliyle, ya sükût etmesiyle, ya sözüyle veya inancıyla yüce Allah’a isyan etmek durumundadır ve bunlardan biri muhakkak gerçekleşir.

13) Fiiliyle isyan etmeye gelince, çoğu kez sultanların yanına gaspedilmiş olan konaklarda girilir. Söz konusu konak sahibinin izni olmaksızın oraya girmek haramdır. Diyelim ki zalim sultanla gaspedilmemiş, devlete ait boş bir arazide görüşüldü,

14) onun malı olan bir çadır veya gölgeliğin altında görüşülmüşse bu da haramdır ve görüşme yapmak caiz değildir...Kişinin sözüyle Allah’a isyan etmesine gelince; zalime dua etmesi, onu övmesi, zalimin söylemiş olduğu bâtıl sözleri diliyle, başını sallayarak veya

15) yüzüne gülerek tasdik etmesi veya onu sevdiğini, dostu olduğunu, onunla buluşmaya özlem duyduğunu ve ömrünün uzun olmasını istediğini söylemesidir.Onun, söz konusu zalimi Allah için sevmemesi ve ondan iğrenmesi gerekir.

16) Eğer zulmünden dolayı onu severse bundan dolayı âsi olur. Başka bir sebepten dolayı severse bu kez ona buğzetmediği için âsi olur. Oysa ona buğzetmesi gerekiyordu.

17) Eğer kişi bütün bu saydığımız durumlardan kurtulursa -ki bu pek mümkün değildir- kalbine sızacak olan fesattan kurtulamaz. Çünkü sultanın veya zalim bir yöneticinin yanına giren kişi onların nimetler içerisinde yüzdüğünü görerek Allah’ın ona vermiş olduğu nimetleri küçümser.

18) Sonra da onların yanına girme konusunda başkalarına örnek olur. Böylece zalimlerin destekçilerinin sayısını artırmış ve onların yaptıklarını süslü göstermiş olur. Saîd b. Müseyyeb hazretleri Emevi halifesi Abdülmelik’in iki oğlu olan Velîd ve Süleymân’a biat etmeye davet

19) edildiğinde şöyle söylemiştir: “Dünya durduğu sürece o ikisine biat etmem!” Dediler ki bu kapıdan gir, diğerinden çık! Bunun üzerine şöyle dedi: “Hayır vallahi, insanlardan hiçbiri beni örnek almasın!” Saîd böyle söyleyince yüz değnek yedi ve kendisine çul giydirildi.

20) İki mazeret bulunmadığı sürece zalim yöneticilerin yanına girilmez. O mazeretlerden biri, onlar tarafından buna mecbur edilmek ve aksini yaptığı takdirde işkence görmekten korkmaktır.

21) İkincisi ise bir Müslüman’a yapılan zulmü ortadan kaldırmak için onların yanına gitmektir. Bu da yalan söylememek, onu övmemek ve kabul edeceği umulan bir nasihati terk etmemek şartıyla caiz olur.

Bilgilerin geçtiği kitap: kitapyurdu.com/kitap/minhacul…

22)Gazzali Eyyûhe'l-Veled adlı eserinde talebesine diyor ki: Terketmen gereken şeylerden birisi,sultanlara ve siyaset adamlarına karışmaman(beraber olmaman) ve onlarla fazla görüşmemendir. Çünkü onlarla görüşmede, oturup kalkmada ve onlarla iç içe olmakta büyük sıkıntılar vardır.

23) Şayet onlarla beraber olmak zorunda kalırsan da, onları övmekten sakın. Zira Allahu Teâlâ, fâsık ve zalim kişileri övenlere buğzeder. Böyle kimselerin uzun süre yaşayıp hüküm sürmelerine dua eden kişiler, yeryüzünde Allah'a isyan edilmesini sevmiş olur. Bundan kaçınmalıdır.

24)Yine Gazzali diyor ki: Âhiret âlimlerinin alâmetlerinden birisi, padişahlardan uzaklaşmaktır. Ayrı kalmaya imkân bulduğu müddetçe onlara yaklaşmamalıdır. Hattâ yaklaşsalar bile âlimin, onlardan uzaklaşması lâzmdr. Zîra Dünyâ, tatlı bir yeşilliktir, yular sultânların elindedir.

25) Sultânlar, zâlim oldukları hâlde, onlarla buluşan âlimler, sultânlarn gönüllerini hoş etmek ve rzâlarını kazanmak külfetine katlanmak zorundadırlar. Halbuki dindar kimselere gerekli olan, onların zulümlerini kabûl etmemek, zulümlerini açıklamakla onları zulümden vaz geçirmek

26) için tazyik etmek ve bu nevî ef'âl ve davranışlarını kötülemektir. Onlarla düşüp kalkan, ya Allahü Teâlâ'nn kendisine verdiği nimeti küçümseyerek onların süs ve ziynetlerine meyleder veyâ zulümlerini reddetmeyip sükûtu kabûl ederek ikiyüzlü olur. (İhya trc.I,174)