۱) جناب مهندس اردکانی، از زمان مذاکرات برجام تا کنون آقایان روحانی و ظریف و تیم مذاکره‌کننده - و همچنین حقوقدانان و اساتید مختلف - در مورد مقولهٔ «ضمانت اجرایی» در روابط بین‌الملل و برجام همواره توضیح داده‌اند. احتمالاً حضرتعالی مباحث را دنبال نکرده‌اید. تاکید همه بر ۴ نکته بود:
https://twitter.com/ehsanarkani_ir/status/1386295541856866304
۲) اول اینکه برجام - برخلاف سایر معاهدات بین‌المللی - ضمیمهٔ یک قطعنامهٔ الزام‌آور شورای امنیت است و این بالاترین «تضمینِ ممکن» در حقوق بین‌امللی است. دوم اینکه ضمانت اجرایی دیگرِ توافق «قابلیت بازگشت‌پذیری» صنعت هسته‌ای به سطح پیش از برجام در کوتاه‌مدت است.
۳) سوم اینکه برجام - مانند همه معاهدات دیگر در جهان - متکی به اصل «لزوم به عهد» و «اجرای تعهدات با حُسن‌نیت» - Good faith و pacta sunt servanda - است؛ و چهارم اینکه تحکیم روابط اقتصادی و تجاری با جهان تضمین دیگر ماندگاری برجام است.
۴) این نکات را بارها مقامات وزارت خارجه و دولت و کارشناسان تکرار کرده‌اند: 
۵) همانطور که بعدها نیز مشخص شد، تمام این عوامل هم در بازگشت امروز آمریکا به میز مذاکره نقش داشته است. تضمین «شورای امنیت» موجب شکست‌های پی‌درپی آمریکا در مجامع بین‌المللی و عدم همسویی اروپا و جامعه بین‌المللی با دولت ترامپ شد.
به آرای شورای امنیت و مجمع عمومی در موارد مربوط به برجام نگاه کنید!
۶) تضمین اصلِ «حُسن‌نیت» موجب همسویی افکار عمومی با مواضع ایران، حمایت سازمان‌های بین‌المللی از ایران و همچنین بالا رفتن هزینهٔ سیاسیِ همراهی با آمریکا در سراسر جهان شد. حتی در فضای سیاست داخلی آمریکا نیز دستمایهٔ انتقادات فراوان به «یکجانبه‌گرایانه» ترامپ در انتخابات گردید.
۷) تضمینِ «بازگشت‌پذیری» صنعت هسته‌ای به سطح قبل از برجام باعث شد ایران بتواند - نه تنها ذخایر خود را در کوتاه‌مدت و به سرعت افزایش دهد - بلکه در عرض چند روز سطح غنی‌سازی را از زیر ۵٪ به ۲۰٪ و سپس ۶۰٪ برساند. حتماً اذعان دارید که این قابلیت در محاسبات آمریکا نقش داشته است!
این در حالی است که مخالفان برجام در ۶ سال اخیر مدام از «نابودی صنعت هسته‌ای» و «سیمان در راکتور» سخن به میان می‌آوردند!
۸) اما تضمینِ «تحکیم روابط اقتصادی و تجاری» و ایجاد «منافع مشترک و در‌هم‌تنیده» با صنایع و بنگاه‌های اقتصادی غربی آنطور که می‌بایست صورت نگرفت.
۹) بخشی از این ناکامی به دلیل مخالفت‌ها، کارشکنی‌ها، پالس‌های منفی و برجام‌ستیزی‌های داخل کشور بود که بازار ایران را به چشم سرمایه‌گذار خارجی بازاری «پُر ریسک و بی ثبات» جلوه داد؛ و بخش دیگر هم مربوط به انتخاب دولت نامتعارف ترامپ در آمریکا و وضع تحریم‌های یکجانبه علیه ایران بود.
البته جا دارد جریان «برجام‌ستیز» در داخل کشور - که ظاهراً حضرتعالی متعلق به آن هستید - روشن کنید نقش و مسئولیت‌تان در تضعیف این «ضمانت» - یعنی ضمانتِ وابسته‌سازی صنایع و بنگاه‌های غربی به ایران - چه بوده است؟
۱۰) جناب مهندس اردکانی، در نظام ناقص بین‌المللی کنونی که در آن دادگاه و دادستان و پاسبان و ضابط قضایی وجود ندارد، این «ضمانت‌ها» که این‌جا ذکر شد بهترین و تنهاترین ضمانت‌هایی است که هر کشوری در هر معاهده و قراردادی می‌تواند از آن بهره‌مند شود.
۱۱) حتی در قراردادهای تجاری، نظامی و راهبردی میان ایران و چین و روسیه نیز تضمینی فراتر از این‌ها پیدا نخواهید کرد!
۱۲) می‌توانید در سایر معاهدات میان سایر کشورها (اعم از معاهدات مورد پارلمان‌ها گرفته تا معاهدات اجرایی) نیز جستجو کنید تا خود ببینید استحکام تعهدات بین‌المللی در دنیای امروز به چه کیفیت است.
۱۳) حتماً این را هم درخواهید یافت که «ضمانت‌های اجرایی» در برجام از ضمانت‌های پیش‌نهادی حضرتعالی - که عبارت از توقیف و وثیقه گرفتن اموال آقایان ظریف و عراقچی و روحانی است - استحکام و اعتبار بیش‌تری دارد!
۱۴) مگر اینکه به عنوان یک نمایندهٔ مجلس که کلام‌اش جدی و محترم است به افکار عمومی توضیح دهید توقیف اموال مقامات ایران چگونه می‌تواند بر محاسبات رئيس‌جمهور آیندهٔ آمریکا تاثیر بگذارد و او را از خروج از تعهدات‌اش بازدارد؟
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
