Thread by @sejoalzir

ANG PLUTISTA

Mataas na naman ang tama ng pangulo kaya nagkagulo ang mga tauhan sa palasyo. Tuwing bangag, buong gabi siyang gising at tulog buong araw.

"Kailangan nating patulugin dahil may trabaho kinaumagahan," wika ng tagapagsalita. "Dapat lagi siyang nakikita ng mga tao."

Sumabat ang pinakasekretaryo, "Hanggang kisame na ang mga papeles na dapat pirmahan."

"Delikado ito sa seguridad ng bansa," dagdag ng sundalong guwardia. "Hindi puwedeng tulog siya habang sinasakop na tayo ng mga Tsino."

Nagsalita rin ang politikong alalay, "Pag-usapan natin."

Kapag kasintayog ng tore ang tama ng pangulo, nakatitig siya sa kisame. Tila nagsilabasan ang mga kuwit at sero sa harapan. Sa laki at dami ng mga kinurakot, sa dingding naman nakatingin. Animo'y kinulang ng espasyo ang mga numerong may mga simbolo ng piso. Magdamagang nagbilang.

Pagputok ng araw ang kanyang pag-idlip. Sa unang tilaok ng tandang, bumigat ang mga talukap ng mga mata na parang inupuan ng mga mumunting demonyo. Pangalawa, pumikit na. Ang pangatlong tilaok ang simula ng paghilik. 'Yan ang ritwal niya araw-araw sa kanyang kuwarto sa palasyo.

Ginaya niya si San Pedro. Tatlo naman kasi ang mga mabibigat na kasalanan niya. Pagnanakaw ng pera ng bayan. Pamamaslang ng mga mamamayan. Pagpapatuta sa mga Tsinong palakamkam.

May nagsabing dahil tatlong pangyayari daw ang kanyang kinatakutan: mapahiya, makulong, at mapatay.

Nagmiting ang mga tauhan para hanapan ng solusyon ang problemang hindi pinalabas sa palasyo. Baka raw pagpiyestahan ng mga kritiko.

"Musika ang mungkahi ko," sabi ng tagapagsalita.

"Payag ako diyan," saad ng pinakasekretaryo. "Paborito niya ang mga kanyta ni Freddie Aguilar."

Nagbahagi rin ang sundalong guwardiya, "Payag ako basta walang ipaiinom na gamot na pampatulog. Kargo de kunsensiya ko kung hindi na magigising."

Pagkatapos mag-isip, nagsalita ang politikong alalay, "Ipatawag natin ang mga pambansang artista ng musika. Magtrabaho naman sila."

Walang sumipot sa mga pambansang artista. Nagsilabasan ang mga sakit nila. May ulyanin na kaya limot na ang mga nota. Takot namang lumabas 'yong isa dahil napangitan sa lipunan. 'Yong isa pa ay nagsuka at nagtae. Merong nagkunwaring patay na at nagpadala ng obituwaryo sa palasyo.

Noong nabangag na naman ang pangulo, napilitan na silang magbayad sa tanyag na piyanista. Siyempre, buwis ng mga mamamayan ang ginasta.

Padausdos na tinulak ang pinakamahal na piyano sa loob ng kuwarto ng pangulong nakatulala lang na parang walang kaganapan sa kanyang harapan.

Paglabas ng mga tauhan, pumasok ang piyanistang kararating lang mula sa New York na kung saan nakatayong pinalakpakan nang matagal ang kanyang konsiyerto. Tinitigan ng pangulo ang kanyang mukha. Tila pinag-aralan siya ng mga pulang mata.

"Hi, Mr. President," bati ng piyanista.

"Sino ka?" singhal ng pangulo.

"I'm your newly hired personal pianist, sir."

"'Tang ina, matanda ka na."

"Mas matanda ka sa akin, Mr. President. I'm here to play the piano."

"Ang mukhang mong 'yan, binayaran ka nila? Ako ang bayaran mo." Ngumisi muna ang pangulo bago tumawa.

Agarang lumabas ang piyanista at humagulhol. "Bastos! I can't do this. American presidents don't disrespect me. They just listen. Bakit ang baba ng tingin niya sa akin?"

Nagkagulo ang mga tauhan. Muling binigyan ng pera ang piyanista at pinapirma. Huwag daw magsalita sa medya.

"Kailan pa nakinig sa piyano ang pangulo?" bulalas ng tagapagsalita. "Huwag na ang opera."

"Subukan kaya natin si Ka Freddie?" mungkahi ng pinakasekretaryo.

Tumutol ang sundalong guwardiya, "Bawal na siya sa loob ng Palasyo. Nagsisi raw kung bakit siya kumanta noong kampanya.

Sumabat ang politikong alalay, "Hanapin niyo 'yong sinasabi nilang "Asia's nightingale."

Nahanap nga ang mang-aawit na biniliban noong kasikatan niya. Dahil laos na, pumayag siya kahit ayaw niya sa pangulo. Kita rin naman at dinoble pa ang kanyang singil. Dalawang kanta lang.

Nagpaturok na naman ang pangulo ng Fentanyl kaya hinanda na ang mang-aawit na nagbaon ng dalawang kanta--"Gaano Kadalas Ang Minsan" at "May Bukas Pa". Hindi siya pinayagang magdala ng instrumento. Subukan daw ang a capella. 'Yong boses lang. Pumasok na nga sa kuwarto at kumanta.

Pumalakpak ang pangulo pagkatapos ng isang kanta. "Ang galing mo pa rin." Bumangon siya at humakbang papunta sa mang-aawit na nakaupo sa silya sa hindi kalayuan. "kasingganda mo ang 'yong boses." Hinaplos ng pangulo ang malasutlang buhok ng babae. "Ang tambok pa ng mga suso mo."

Nang dakmain na sana ang dibdib, kinanta ng mang-aawit ang "Lupang Hinirang". Nanginig ang boses pero hindi pumiyok. Pinawisan.

Dahil pangulo at may bandilang nakaburda sa kamiseta, tinuwid niya ang tayo at nilagay sa dibdib ang kamay na pandakma hanggang sa matapos ang kanta.

"Tapos na po, Mr. President." Lumabas agad ng kuwarto ang mang-aawit at nagsumbong sa mga tauhan ng pangulo. Gaya ng nauna, pinapirma siya at binigyan ng dagdag. Binalaanan din na may mangyayari sa kanya at sa kanyang pamilya kung ikakalat sa iba. Hindi na bumalik ang mang-aawit.

Nasundan pa ang pagbabangag ng pangulo at ang pagsulpot ng mga musikero. Sinubukan ang tatlong batang lalakeng nagbibinata na. Sinermonan ng pangulo kung bakit dapat silang magpakalalake at bakit masarap ang mga babae. Sa hiya at takot, pumiyok at nanigas ang mga dating biritero.

Sumubok din ang mangangantang may dalang gitara. Naingayan sa mga tugtog at awit niya ang pangulong nagwikang mas bangag pa kaysa kanya ang rakista. Pinakapkapan siya hanggang sa nakitaan ng droga. Binaril siya sa noo at itinapon sa ilog sa tabi ng palasyo. Wasak pati ang gitara.

Noong nagdoble ng turok ang pangulo kaya bilog ang pagdilat ng mga mata na parang pinagtulungan ng mga mumunting demonyo upang manatiling bukas, may sumulpot sa harap ng palasyo. Matandang lalakeng mahaba ang ubaning buhok at ang puting balbas. May dalang plutang gawa sa kawayan.

"Baliw yata 'yan," sabi ng tagapagsalita.

Kinilatis ng pinakasekretaryo. "Ermitanyo yata ang matandang ito."

"Baka pari dahil nakasutana." Kinausap ng sundalong guwardiya ang mama at nakumbinsi siya na hindi sinto-sinto.

Nagpasiya ang politikong alalay na subukan. "Papasukin."

Wala pang isang minuto ang pagtugtog ng pluta, humikab na ang pangulo. Nagsibagsakan ang mga talukap ng mga mata. Animo'y sumuko ang mga mumunting demonyo sa paghila sa mga balat paitaas. Limang minuto lang ang lumipas, humilik na siya. Hindi makapaniwala ang mga tauhang natuwa.

Bumulong ng mahabang orasyon ang matanda sa ulo ng pangulo at nagwika, "Hindi na siya magpupuyat kahit bangag na bangag."

Nang binayaran na sana ang matanda, itinulak niya pabalik sa tauhang nagbigay ang sobreng makapal. "Pera 'yan ng bayan. Ingatan niyo. Huwag niyong waldasin."

Tinanong siya kung ano ang gusto bilang kabayaran sa pagtugtog ng pluta, tumahimik muna at bumuntong-hininga. "Wakasan na ang pamamaslang sa mga mamamayan. Sapat na 'yan para sa akin."

Pinangakuhan ng mga tauhan pero nagbabala pa rin siya. "Kung hindi matutupad, magsisisi kayo."

Tinanong siya kung ano ang kanilang pagsisisihan. Inusli niya ang tatlong daliri. "Babagsak. Kakalat. Maghihiganti."

Tumalikod ang matanda at binaybay ang lagusan palabas ng palasyo. Hinabol pa sana ng mga guwardiya para bigyan ng leksiyon ang pananakot niya ngunit naglaho na.

Nagkagulo ang mga tauhan sa palasyo. "Parang santong pinadala ng Diyos para bigyan ng pagkakataong magbago ang pangulo."

"Hindi na uso ang ermitanyong mahussay sa mahika."

"Baka kaluluwa ng matandang natokhang."

"Dapat malaman ng pangulo." Tumagal ang batuhan ng mga kuro-kuro.

Patuloy pa rin ang pamamaslang. Bumagsak nga ang ekonomiya at narinig ng mga tagapalasyo ang tunog ng pluta na nagmula sa malayo at hindi nila matunton.

Noong parami nang parami na ang pagbulagta ng mga mamamayan sa lansangan, kumalat ang pandemiya. Gabi-gabi na ang pagplupluta.

Parahas nang parahas ang pamamaril ng mga pulis at kahit mga inosente ay isinali sa listahan. May salot na ngang kumitil ng mga buhay ngunit hindi pa rin nahinto ang orden ng pangulong hindi sinuway ng mga tauhan sa palasyo. Lalong lumakas ang pagtunog ng pluta. Araw man o gabi.

Dumating na nga ang dapit-hapon ng paghihiganti. Dinig sa buong kamaynilaan ang tunog ng pluta. Lamyos daw ng ihip ng hangin. Hinugot ang kanilang damdamin para gawing basyo ang kaloob-looban. Iniyakan ng mga tao ang musikang hindi pa narinig sa tanang buhay. Oyayi raw ng anghel.

Bawat batang nakarinig na inulila ng kahirapan, salot, at karahasan ay nagsilabasan at pumunta sa lansangan. Babae man o lalake. Mahirap o mayaman. Gusgusin o malinis. Nahamugan sa kalye o kinupkop ng kapamilya. Nagmistulang nagparada sila papunta sa parkeng gubat ng Arroceros.

Nakatingala ang mga ulo ng mga bata. Papunta sa iisang direksiyon. Nakatitig sa ulap. Naglakad nang walang pakialam. Hinila ang mga paa ng tugtuging nag-imbita ng kanilang mga kalungkutan. Nagsitulo ang mga luha. Kahit paulit-ulit ang pagbubusina ng mga sasakyan, hindi huminto.

Pagdating ng kahuli-hulihang bata sa linya papunta sa gubat, ang mga busina naman ng mga sasakyan ng mga parating na pulis ang nag-ingay. Tahimik na ang pluta. Naglaho na rin ang mga batang ulila maliban sa isang pilay na isinandal ang kilikili sa saklay at umiyak dahil pinauwi.

Tinanong siya ng pulis, "Nasaan ang mga kasama mo?"

"Kapiling na sila ng matanda sa loob ng kuweba," wika ng batang pilay. Ang daming mga pagkain. Ang daming mga laruan. Kay saya sa loob. Kay ganda ng buhay roon."

"Bakit nakalabas ka?"

"Inutusan ako ng matanda na sabihin ito."

"Ano?" Dinukot ng pulis ang bolpen at papel sa bulsa. "'Yong totoo ha."

"Hanggang may karahasan, kalupitan, at kahirapan sa lipunang Pilipino na ang laging binibiktima ay mga kapos sa gilid at mga dahop sa sulok, hindi mawawala ang musika ng plutista, ang tunog ng paghihiganti."

Tumalikod ang bata at naglakad pabalik sa kanyang puwesto sa kongkretong lansangang pinainit ng mga malalawak na ilaw mula sa mga poste. Basa ang mga pisngi ngunit nakangiti. Naalala ang sinabi ng matandang plutista--"Kailangan ka namin sa labas, iho. Ikaw ang magiging basehan."

Lumapad ang ngiti ng batang ginomahan ang saklay. Inulit ang sinabi ng plutista, "Kung hindi ka na nahahamugan, nakikipagbuno sa dumi at alikabok, nauuhaw, nagmamasahe ng tiyan, at natatakot sa dugo sa daan, lalabas ang mga kasama mo. Hindi na kailangang magtugtog pa ng pluta."

Tapos.