Thread by @sejoalzir

ISTOKER

Hindi ko kayang pigilan ang lakad ng aking mga paa. Kusang humakbang dahil may sinundan. Naitanong ko na rin sa sarili kung ako ang nagdala ng mga paa o ako ang dinala nila. Nanginig ang aking mga kamay. Nangatog ang mga tuhod. Tumaktak ang pawis. Tumulo ang aking laway.

Sa tanda ko, hindi ako ganito noon. Kalaban ko ang paghihintay. Kaaway ko ang pagkabagot. Ayoko 'yong bumuntot. Lalong ayaw ko ang magmanman. Kahit ang mga mata lang ang pagalawin, pagkapagod pa rin ang dulot nito. Ang kasabikang gumapang sa balat ay nagpapagal din ng katawan.

Binaybay niya ang gilid ng daan. Paglilimayon ang bagal ng paglalakad. Kahit saan-saan tumingin. Tila nabigatan ng mga bisig na hindi magaslaw.

Nasa kabilang gilid naman ako ng daan. Nagkunwaring naghanap ng puwedeng bilhin sa bangketa. Sa direksiyon niya ang aking mga sulyap.

Hindi ako nagtiyaga ng ganito kahit noong una akong nagkanobya ng maganda sa elementarya. Nagpalipad lang ako ng tinuping eroplano at tinantiya na sa upuan ni Analyn bumagsak. Inunat niya ang pinalipad ko at nabasa ang nakasulat sa gitna--"Tara, maghalo-halo tayo. Ililibre kita."

Kinusot niya ang eroplano hanggang sa naging bola. Pabato itong itinapon sa basurahan. Pasok. Tatlong puntos. Nagpakita rin siya ng gilas.

Hindi na nasundan ng bangkang papel. Hindi ako desperado. Walang makulit sa mga buto ko. Walang halo-halong nangyari kahit may hitsura ako.

Limot ko na agad si Analyn. Kay Althea na ako nakatingin. Maganda rin, porselana ang balat, mahaba ang buhok, at hubog na ang katawan. Magkaribal sila sa mga medalya.

Tinablan siguro ng selos kaya sinuksukan niya ng mensahe ang aking backpack na bukas--"Ang dali mong sumuko."

Hinanap ko si Analyn at kinausap. "Gusto mo rin pala ako. Bakit nagpakipot ka pa?

"Sorry, hindi ako easy." Itinabig niya ang hibla ng buhok na dumampi sa kanang pisngi.

'Yon na ang simula ng ligawan. Madali lang naman ang pusok ng mga bata. Bulaklak, sulat, tsokolate, at halik.

Huminto ang aking sinundan. Tumingin sa kanan at sa kaliwa. Dunkin' o Mcdo? Tamis ang pinili ng kanyang dila.

Habang nasa loob siya at nagmemeryenda, nakaupo ako sa gilid ng kongkretong halamanan. Nilibang ang sarili sa pag-iisip--"Kung walang butas sa gitna, donut pa rin kaya?"

Inalala ko ang mga leksiyon namin sa geometric topology--continuous functions, homeomorphisms at manifolds. Ang donut ay puwedeng maging tasa o ang baka ay puwedeng maging bola. Continuous deformation. I-Google niyo na lang. Nasa Wikipedia rin. Hindi ko gawa-gawa. Math major ako.

Hindi sa nagyayabang, may talino rin naman ako. Hindi nga lang kasintalino ng kuya ko. Physics ang natapos niya. Biniliban ang kanyang thesis ng mga propesor na sa labas ng bansa nagpakadalubhasa. Estudyante pa siya, pinangakuhan nang kunin ng kanyang departamento para magturo.

Lumabas na siya. Hawak-hawak ang basong plastik na may lamang inumin. Busog. Mas binagalan pa ang paglalakad. Tinamad. Sugar at carbs ba naman.

Tumayo na rin ako para sundan siya. Kinalkula ko ang aming pagitan. Dapat hindi lagpas sa isang daang talampakan para kita ko pa rin.

Hindi ako palakalkula ng aking mga hakbang noon. Kahit sa panliligaw. Nakatatlo nga ako sa haiskul nang walang pagpupursigi. Si Trisha ang unang nagpakita ng motibo. Liberal kasi. 'Yong siya ang hahalik at kung nagustuhan niya ang lasa ng bibig, uulitin. Nagpasalamat din naman.

Pero ako ang naumay sa mga kagat sa aking mga labi. "Hey, slow down," sabi ko noong naghalikan kami.

"I want it rough." Nagmakaawa ang mga mata niya.

Nagkagatan kami. Ibinigay ko ang gusto. Garapalan. Ang ipinagtaka ko ay kung bakit hanggang halikan lang. Hiniwalayan ko siya.

Si Nestine din ang nanligaw sa akin. Nagkunwaring hindi naintindihan ang aralin sa Statistics kaya pinapunta ako sa bahay nila. Vital stats niya ang aking nadatnan. Naka-shorts at tube top lang. Walang bra. Hindi ko rin nakita ang bakat ng panty. Naging kami dahil sa Probability.

"Look," sabi ko, "akala ko kunwari lang 'yong pagpapatulong mo sa Stats. Bakit hindi ka na nag-aaral at kinokopya mo na lang ang mga assignment ko."

"Hindi ba 'yan ang gawain dapat ng boyfriend?" balik niyang may ngisi.

"Utak ko lang pala ang gusto mo kaya kahit halik wala."

"Strict nga kasi sina Mommy at Daddy."

Strikto pala ang mga magulang kaya hiniwalayan ko. Laging basa na ang aking salawal habang natutulog sa gabi. Wala akong panahon sa bahay-bahayan. Hindi puwede sa akin ang pagtitiyaga dahil mahal. Ang bata ko pa, maniniwala na sa pag-ibig?

Sa tatlo, pinakakakaiba si Julia. Probinsiyana. Morena. Mas mahinhin pa sa aking lola. 'Yong hindi niya kayang hipan ang isang dosenang maliliit na kandila sa birthday cake kaya dapat tulungan siya. Siya rin ang unang lumapit sa akin. Tila inahin na lumapit sa sawa. Naging kami.

Inimbitahan niya ako. Pista raw sa kanila. May mga higanteng ipaparada. Merong iba't ibang mga pagkain sa mahabang mesa. Sumama ako dahil iba ang gusto kong kainin.

Binusog naman. Kung gaano siya kahinhin, ganoon siya kalibog. Dinala ako sa batis. Kami lang. Dapit-hapon 'yon.

Siya ang unang naghubad. Paanyaya at pagpapaubaya ang ngiti. "Maghubad ka na. Nasa bulsa ng saya ang goma."

Nabigla ako at napatanong, "Sex agad? Hindi pa nga tayo naghahalikan."

"Doon din ang punta ng halikang 'yan. Pagsasayang lang na panahon. Sige na, huwag ka nang mahiya."

Ako pa na walang hiya? Kinana ko siya sa batuhan. Tatlong condom ang dala niya at nagamit lahat. Siya ang tipo kong babae. Madonna. Birhen sa harap ng mga tao. Palasubo ng mikropono kung kami lang. Kaya lang nagkahiwalay ang aming landas dahil ibang pamantasan ang pinasukan niya.

Lumiko siya pagdating sa kanto. Nakatingin sa kanya ang mga taong tumawid. Binigyan siya ng espasyo. Pinadaan nang walang balakid.

Nakabuntot pa rin ako. Nagbilang ng sampu bago lumihis. Huminto muna. Nagpahinga sa lilim ng makopang kayumanggi na ang mga dahon dahil sa alikabok.

Sinungaling ako kung hindi ko ikuwento si Luna. Luningning siya sa mga kasamang aktibista. Sa lahat ng mga babaeng natipuhan ko, siya ang pinakamaganda, pinakaseksi, pinakamabait, at painakamatalino. Patay na patay ako sa kanya. Kaya lang mas ginusto ang protesta kaysa relasyon.

Dahil nahulog ang loob ko, kinaya ang paghihintay. Binasa ko pa nga si Karl Marx para maintindihan ko ang ideyolohiya niya. Pati ang mga tula ni Mao ay pinagtiyagaan ko. Buti na lang may pansalin ang Google. Kailangang magpabilib para sagutin. Ilang buwan na rin ang paghihintay.

Siya 'yong gusto kong makasama kahit hindi kikibo o iimik. Kahit walang pagtatalik, hindi ako aangal. Kahit bawal pa ang halikan sa kanya, hindi ako magproprotesta. Sapat na sa akin na katabi ko siya. Dinig ko ang paghinga. Amoy ko ang kanyang bango. Kita ko ang pagngiti niya.

Namundok din. Iniwanan lang ako ng pangako. "Kung tapos na ang pag-aalsa, bababa ako at hahanapin kita."

"Baka hindi mo na ako matagpuan dahil nahanap na ng iba." Baduy pero umiyak ako. Iniyakan ko siya. Maraming beses. Paulit-ulit. 'Yon pala ang pagluluksa kahit walang patay.

Buong buwan akong nawalan ng ganang kumain. Ganoon pala ang umibig nang hindi sinuklian. Wasak at walang bubuo. Madilim at walang liwanag sa dulo.

Buti na lang nandiyan ang kuya ko na palaging nakasubaybay sa akin. Ginampanan ang kanyang tungkulin. Dinala ako sa bahay-aliwan.

"Babae lang 'yan," payo niya. Henyo ang aking kapatid pero malibog. Matagal nang iniwasan ang pagkakaroon ng nobya. Nanakawan lang daw siya ng panahong dapat igugol sa mga teoriya niya. Malawak daw ang Theory of Everything. String. Relativity. Quantum mechanics. Particle physics.

Dahil pinapili, itinuro ko ang aking natipuhan. "Siya. 'Yong nasa gitna. Kamukha ni Luna."

"Nandiyan ka na naman. Luna nang Luna. Ikuwarto mo siya. Lunurin mo ang 'yong lungkot sa ligaya."

Nailang ako dahil hindi sanay magbayad pero natukso rin ang karupukan. "Salamat, Kuya."

Kahit saan, ginabayan ako ng aking kapatid. Pati nga sa kantutan. Naging adik ako sa mga pokpok. Hindi na naniwala sa pag-ibig. Nasanay na ako sa pagdaan, pagsitsit, at pagbuntot. Laro ang paglaho at paglitaw at pagtago at paghanap. Presyo ang titigan. Pagsang-ayon ang pagtango.

Narating na ng aking sinundan ang gustong puntahan. Parke. Berdeng-berde. Masukal na gubat ang nasa likod. Pasyalan ang nasa harapan. Walang katao-tao. Pinili niya ang sementong upuang nakakubli sa likod ng mga puno. Nagpahangin muna. Nagpahinga bago dukutin ang mga nasa bulsa.

Nilagpasan ko siya at tinungo ang sukal ng gubat. Nagtago sa mga halaman. Ibinaba ko ang backpack sa aking likod. Binuksan ang siper.

Malapit siya sa akin kaya kita ko ang paglagay niya ng shabu sa kristal na pipa. Dinig ko rin ang tunog ng pagsindi. Pati ang kanyang paghigop.

Kinuha ko ang baril sa loob ng bag. Ikinabit ang pantahimik. Pinag-isipan kung saan dapat ang tama. Noo o dibdib? Sa dibdib ang pinili ko para sigurado. Huminga ako nang malalim. Hindi na ako bumuga ng hangin. Pinilit ang sarili na huwag gumalaw. Nakapuntirya na ang aking hawak.

Pagkalabit ng gatilyo, bang! Nabuwal. Nahulog sa upuan. Bumulagta. Hihithit pa sana pero pinigilan ng bala. Bumulwak ang dugo. Pula sa asul na uniporme.

Binagtas ko palabas ang lusutan sa gubat. Tinapon ang baril sa putikang tinubuan ng mga pako. Paglabas ko, malapit na sa Mcdo.

Malamig sa loob. Big Mac ang inorder ko at pineapple juice. Bago ang unang kagat, hindi dasal ang lumabas sa bulong ko kundi ang pangungulila ko sa kapatid. "Kuya, tinapos ko na ang teoriya. Napagkamalan ka. Tinira para masama sa quota. Huwag ka nang mag-alala. Nagsaliksik ako."

Tapos.