Thread by @matinkh_fa

«جاهایی که حتی تصور هم نمی‌تونیم بکنیم»

در زمان کودکی، ما تصور متفاوتی از محیط پیرامون و وقایع زندگی داریم. اونها رو همونطور که هستن می‌بینیم و بخاطر می‌سپریم. ولی در گذر زمان ساختار حافظه ما عوض میشه و تنها چیزهایی رو بخاطر میسپاریم که کاربردی هستن. /۱

«فضای خونه» برای کودکان حس و حال متفاوتی داره. وقتی به خونه یا محله‌ای که در کودکی توش زندگی کردیم برمی‌گردیم، جزییات زیادی از حال و هوای اون روزها رو به یاد میاریم. تجارب زمان کودگی با اون فضا گره خورده است. ولی در بزرگسالی کمتر دنیا رو اینطوری می‌بینیم. /۲

دنیای کودکی دنیای ممکن‌هاست. همه‌چی رو میشه در اون متصور بود. هرچه که بزرگتر میشیم از این دنیا بیشتر فاصله می‌گیریم و اطلاعات رو جور دیگه‌ای پردازش می‌کنیم. دید عملگرایانه ما رو محدود به توان درک‌مون می‌کنه. همه ابعاد زندگی به این خلاصه میشه که چه کاربردی برای ما دارن. /۳

البته دید عملگرایانه البته یک استفاده بهینه از قدرت ذهن و حافظه ماست. ما همونقدر رو بخاطر می‌سپریم که بعدا به کارمون میاد. ما به این ساده‌سازی اطلاعات احتیاج داریم، چون نمی‌تونیم همه‌چی رو در حافظه‌مون نگه داریم. /۴

ولی این امر باعث میشه تا همه زندگی‌مون رو به موارد ضروری و کاربردی محدود کنیم. گلدون توی خونه رو ببینیم، ولی گذر فصل رو در اون احساس نکنیم. اگه با خونواده یا دوستانمون بیرون می‌ریم، همه حواسمون به این باشه که دقیقا باید چکار کنیم و کی باید برگردیم؛ و نتونیم از لحظه لذت ببریم. /۵

کتاب میگه توجه کردن و افزودن زیبایی به محل زندگی یا کار برای همین مهمه. آثار هنری یا ادبی ما رو دوباره وصل می‌کنن به همون حس دوران کودکی؛ احساسی که نمی‌تونیم بیان کنیم‌شون، ولی برامون قابل درک هستن. /۶

آثار هنری ما رو از فضای محدود حافظه‌ی کاربردی و عملگرایانه‌مون بیرون میارن، و می‌برن به جاهایی که نمی‌تونستیم تصور هم بکنیم‌شون. اونها ما رو از نظر روانی منسجم‌تر می‌کنن و کاری می‌کنن که ما بتونیم از جزییات زندگی بیشتر لذت ببریم. /۷

موزه‌ها برای همین درست شدن. که ما در اونها قدم بزنیم و کارهای خارق‌العاده هنرمندان رو ببینیم. برای مدتی از دید عملگرایانه‌مون دست بکشین و زیبایی‌ها رو تحسین کنیم. /۸

مشابه موزه‌ها، کتاب میگه چرا هر کدوم از ما در خونه خودمون یک اثر هنری نداشته باشیم؟ اثر هنری‌ای که باهاش ارتباط برقرار کردیم، و کاری کرده که در پیچیدگی و پیامش غرق بشیم و برای مدتی به گذر زمان توجه نکنیم. /۹

در زندگی روزمره، ما برای هرچیزی توجیه و تعریفی پیدا می‌کنیم تا بتونیم بخاطر بسپریمش. ولی در رویا این محدودیت وجود نداره. به همین دلیله که وقتی خواب می‌بینیم، خیلی خلاق هستیم. رویاهای ما مرز بین موارد قابل تعریف و موارد غیرقابل تعریفه. /۱۰

هنرِ هنرمند هم شبیه رویاهای ماست. آثاری که اگرچه نمی‌تونیم همه جوانبش رو درک کنیم، ولی می‌تونیم حداقل ببینیمش.

آثار هنریِ واقعی اینها هستن. هنرمندان با تکیه بر احساس ذهنی چیزی رو خلق می‌کنن. اگه قرار بود پدیده‌هایی رو که قابل بیان کردن هستن رو بکشن، اون دیگه اسمش هنر نبود. /۱۱

خلاصه، زیبایی شما رو به احساسی وصل می‌کنه که در گذر زمان و با بزرگ شدن نسبت بهش غافل شدین. زیبایی ذهن شما رو منسجم‌تر می‌کنه و باعث تقویت اهدافتون میشه. /۱۲

زیبایی به شما یادآوری میکنه که ارزشهای بزرگ و کوچک زندگی چیا هستن؛ عشق، بازیگوشی، شهامت، قدردانی، کار، دوستی، واقعیت، عزت‌نفس، امید و…

اینکه اتاق و خونه‌تون رو مرتب کنید کافی نیست. تلاش کنید حداقل یک اتاق رو در خونه‌تون به زیباترین شکل ممکن دربیارید. /۱۳ و پایان