#رشتو
من از شما تقاضا دارم وضعیت این روزهای بازار سهام ایران را در خلا بررسی نکنید و از نسبت وارن بافت تا فیوچر کش فلوی بازار، برای این ریزش توجیه نبافید. وضعیت این روزهای بازار، انعکاسی از جامعه نااُمید ماست، جامعه‌ای خسته از دزدی‌ها و نابرابری‌ها و سوء مدیریت‌ها.
من از شما تقاضا دارم وضعیت این روزهای بازار سهام ایران را در خلا بررسی نکنید و از نسبت وارن بافت تا فیوچر کش فلوی بازار، برای این ریزش توجیه نبافید. وضعیت این روزهای بازار، انعکاسی از جامعه نااُمید ماست، جامعه‌ای خسته از دزدی‌ها و نابرابری‌ها و سوء مدیریت‌ها.
جامعه‌ای که هر ازگاهی برای اینکه فراموش کند چقدر درمانده است، از سوتی‌های رئیسی کلیپ می‌سازد و به ریش او می‌خنند، غافل از اینکه دودِ حماقت‌های آقایان، اتفاقاً در چشم خود آن‌ها خواهد رفت. جامعه خسته است و فقط می‌خواهد برود.
الان شما پس گردن هر گربه‌ای بزنید، یا مهندس است، یا می‌خواهد برود، یا مهندسی است که می‌خواهد برود! در چنین شرایطی، انتظار برای سرمایه‌گذاری در بازار سهام که اصولاً با نگاه بلندمدت (معمولا بیش از ۵ سال) هم‌خوان است، به یک شوخی تلخ می‌ماند.
در یک نظرسنجی پرسیدند حداکثر افق زمانی که می‌توانید برای وضعیت اقتصادی‌تان برنامه‌ریزی کنید، چه مدت است؟ عمده پاسخ‌دهندگان گزینه “کمتر از ۶ ماه را انتخاب کرده بودند” و باید بگویم حق دارند. من اگر بودم حتی کمتر را انتخاب می‌کردم. (هرچند در مراجعه بعدی دیدم کمترین گزینه همان است)
حالا همان ادبیات یاس و نومیدی به بازار هم سرایت کرده، همه از این "بورسِ لعنتیِ دولتی" خسته شده‌اند، از این دستکاری‌ها، از این نوسان‌گیری‌ها و کسری بودجه تامین‌کردن‌ها. به‌هر قیمتی شده، فقط می‌خواهند بروند.
بُعد دیگر این ریزش اما، فرسایشی شدن آن به مدد #دامنه_نوسان است.
بُعد دیگر این ریزش اما، فرسایشی شدن آن به مدد #دامنه_نوسان است.
بازار سهام در حالی از مرداد سال گذشته ۳۰ درصد کاهش داشته که در همین مدت زمان، شاخص عمومی قیمت‌ها ۵۳ درصد افزایش داشته است. این یعنی قدرت خرید آن‌هایی که در این بازه زمانی در بازار سهام ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند، ۵۴ درصد کاهش یافته است.
این را بگذارید کنار این واقعیت که اکثریت عددی کدهای معاملاتی که از ابتدای سال ۹۹ تا مرداد همان سال وارد بازار شده بودند، سبدهایی زیر ۱۰ میلیون تومان داشتند. خُب این‌ها پول را لازم دارند که به زخمی از زندگی بزنند.
بعد یک عده می‌گویند چرا در این قیمت‌ها می‌فروشید؟ انگار مثلا مردم “اوسکولِ اقتصادی” هستند و فقط این‌ها می‌فهمند! اتفاقاً امروز پادکست کتاب نردبان شکسته (The Broken Ladder) از "کیث پین" را گوش می‌کردم. می‌گفت فقر، روند تصمیم‌گیری آدم‌ها را مختل می‌کند.
آدم‌ها را نزدیک‌بین‌تر می‌کند و به آن‌ها یک “Now bias” می‌دهد. شما حالتی را تصور کنید که یک مستاجر، ۳ ماه کرایه خانه را نداده و مثلا ۱۵ میلیون تومان به صاحب‌خانه بدهکار است. الان ۳ میلیون تومان پول دارد.
به او دو انتخاب می‌دهند، یا این پول را در یک سرمایه‌گذاری بدون ریسک با سود ۲۰ درصد سرمایه‌گذاری کند، یا با این پول یک بلیط قرعه‌کشی بخرد که ۹۰ درصد احتمال دارد تمام پول را از دست بدهد و ۱۰ درصد احتمال دارد ۱۵ میلیون تومان به‌دست آورد.
ارزش مورد انتظار سرمایه‌گذاری اولی ۳.۶ میلیون تومان است و دومی ۱.۵. خُب اگر آن آدم منطقی باشد (که تئوری‌های مالی دقیقا چنین تصوری از یک سرمایه‌گذار دارند) پیشنهاد اول را انتخاب خواهد کرد، اما ۳.۶ میلیون تومان دقیقا به چه دردش می‌خورد؟
پس می‌رود سراغ گزینه دوم. این مثال ما را به بُعد سوم ریزش این‌روزهای بازار سهام ایران می‌برد، یعنی بازار کریپتو. در طول ۶۰ روز گذشته حدود ۱۶ هزار میلیارد تومان پول افراد حقیقی از بازار خارج شده است.
خب این پول یا کف حساب کارگزاری‌ها می‌خوابد، یا در فرم غیر مستقیم مانند صندوق‌های سرمایه‌گذاری به بازار باز می‌گردد، یا وارد بازارهای جایگزین نظیر سکه و دلار یا ملک در ایران یا ترکیه می‌شود و...
یا اگر اشتهای ریسک (Risk appetite) بالایی داشته باشد (که دارد، تابع ارزش را به‌یاد بیاورید که می‌گفت افراد در هنگام ضرر، دست به رفتارهای پرخطر می‌زنند و استراتژی همه‌یا‌هیچ را دنبال می‌کنند تا رنج ضرر و زیان‌های گذشته را جبران کنند) وارد بازار کریپتو می‌شود. 
من آمار دقیقی از میزان ورود سرمایه ایرانی‌ها به این بازار ندارم اما شهودی و با توجه به همین آدم‌های دور و اطرافم، حدس می‌زنم قابل توجه است. این مشاهدات من است و احتمالا دوستان نظرات بهتری دارند. اینکه در چنین شرایطی چه باید کرد بماند برای بعد...
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
