Thread by @matinkh_fa

«دردهایی که از گذشته به جا موندن»

در زندگی برای همه‌مون پیش میاد که یا کسی ما رو برنجونه، یا ما باعث رنجش کسی بشیم. حس درد یا حس گناهِ این خاطرات همراه ما هستن، تا یادآوری کنن که دوباره در چنین چاه‌هایی نیافتیم. /۱

بعضی‌ها دوست ندارن راجع به اتفاقات بد گذشته فکر کنن. خودشون رو با کارها و افکار دیگه مشغول می‌کنن تا حواسشون از اونها پرت بشه.

بعضی‌ها هم توان درک کاملی ندارن که بفهمن چه به سرشون اومده و چرا این درد رو در خودشون احساس می‌کنن. /۲

مثلا کودکانی که آزار می‌بینن یا ازشون سواستفاده میشه، اصلا فلسفه دنیا و انگیزه‌های انسانها رو درک نمی‌کنن که بفهمن چرا باهاشون چنین رفتاری شده. /۳

برای اینکه بفهمیم کجای مسیر زندگی هستیم و به کجا داریم می‌ریم، باید بفهمیم چطور به نقطه کنونی رسیدیم. و برای این امر، باید به گذشته نگاه کنیم و از خطاهامون درس بگیریم. هرکجا که فرصتی رو از دست دادیم به یاد بیاریم و برای جبران اونها تلاش کنیم. /۴

باید دردمون رو درست بفهمیم تا بتونیم خودمون رو از نو بسازیم. و این کار راحت و لذتبخشی هم نیست. ولی اگه این کار رو نکنیم، درد گذشته با ما میاد و روی همه جنبه‌های زندگی اثر می‌گذاره - عذاب وجدان همیشگی، بدبینی و بی‌گذشتی نسبت به دیگران، ناتوانی در مواجه شدن با سختی‌های زندگی و… /۵

چیزهایی که در گذشته تجربه کردیم، با سطح آگاهی همون زمان درک شدن. به همین دلیل، شاید درک کاملی از ماجرا نداشتیم. ولی متاسفانه دردی که ذهن قادر به درکش نبود، حفره‌ای در وجود ما ایجاد کرده که نیاز به پر شدن داره. تراماها و رنجهای گذشته از ما میخوان که بهشون رسیدگی کنیم. /۶

نویسنده از مراجعین خودش مثال میزنه که تراماهایی از گذشته داشتن

یکی از مراجعین در کودکی (۴ سالگی) توسط پسرخاله‌اش بهش تعرض شده بود. اثر این اتفاق وحشتناک تا اون سن (۲۷ سالگی) روی زندگی این زن مشهود بود. وقتی داستان رو از زبون مراجع شنید، متوجه شد که اون پسرخاله فقط ۶ سالش بوده /۷

بهش میگه اگرچه درد تو واقعیه و کسی منکر اتفاق بدی که برای تو افتاده نمیشه. ولی شاید این عمل از روی بدجنسی پسرخاله‌ات نبوده. اون هم بچه بوده و بچه‌ها تو اون سن و سال کنجکاوی می‌کنن. دکتربازی می‌کنن. اگه حواس والدین بهشون نباشه، معلوم نیست بازی از کنترل خارج نشه. /۸

نویسنده مراجع دیگه‌ای داشت که در گذشته و در زمان دبیرستان از سمت همکلاسی‌هاش آزار و اذیت دیده بود. دختری بهش پیشنهاد دوستی داده بود و رد کرده بود. دختر هم برای انتقام با چند نفر از همکلاسی‌هاش بطور مداوم آزارش می‌دادن و باعث منزوی شدن اون در دوران دبیرستان شدن. /۹

نویسنده ازش می‌خواد که وقایع رو با جزییاتی که به یاد میاره بنویسه. کمکش کرد متوجه بشه مشکل کجاها بود؛ اینکه آدمها می‌تونن بدجنسی نشون بدن و لزوما همه خوب نیستن؛ و نقش خودش در این ماجرا چی بود - کجاها بیش از حد سکوت کرد، بجای اینکه سعی کنه از خودش دفاع کنه و... /۱۰

در همه این موارد، هدف نویسنده این بود که مراجعینش یک بار وقایع ناراحت‌کننده گذشته‌شون رو با دیدِ جدید بازنگری و درک کنن. درک کردن اتفاقهای ناگوار گذشته باعث شد تا اونها بتونن واقعیت رو ببینن، با احساس‌شون دوباره ارتباط برقرار کنن، و زندگی‌شون رو دوباره جمع و جور کنن. /۱۱

ناتوانی در درک اتفاقات گذشته باعث میشه تا درد اونها همراه ما بیان. ما شاید رومون رو از اون وقایع برگردونیم و نخوایم راجع بهش فکر بکنیم. ولی این امر ما رو درنهایت ضعیف‌تر می‌کنه. درد اون ماجرا، با اینکه در قسمت خودآگاه ذهن ما نیست، برای همیشه ازمون انرژی می‌گیره. /۱۲

اگه بپذیریم که راه‌حل مقابله با تراماها و اتفاقهای ناگوار گذشته اینه که رومون رو بچرخونیم و بهشون فکر نکنیم، ازشون درس نمی‌گیریم و برای چالشها و مشکلات آینده آماده نمیشیم. /۱۳

وظیفه همه ما اینه که آشوبهای زندگی‌مون رو به نظم دربیاریم. اگر آشوبی از گذشته در زندگی ما باقی مونده، باعث عذاب ما در آینده میشه. /۱۴

شاید رهایی شما در همین باشه؛ که تلاش کنیم وقایع ناگوار گذشته رو با دیدی که امروز دارید درک کنید، ازش درس بگیرید، و نذارید این دردِ مبهم در زندگی‌تون باقی بمونه.

اگه دردی از گذشته دارید که هنوز اذیت‌تون می‌کنه، با دقت و بطور کامل بنویسیدش. /۱۵ و پایان