Thread by @tgoorden

Het interview met @mboudry in @demorgen valt, al bij al best mee. Buiten de clickbait titel, is het overwegend inhoudelijk. De rethorische technieken zijn, voor zijn doen, beperkt, dus whatever. Straffer nog, veel van wat hij zegt klopt, maar... hij heeft nog steeds ongelijk.

Deze uitspraak om te beginnen. Wat hier staat klopt technische gesproken wel, maar enkel als je met ecomodernistische oogkleppen naar de wereld kijkt.

Ja, fossiele brandstoffen moeten eruit. En ja, akkoord dat je grote investeringen alleen kan maken in een economie die groeit.

Maar. Wat bedoelt hij met “een economie die groeit”? @mboudry is duidelijk akkoord dat enorme delen van de moderne maatschappij (de hele petrochemische sector) moet verdwijnen. Dat lijkt me het omgekeerde van groeien.

Dus, het lijkt te gaan over klassieke GDP (optelsom) groei.

GDP groei betekent echter primair een groei van de monetaire massa. In feite kan dat geld naar eender wat gaan. Veel “ecologisten” zullen helemaal akkoord gaan met dit scenario. De hele Europese Green Deal is op dit idee gebaseerd!

Investeringen = geld = schulden = groei.

Alleen, net zoals er *inderdaad* geen bewijs is dat degrowth kan, is er geen bewijs dat GDP groei mogelijk is zonder extractieve bedrijfsmodellen.

Bijvoorbeeld de plasticindustrie (fossiele petrochem van voor naar achteren) zit op schema om nog 35% te groeien.

Hoe kan het dat zo'n plasticsector nog zo onwaarschijnlijk kan groeien in een wereld die collectief zegt dat ze naar nul uitstoot wilt?

Het antwoord is mogelijk - voor alle types “investeringsecologen” - bedroevend.

Schuldgebaseerd geld (“investeringen”) zoekt van nature *altijd* naar de meest rendabele bedrijfsmodellen. En vanzelfsprekend zijn extractieve bedrijfsmodellen rendabeler dan bijvoorbeeld 100% circulaire modellen. Plastic weggooien/verbranden is véél goedkoper dan herbruiken.

Dus ja, binnen het huidige, schuldgebaseerde, monetaire stelsel lijkt het onvermijdelijk dat extractieve (destructieve) economische activiteiten altijd de overhand houden. Enkel regulatie is daarop een theoretisch antwoord, maar schuldgebaseerd geld laat zich moeilijk reguleren.

Keer op keer zien we voorbeelden hiervan. Exxon, Total en dergelijke die klimaatwetenschap actief corrumperen. Dieselgate. Deepwater Horizon. Bailouts voor de (fossiele) luchtvaartindustrie. De zotste shit blijkt verrassend gemakkelijk voor zulke bedrijven (owv “het geld”).

Dus, @mboudry heeft gelijk dat investeringen nodig zijn en dat het groei (van de monetaire massa) vereist.

Maar hij negeert het overduidelijke feit dat vooral de fossiele sector met die “groei” aan de haal gaat. Met andere woorden, het medicijn maakt de boel erger.

Het lijkt dan voor de hand liggend dat je dan eens gaat nadenken over het monetaire systeem zelf. Dat je naar de onderliggende oorzaak van de ziekte gaat kijken. Tenzij de ecomodernisten denken dat ons geldsysteem geen technologie/wiskunde is, maar een soort natuurwet.

In vergelijking met het aanpakken van het monetaire stelsel zelf, is proberen het op te lossen met regulatie mogelijk heilloos. Ook de aanpak van @mboudry rekent erop dat je *alle* investeringen in de juiste richting kan krijgen. Daar is geen bewijs voor, integendeel.

Wat betreft “sober leven”, ook daar is dit basisargument correct. In een extractieve economie is ook een kleine footprint extractief. Maar het is totaal naast het punt dat sommige mensen proberen maken: We zouden naar een niet-extractieve economie moeten gaan.

Of een niet-extractieve economie nu “sober” is of niet, dat lijkt voer voor theologisten. Persoonlijk denk ik niet dat het persé zo is, maar er is wel veel verbeeldingskracht voor nodig. Je moet immers eenzelfde levensstandaard proberen aanhouden, met 100% regeneratieve techniek.

Het hele gedoe over kernenergie is ondertussen redelijk saai. Ja, kernsplijting veroorzaakt geen CO₂, maar dat is werkelijk het enige argument dat je er *voor* kan maken. Maarten (en ook de journalist) negeert vrolijk een hele waslijst aan andere argumenten.

Mijn grootste probleem met kernenergie is de overduidelijke corrumperende werking die van zulke “high risk, high gain” sectoren uitgaat. Dit is deze week nog eens gedemonstreerd door een minister die overduidelijk geïnstrumentaliseerd werd. Daar kan je toch niet naast kijken?

Los daarvan is en blijft kernenergie een *extractieve* techniek. Ook dat negeert @mboudry nogal opvallend. Bijna zestig jaar (!) na de opstart van de eerste kerncentrale, is er nog altijd geen permanente oplossing voor het kernafval. Dat is toch krankzinnig?

Er zijn nog (veel) sterke argumenten *tegen* kernenergie die niet dogmatisch zijn. Constructietijd, de vele gemiste technologische beloftes, verstorende marktwerking, etc. Het gaat heus over meer dan enkel CO₂. In de plaats krijgen we argumenten uit de jaren '90 over "plaats".

Het is @mboudry misschien niet opgevallen, maar in de Noordzee is dus onwaarschijnlijk veel plaats hé. Geen enkele projectie uit de jaren '90 hield daar rekening mee. Ook de potentiële capaciteit van windmolens is altijd grotesk onderschat. Waar is dan het techno-optimisme?

Straffer nog, wanneer de windmolen-industrie er in slaagt die capaciteit op de Noordzee nog verder op te drijven, probeert diezelfde minister de toevoerkabel te saboteren met wat lokale kustburgemeesters uit de eigen partij. Nou nou. Dachten jullie nu echt dat we dat niet zien?

Misschien moet @mboudry eens een boottochtje aangeboden krijgen op de Noordzee, in plaats van voortdurend omringt te worden door kernenergiefluisteraars. Daar ligt je fameuze technologisch utopie!

De theoretische windcapaciteit op de Noordzee alleen al is onvoorstelbaar.

Ben ik fan van die route? Niet persé, omdat ik denk dat de extractieve, schuldgebaseerde economie toch blijft verder denderen, hoeveel windmolens je ook bouwt. Maar het maakt wel brandhout van het idee dat het énige groeiscenario op kernenergie kan gebaseerd zijn.

@threadreaderapp unroll