ஒரு நூலாசிரியர் தான் படைத்த நூலொன்றின் பிரதியைச் சக எழுத்தாளருக்கோ நண்பருக்கோ கையெழுத்திட்டுக் கொடுப்பது வாடிக்கை. இத்தகைய நூற்படியை அரிய நூல் சேகரிப்பாளர்கள் ‘அசோசியேஷன் காப்பி’ (association copy) என்பர்.
நூலாசிரியர் மட்டுமல்லாமல் அந்த நூலோடு தொடர்புடைய பிறர் (அச்சிடுபவர், வெளியீட்டாளர், முகப்போவியர், அணிந்துரை வழங்கியவர்) நூற்படியை இதே போல் வழங்கினாலும் அதனையும் இவ்வாறே சுட்டுவர்.
பெயர் பெறாத ஒருவருக்கு நூலாசிரியர் கையெழுத்திட்டுத் தரும் பிரதி ‘ப்ரெசன்டேஷன் காப்பி’ (presentation copy) எனப்படும். இதன் மதிப்பு ‘அசோசியேஷன் காப்பி’யைவிட மிகக் குறைவாகும். இவ்வாறு பெயர்பெற்ற இருவருடன் தொடர்புடையதால் இப்பெயர் பெறுகின்றது.
அவ்வாறு கையெழுத்திட்டுத் தரும்போது ஏதேனும் சில வாசகங்களை எழுதுவதுமுண்டு. இதனை ‘எபிகிராஃப்’ (epigraph) என்பர். இத்தகைய நூற்படிகளுக்கு அரிய நூல் சந்தையில் விலை மதிப்பு அதிகம்.
19-ம் நூற்றாண்டின் கடைப் பகுதியில்தான் தமிழகத்தில் அச்சு நூல்கள் பரவலாயின. ஆனால், அக்காலத்தில் அவற்றின் விலை மிக அதிகம். பின்னாளில் புத்தக விலை குறைந்திருப்பினும் எளிதில் ஓர் ஏழை நூலாசிரியர் இலவசமாக அதனை இன்னொரு எழுத்தாளருக்குக் கையெழுத்திட்டுக் கொடுப்பார் என எதிர்பார்க்க இயலாது.
அவ்வாறு சிலபல எழுத்தாளர்கள் தம் நூற்படிகளைத் தம் நட்பு எழுத்தாளர்களுக்குக் கையெழுத்திட்டுக் கொடுத்திருந்தாலும் அவற்றைப் பேணும் வழக்கம் அதிகம் இல்லை.
- ஆ. இரா. வேங்கடாசலபதி, வரலாற்றுப் பேராசிரியர்
- ஆ. இரா. வேங்கடாசலபதி, வரலாற்றுப் பேராசிரியர்
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
