#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் காசிபர்-கத்ரு தம்பதியரின் மகன் பாற்கடலிலும் வைகுண்டத்திலும் வீற்றிருக்கும் பெருமாளுக்கு படுக்கையாக இருக்கும் ஆதிசேஷன். ஏழு தலைகளைக் குறிக்கும் வண்ணமாக ஏழு சிகரங்களைக் கொண்டுள்ளதால், திருப்பதி திருத்தலம் சேஷாசலம் எனப்படுவதும் உண்டு. ஸ்ரீராமர் காலத்தில்
லக்ஷ்மணராக பிறந்து அவருடனே இருந்து உதவி புரிந்தவர். ஸ்ரீகிருஷ்ணர் காலத்தில் பலராமனாக பிறந்து கிருஷ்ணருக்கு உதவி புரிந்தார். இக்கலிகாலத்தில் ராமானுஜராகப் பிறந்து பெருமாளுக்கு தொண்டு செய்தார். ராமன் குழந்தையாக இருந்தபோது, என்ன காரணமென்று புரியாமல் வீல் வீலென்று அழுதார். தாயும்
சேடிகளும் என்னென்னவோ செய்தும் அழுகை நிற்கவில்லை. குலகுரு வசிஷ்டர் தான் தம்பி லக்ஷ்மணனை உடன் உறங்க வையுங்கள் என்று ஆலோசனை கூறினார். குழந்தை ராமன் தனது அணையான லக்ஷ்மணனின் உடல் ஸ்பரிசத்தைப் பெற்றதும் அழுகையை நிறுத்திவிட்டார்.
சென்றால் குடையாம் இருந்தால் சிங்காசனமாம்
நின்றால் மறவடியாம் நீள் கடலுள் என்றும்
புணையாம் மணிவிளக்காம் பூம்பட்டாம் புல்கும்
அணையாம் திருமாற் கரவு
என்று #பொய்கையாழ்வார் ஆதிசேஷனின் மகிமையைப் பாடியுள்ளார். திருமால் எங்கேயாவது நடந்து சென்றால், ஆதிசேஷன் அவருக்குக் குடை ஆகிறான்.
அவர் உட்கார்ந்தால், இவன் அவருக்குச் சிங்காசனமாக
இருக்கையாக மாறுகிறான்.
அவர் நின்றால் அவருக்குக் காலணியாக மாறுகிறான். அவர் தூங்கும்போது நீண்ட படுக்கையாகிறான், மணி விளக்காகிறான், பூம்பட்டாகிறான், தழுவிக்கொள்ளும் தலையணையாகிறான்!
அவரை வழிபடுவதற்குரிய #ஆதிஷேசன்_காயத்ரி_மந்திரம்
ஓம் ஸஹஸ்ர சீர்ஷாய வித்மஹே
விஷ்ணு தல்பாய தீமஹி
தன்னோ
ஆதிசேஷ ப்ரசோதயாத்.
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#கார்த்திகைஸ்பெஷல்
ஸ்வாமி சரணம்🙏🏻
மகரஜோதி அன்று சபரிமலையில் ஐயப்பன் திருவாபரணங்கள் அணிந்து பூரண சொரூபனாகக் காட்சி கொடுப்பான். திருவாபரணம் பந்தள ராஜா அரண்மனையில் இருந்து 3 பெட்டிகளில் கொண்டுவரப்படும். பக்தர்கள் அதைக் காணும்போதே மெய்சிலிர்ப்பதைக் காண முடியும். இந்தத் திருவாபரணப்
பெட்டியில் என்ன இருக்கிறது என்று தெரிந்து கொள்ள பலருக்கும் ஆவல் உண்டு. மூன்று
திருவாபரணப் பெட்டிகளில் ஒன்று ஆபரணப்பெட்டி, இன்னொன்று வெள்ளிப்பெட்டி, மற்றது கொடிப்பெட்டி. இதில் ஆபரணப் பெட்டியில்தான் ஐயப்பனுக்கு அணிவிக்கப்படும் ஆபரணங்கள் இருக்கும்.
திருவாபரணம் 1. திருமுக மண்டலம்
எனப்படும் முக கவசம். 2. பூரணா புஷ்கலா தேவியருடைய உருவங்கள். 3. பெரிய வாள் மற்றும் சிறிய வாள்.
4 இரண்டு யானை உருவங்கள். 5. கடுவா எனப்படும் புலி உருவம். 6. வில்வமாலை. 7. சரப்பொளி மாலை. 8. நவரத்தின மாலை. 9. வெள்ளிகட்டிய வலம்புரிச் சங்கு.
இவை இந்த ஆபரணப் பெட்டியில் இருக்கும். அடுத்த
#MahaPeriyavaa#YogiRamsurathkumar
Once during the mid-eighties, Pujya Sri Maha Periyava desired to see Bhagavan Yogi Ramsuratkumar and invited him through a personal attendant. He asked the personal attendant to bring Yogiji. Yogiji, accepting the invitation of Kanchi Sri Maha
Periyava, went to Kanchipuram. Sri Maha Periyava sat down and so did Yogi. Maha Periyava and Yogi looked at each other. They did not speak a word to each other verbally. After looking at each other for sometime, Kanchi Sri Maha Periyava, laughing lightly, said to His personal
attendant who had brought Yogi to Kanchi, “The matter for which he came is over. You may take him back to Tiruvannamalai.”
Did they meet just to see each other or did they exchange some news? Nothing could be comprehended. Yogi went back to Tiruvannamalai. Later when Yogiji was
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் சிவசங்கரன் தன்னுடைய தொழிலில் படு தோல்வியடைந்த நிலையில் தெரு முனையில் போவோர், வருவோரை மிகுந்த மனவேதனையுடன் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அப்போது எதிரில் கல்யாணம் முடிந்த மண்டபத்தில் கட்டப்பட்டு இருந்த வாழை மரத்தில் ஒருவர் தனக்குத் தேவையான வாழை பழங்களை
எடுத்து சாக்கில் நிரப்பிச் சென்றார். சிறிது நேரத்தில் இன்னொரு நபர் அதே வாழை மரத்தில் தனக்குத் தேவையான வாழை இலைகளை அறுத்து எடுத்துச் சென்றார். மீண்டும் ஒருவர் தனக்குத் தேவையான வாழைத் தண்டுகளை எடுத்து சாக்கில் நிரப்பிச் சென்றார். அதன்பின் ஒருவர் வந்து வாழை மர பூவினை பறித்து
சென்றார். கடைசியாக வந்த ஒரு பசுவும் ஆடும் மீதம் கிடந்த வாழை மர நாற்றினையும் சாப்பிட்டு தன் பசியை போக்கிக் கொண்டன. இதைப் பார்த்த படு தோல்வி அடைந்த சிவசங்கரன் மனத்தில், ஒரு சிறிய வாழை மரத்தில் இத்தனை பயன்பாடுகள்
என்றால், இந்த பரந்து, விரிந்து கிடக்கும் இவ்வுலகில் நாம் அனைவரும்
#துர்க்கை துர்க்கைதான் ஆதிபராசக்தியாய் அனைத்தும் கைவரச் செய்பவள். துர்காதேவி, ஆர்த்தி தேவி, ஜோதி தேவி என்றும் வட மாநிலங்களில் அழைக்கபடுகிறாள். துர்க்கை புகழ்பெற்ற தமிழ்த் தெய்வம் ஆகும். துர்க்கை என்னும் சொல்லுக்கு வடமொழியில் வெல்லமுடியாதவள் என்று பொருள் தமிழில் வெற்றிக்கு உரியவள்
தேவி மாகாத்மியம் நூலில் துர்க்கை, இரம்பன் எனும் அசுரனின் மகனான மேதியவுணனை அழிப்பதற்காக முத்தேவர்களின் உடலிலிருந்தும், மற்ற தேவர்களிலிருந்தும் ஒளி வடிவில் தோன்றியதாக கூறப்பட்டுள்ளது. துர்தரன், துன்முகன், தூம்ரலோசனன் முதலான மேதியவுணனின் (மகிஷாசுரமர்த்தனன்) படைத்தளபதிகளைக் கொன்று
இறுதியில் அவனையும் அன்னை வதைத்த கதை அந்நூலில் விரிவாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளது. விந்திய மலைத்தொடர், மற்றும் இமய மலைப் பகுதிகளில் வாழ்ந்த பழங்குடிகள் போர்த் தெய்வமாக துர்க்கையை வணங்குகிறார்கள். பரிபாடல், திருமுருகாற்றுப்படை, சிலப்பதிகாரம் முதலான பழந்தமிழ் இலக்கியங்களில், கொற்றவை என்ற
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள்
கண்வ மகரிஷி ஆசிரமம் ஒன்றை நிர்வகித்து வந்தார், மிகப் பழமையான ஆசிரமம் அது.
ரிக் வேத காலத்தில் மிகவும் புகழ் பெற்றிருந்தது அது. பக்தர்கள் எப்போதும் நிரம்பி வழிவார்கள். உலகமெங்கும் அந்த ஆசிரமத்துக்கு நல்ல பெயர் இருந்தது. ஆனால் கொஞ்ச காலமாக ஆசிரமம் பொலிவிழக்கத்
துவங்கியதை உணர்ந்தார் கண்வ மகரிஷி. காரணம், சீடர்களுக்குள் ஒற்றுமை இல்லை. நூற்றுக் கணக்கான சீடர்கள் அந்த ஆசிரமத்தில் உண்டு. தான் என்கிற கர்வமும், போட்டி மனப்பான்மையும் அவர்களுக்குள் நிரம்பி அடிக்கடி சீடர்கள் தங்களுக்குள் சண்டையிட்டுக் கொண்டார்கள். கண்வ மகரிஷி மிகவும் நொந்து போனார்
சஞ்சலமடைந்தார். இப்படியே சென்றால், பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக இருந்து வரும் ஆசிரமம் சீர் குலைந்து விடுமோ என்ற கவலை அவரை வதைத்தது. இந்தப் பிரச்னையை முடிவுக்குக் கொண்டு வருவது எப்படி என்று யோசித்தார். அப்போது முனிவரின் பால்ய கால நண்பரான சகல கலைகளையும் கற்ற இன்னொரு முனிவர் தசீசி முனிவர்,
இன்றைய இந்து பெற்றோர்களுக்கான முக்கிய பதிவு இது.
சிறுவயதிலேயே குழந்தைகளின் மனதில் பக்தி என்னும் பயிரை விதைக்க வேண்டும் என்று மகாபெரியவர் அடிக்கடி குறிப்பிடுவது வழக்கம். ஒருமுறை பக்தர் ஒருவர், சுவாமி! குழந்தைகளுக்கு பக்தியில் நாட்டம் வருவதில்லையே என்று குறைப்பட்டுக் கொண்டார்.
“காலம் போகப் போகத்தான் பக்தியின் ருசி புரிய தொடங்கும். வாழ்வில் வரும் அனுபவங்களைப் பொறுத்து, அவர்களின் மனம் கடவுளை நாடத் தொடங்கும். அதுவரை பொறுமையுடன் இருக்கத்தானே வேண்டும்? வலுக் கட்டாயமாக பக்திப்பயிரை விதைத்தால் பலன் கிடைக்குமா?” என்று கேட்டார் சுவாமிகள். பிறகு கனிவுடன், “உன்
வீட்டில் தயிர் கடைந்து வெண்ணெய் எடுப்பதுண்டா?” என்று கேட்டார். அவர், தினமும் தயிர்ப்பானையில் மத்தை வைத்து, கயிறு கட்டி இழுத்துக் கடைவார்களே என்றார். “எந்த வேளையில் கடைவார்கள்? காலையிலா, மத்தியானமா?” என்று கேட்டார் மகா பெரியவர். அதிகாலையில் தான் சுவாமி. “மத்தியானம் அல்லது