Thread by @matinkh_fa

بعضی وقتها یک آدم به ظاهر ضعیف، کنترلگر قوی‌ای هست. اون بلده با مظلوم نمایی و بیچاره نشون دادن خودش، با ایجاد احساس شرم و گناه، یا روشهای دیگه با احساسات بقیه بازی کنه. با این کار، دیگران رو وادار می‌کنه تا کاری بکنن که خودش می‌خواسته. /۱

فرد «هم‌وابسته» روشهای مختلفی برای کنترلگری به کار می‌بره؛ گاهی غر می‌زنه؛ گاهی گریه می‌کنه؛ بعضی وقتها التماس می‌کنه؛ در زمانهای دیگه تهدید می‌کنه و اولتیماتوم می‌ده؛ گاهی در طرف ایجاد شرم می‌کنه؛ گاهی خودش رو بیچاره نشون میده و مظلوم‌نمایی می‌کنه و... /۲

فرد «هم‌وابسته» در پوشش عشق و علاقه سعی در کنترل دیگران داره. در ظاهر اینطور نشون میدن که "من فقط دارم کمک می‌کنم". ولی در باطن، اون اعتقاد داره که خودش در جایگاه درسته و طرف مقابلش داره اشتباه می‌کنه.

ولی با کنترلگری، آزادی خودش رو هم فدا می‌کنه. /۳

کتاب از «ماریا» مثال می‌زنه که شوهر الکلی داره. اون فکر می‌کنه اگه همیشه حواسش به شوهرش باشه و چشم ازش برنداره، می‌تونه الکل خوردنش رو کنترل کنه. اون می‌دونه با این کار باعث ایجاد شرمساری در شوهر میشه و اون خجالت می‌کشه جلوی ماریا الکل بخوره. /۴

تصمیم می‌گیره تا جایی که می‌تونه پیش شوهرش بمونه تا همیشه حواسش بهش باشه. به همین دلیل، خیلی از برنامه‌هایی که خودش دوست داره رو باید کنسل کنه و فرصتهای زیادی رو از دست میده. ولی با همه این کارها، باز شوهر به محض اینکه چشم ماریا رو دور ببینه کار خودش رو می‌کنه و الکل می‌خوره. /۵

شوهرش بهش میگه بخاطر مشکلات مالیه که به الکل پناه برده. اگه ماریا قبول کنه که بره سر کار تا کمک‌خرج خونواده باشه، اون هم مشکل الکلش رو می‌ذاره کنار. ماریا قبول می‌کنه و میره سر کار. اونجا اتفاقا کارمند موفقی هم میشه. /۶

افراد «هم‌وابسته» کارمندهای فوق‌العاده‌ای میشن؛ اونها اعتراض نمی‌کنن. بیشتر از وظیفه‌شون کار انجام میدن. سعی در راضی نگه داشتن همه دارن و… تا جایی که یک روز به نقطه جوششون برسن و از همه‌چیز متنفر بشن. /۷

ماریا روزها سر کار می‌ره ولی متوجه میشه مشکل الکل خوردن شوهرش هنوز سرجاشه. پس تصمیم می‌گیره هر روز از سر کار زودتر برگرده، تا دوباره روتین "کنترل شوهر" رو از سر بگیره.

کتاب با آوردن این مثال، می‌پرسه اینجا واقعا کی داره کی رو کنترل می‌کنه؟ /۸

وقتی ما تصمیم می‌گیریم بقیه رو کنترل کنیم، و در کارهایی که به ما ربطی نداره دخالت کنیم، در واقع این ما هستیم که داریم کنترل می‌شیم. ما همه قدرت فکر خودمون رو کنار می‌ذاریم و دیگه براساس خواسته‌های خودمون عمل نمی‌کنیم. خودمون رو فراموش می‌کنیم. /۹

تلاش نکنید کسی رو کنترل کنید. کنترل کردن یک آدم بالغ دیگه توهمی بیش نیست. ما نمی‌تونیم دیگران رو کنترل کنیم. اونها خودشون تصمیم می‌گیرن برای مشکل‌شون کاری بکنن یا نه. ما نمی‌تونیم کسی رو تغییر بدیم. خودشون باید این کار رو بکنن. /۱۰

دیگران هرطور که دلشون بخواد فکر و رفتار می‌کنن. شاید بصورت موقتی بتونیم کاری کنیم که به دلخواه ما عمل کنن. ولی تا رومون رو برگردونیم، اونها همون کاری که خودشون می‌خوان انجام میدن. اونها از اینکه کنترل بشن راضی نیستن و شاید بخاطرش بعدا مجازاتمون هم بکنن. /۱۱

تنها کسی که ما باید کنترل کنیم خودمون هستیم. تنها کسی که می‌تونیم تغییرش بدیم هم خودمون ایم. فارغ از اینکه به نتیجه مطلوب در روابطمون برسیم، دست کشیدن از کنترلگری و کنار کشیدن از مشکلات بقیه ما برای ما فواید زیادی داره. /۱۲

کنار کشیدن از مشکلات بقیه به این معنی نیست که دیگه دوستشون نداشته باشیم و بهشون توجه نکنیم. به این معنیه که اجازه بدیم خودشون باشن و کنترل‌شون نکنیم. اگه کمک خواستن، بهشون خالصانه کمک کنیم. ولی در غیر این صورت، دستهای کمک‌کننده‌مون رو برای خودمون نگه داریم. /۱۳

خیلی‌ها ممکنه اعتراض کنن که "من نمی‌تونم نسبت به مشکلات پارتنرم/دوستم/… بی‌تفاوت باشم. اون خیلی برای من عزیزه." نویسنده میگه هرکی این حرف رو زد، بیشتر از بقیه نیاز داره که یاد بگیره کنار بکشه و کنترلگری نکنه! /۱۴

"اجازه بدید بقیه خودشون باشن. سعی در کنترل‌شون نداشته باشید. با این کار، شما خودتون رو آزاد کردید" / ۱۵ و پایان