Thread by @thijskuiken

Hierbij mijn samenvatting van het proefschrift van Joost van Herten: “Overwegingen voor een #ethiek van #OneHealth”. Een Nederlands draadje. 1/22

Het besef dat de gezondheid van mensen onlosmakelijk verbonden is met de gezondheid van dieren en ecosystemen, maakt duidelijk dat interdisciplinaire samenwerking onmisbaar is om (opnieuw) opkomende #zoönosen te bestrijden. 2/22

Deze manier van denken is vertaald naar het concept van #OneHealth: een geïntegreerde inspanning van verschillende disciplines om op lokaal, nationaal en globaal niveau samen te werken aan een optimale #gezondheid voor mens, dier en milieu. 3/22

Echter, zoönotische ziektebestrijdingsmaatregelen volgens het One Health-concept kunnen morele dilemma's creëren. Een voorbeeld is het ruimen van gezonde dieren wegens een economisch gedreven non-vaccinatiebeleid. 4/22

De huidige interpretaties van One Health verhullen normatieve verschillen in het geval van waardeconflicten; daarom heeft One Health een bijbehorend ethisch kader nodig. 5/22

Een dergelijke #ethiek van One Health begint met de erkenning van de morele status van dieren en de indirecte morele verplichtingen die we als mensen hebben ten opzichte van ecosystemen. 6/22

Verder is het gezondheidsconcept ‘#resilience’ ofwel #veerkracht nuttig omdat het toepasbaar is op mensen, dieren en ecosystemen. Daarnaast moedigt het ons aan om te investeren in een meer preventieve dan reactieve benadering van zoönosen. 7/22

Bij morele dilemma’s in zoönosebestrijding is het ‘two factor egalitarianism’ principe van VanDeVeer behulpzaam. Dat houdt in dat perifere menselijke belangen niet afdoende zijn voor het nemen van maatregelen die de basale belangen van dieren ernstig schaden. 8/22

In Nederland wordt in theorie het holistische One Health-paradigma breed ondersteund door humane en veterinaire gezondheidswerkers, maar in de praktijk zijn antropocentrische opvattingen dominant. 9/22

#Volksgezondheid en economie vormen de kern van de huidige One Health-strategieën om zoönotische ziekten te bestrijden. Over het algemeen zijn dier- en milieubelangen ondergeschikt aan menselijke belangen. Het is de vraag of de samenleving deze opvatting altijd deelt. 10/22

Er zijn twee mogelijke opvattingen over het #voorzorgsbeginsel. 1) Voorzorg-als-paraatheid, het beleid dat volksgezondheidsautoreiten meestal gebruiken. Het is een reactieve aanpak dat vaak leidt tot moeilijke afwegingen tussen de gezondheid van mens en dier. 11/22

Dit beleid zou daarom altijd gepaard moet gaan met 2) voorzorg-als-preventie. De nadruk van deze laatste moet liggen op het aanpakken van menselijke activiteiten die mogelijk schadelijk zijn voor de gezondheid van mens, dier of milieu. 12/22

Dit houdt onder meer in dat gezondheidsautoriteiten en overheden kritisch moeten kijken naar alle menselijke activiteiten die kunnen bijdragen aan mogelijke uitbraken van zoönotische ziekten, zoals globalisering, voedselproductie, landgebruik, verstedelijking, enz. 13/22

Op nationaal niveau kan voorzorg-als-preventie deel uitmaken van vergunningstelsels, bijvoorbeeld voor voedselproductie, vervoer of bouw. 14/22

#Dierenartsen komen soms in een conflict van professionele verantwoordelijkheden, omdat maatregelen ter bescherming van de #volksgezondheid een negatieve invloed kunnen hebben op de #diergezondheid, terwijl ze over beide dienen te waken. 15/22

Dit kan mogelijk opgelost worden door uit te gaan van een holistisch perspectief op One Health, met o.a. een "ingekapseld gezondheid"-argument: de beste manier om de humane gezondheid te beschermen is het bevorderen van de gezondheid van dieren en het milieu. 16/22

Echter, om een verandering op systeemniveau in gang te zetten, schieten individuele dierenartsen toch vaak tekort in kracht en capaciteiten. 17/22

Hierbij spelen beroepsorganisaties van dierenartsen, zoals de @KNMvD, een belangrijke rol. Door de krachten te bundelen hebben dierenartsen binnen deze organisaties meer macht, reikwijdte en mogelijkheden. 18/22

Zo kunnen ze gezondheidsproblemen publiekelijk aanpakken, oproepen tot de nodige structurele veranderingen en dierenartsen en boeren ondersteunen bij het maken van de stap van een op curatieve controle gebaseerde aanpak naar een strategie die zich richt op preventie. 19/22

Tot slot benadrukt Joost van Herten dat meer wetenschappelijk onderzoek en politieke actie dringend nodig om de oorzaken van zoönotische ziekten aan te pakken: #klimaatverandering, #landgebruik, #veeteelt, #globalisering, #verstedelijking etc. 20/22

Hij spreekt de hoop uit dat #COVID_19 eindelijk onze ogen heeft geopend en ons geleerd heeft dat verandering noodzakelijk is om onze planeet bewoonbaar te houden voor mensen, dieren en de natuur. 21/22

Joost van Herten’s promotor was @MarcelVerweij, zijn co-promotor Bernice Bovenkerk. Delen van het proefschrift zijn gepubliceerd als:
doi.org/10.1111/zph.12…
doi.org/10.1007/s10806…
doi.org/10.1093/phe/ph…
doi.org/10.1007/s41055… 22/22