Thread by @matinkh_fa

فرد «هم‌وابسته» خودش رو از احساسات جدا می‌کنه تا بتونه دردهای زندگی رو تحمل کنه. فاصله گرفتن از احساسات یک مکانیزم دفاعیه تا فرد زیر رنج‌های روحی که هر روز بهش وارد میشه له نشه. ولی سرکوب احساسات برای بلند مدت برای اون مشکلات زیادی ایجاد می‌کنه. /۱

بعضی وقتها فرد نمی‌خواد احساساتش رو نشون بده، چون حس امنیت نمی‌کنه. فکر می‌کنه با نشون دادن احساسات در موقعیت آسیب‌پذیر قرار می‌گیره و ضعیف دیده میشه. یا در خونه یا اجتماعی بزرگ شده که جایی برای بروز احساسات نبوده. /۲

فرد «هم‌وابسته» به راحتی می‌تونه تشخیص بده بقیه چه حسی دارن و برای چه مدتی درگیر اون حس بودن. بهرحال، اون سالها برای کنترل دیگران تلاش کرده و تمام هدفش خوشحال کردن بقیه بوده. پس درک احساس دیگران رو خوب بلده. در عین حال، از درک احساس خودش ناتوانه. /۳

برای فرد «هم‌وابسته» نشون ندادن احساسات می‌تونه دلیل دیگه‌ای هم داشته باشه؛ فکر کردن یا بیان کردن احساسات فرد رو وادار می‌کنه برای اون کاری بکنه یا تصمیمی بگیره. ولی فرد «هم‌وابسته» انقدر دغدغه‌ی دیگران رو داره که نمی‌خواد یه دغدغه‌ی جدید بهشون اضافه کنه. /۴

احساسات بخشی از وجود همه آدمها هستن و اگه فرد اونها رو در خودش سرکوب کنه، با بخشی از وجودش بیگانه میشه. مشکل دیگه اینه که فرد برای فرار از احساسات منفی (خشم، ناراحتی و…) از درک احساسات خوشایند هم عاجز میشه. احساساتی مثل هیجان، شادی و… /۵

کتاب میگه احساسات منشا انرژی هستن، و کسی که احساساتش رو سرکوب می‌کنه، انرژی زندگی رو از خودش می‌گیره. حتی احساسات منفی هم می‌تونن محرکهای مثبتی باشن. مثلا خشم می‌تونه به فرد کمک می‌کنه تا با مشکلی که مدتها ازش فراری بوده روبرو بشه و براش کاری بکنه. /۶

ارتباط برقرار کردن با احساسات هیچ اشکالی نداره. ما نباید بخاطر حسی شرمنده باشیم. احساس ما هیچوقت نامناسب نیستن. ولی ما نباید اجازه بدیم احساسات ما کنترل رفتارمون رو بدست بگیرن. اینکه از کسی عصبانی بشیم (حس) خیلی فرق داره تا اینکه بریم بزنیمش (عمل) /۷

سرکوب احساسات باعث از بین رفتن‌شون نمیشه. اگه ما به اونها بی‌توجه باشیم، اتفاقا برای مدت طولانی‌تری در سر ما زندگی می‌کنن و روزی خودشون رو نشون میدن. در خیلی از موارد ابعاد بزرگتری هم پیدا می‌کنن. عصبانیت تبدیل به تنفر میشه، و ناراحتی تبدیل به افسردگی. /۸

توصیه کتاب در این فصل اینه که با احساساتمون در ارتباط باشیم، که شاید در ابتدا سخت باشه. میگه ما در حدود صد تا حس مختلف داریم، ولی برای شروع از دسته‌بندی کلی احساسات شروع کنید: ۱) خوشحالی، ۲) ناراحتی، ۳) عصبانیت، ۴) ترس. /۹

در موارد مختلف فکر کنید چه حسی در شما ایجاد شده. کدوم یکی از این ۴ حس کلی هست. بدون قضاوت یا سانسور کردن بیان کنیدش. کم کم احساسات دیگه رو هم (در زیر این چهار حس اصلی) اضافه می‌کنید. درک احساسات قدم اوله. /۱۰

بعد، نوبت به بررسی افکاری میرسه که همراه اون احساسات هستن. ببینید چرا اون احساس رو دارید و چه فکرهایی باعث ایجاد اونها شدن. ببینید آیا نیاز به قدم بعدی هست؟ آیا کاری هست که باید انجام بدید؟ /۱۱

با فکر کردن به احساسات، کنترل اونها و رفتارمون دست خود ماست. ولی اگه نسبت به احساسمون بی‌توجه باشیم، کنترل رفتار ما دست اونها میافته. ما نباید اجازه بدیم احساسات رفتار ما رو مشخص کنن. /۱۲

اگه ما عصبانی هستیم، نباید داد و بیداد راه بندازیم یا کسی رو کتک بزنیم. اگه افسرده هستیم، به این معنی نیست که باید کل روز رو توی تخت بمونیم. اگه ترسیدیم، دلیل نمیشه که برای کار مورد نظرمون اپلای نکنیم. /۱۳

با توجه کردن به احساس‌مون در قبال اونها مسئول میشیم. نسبت به احساسات دیگران هم درک و پذیرش بیشتری پیدا می‌کنیم. می‌پذیریم هرکس مسئول احساس خودشه و با کنترلگری سعی در تغییر یا سرکوب احساس دیگران نداریم. /۱۴

احساسات ما موارد زیادی از خواسته‌هامون رو مشخص می‌کنن. بعضی وقتها به ما می‌گن که باید طرز فکرمون رو هم عوض کنیم. افکار و احساسات با هم ارتباط تنگاتنگی دارن. طرز فکر ما روی احساسات ما اثر میذاره. به همین دلیل مهمه که بعد از درک احساسات، یک بار افکارمون رو بررسی کنیم. /۱۵

توصیه دیگه کتاب اینه که در مورد چیزهایی که احساس می‌کنیم با دیگران صحبت کنیم. افرادی که قضاوت نمی‌کنن و «آدمِ امن» ما به حساب میان. اولین مزیت این کار اینه که وقتی ببینیم یکی دیگه چطور ما رو می‌پذیره و قضاوت بدی راجع به احساساتمون نداره، باعث میشه ما هم خودمون رو بپذیریم. /۱۶

تا وقتی حسی در سر ماست، دغدغه‌ی بزرگی دیده میشه. مزیت دیگه‌ی صحبت کردن از احساسات اینه که وقتی ما در مورد اونها (و افکار همراهش) صحبت می‌کنیم، ابعاد اون دغدغه منطقی‌تر میشه. در خیلی از موارد، خودمون راه‌حلی براش پیدا می‌کنیم. /۱۷

یکی از اصلهای مهم روابط صمیمی یا عاشقانه اینه که افراد با هم در مورد احساساتشون دائم حرف بزنن. داشتن «صداقت عاطفی» برای حفظ و تحکیم اون رابطه لازمه. /۱۸

یکی از مشکلات افراد «هم‌وابسته» اینه که هیچوقت نمی‌تونن از احساس خوب بطور کامل لذت ببرن. اونها این باور رو دارن که دیر یا زود احساس منفی سراغشون میاد. به همین دلیل، وسط یک تجربه خوب هم ممکنه نگران یا ناراحتِ اتفاق بدِ بعدی باشن. /۱۹

ما باید اجازه بدیم احساسات بیان و برن. بهشون توجه کنیم، ولی اجازه ندیم رفتار ما رو کنترل کنن. اگه احساسی رو برای مدت طولانی در خودمون می‌بینیم و نمی‌دونیم براش چکار کنیم، شاید وقت اون رسیده که از افراد حرفه‌ای (تراپیست، مشاور، …)‌ کمک بگیریم. /۲۰

نویسنده میگه خودش برای حفظ ارتباط با احساساتش این کارها رو انجام میده:
- ورزش و فعالیت بدنی
- نوشتن نامه به دیگران، که هیچوقت ارسال نمی‌کنه
- صحبت کردن با افراد امن
- داشتن برنامه منظم برای مدیتیشن (زمانهایی برای خودش و در سکوت) /۲۱

خلاصه، این تعهد رو داشته باشید که از خودتون مهربانانه مراقبت می‌کنید و احساساتتون رو می‌شنوید. به خودتون و احساسات‌تون اعتماد کنید. شما باهوش‌تر و تواناتر از چیزی هستید که فکر می‌کنید. /۲۲ و پایان