Thread by @matinkh_fa

«خشم» یکی از احساس طبیعی ما آدمهاست. همه در زمانهایی ممکنه عصبانی بشن. ولی فرد «هم‌وابسته» نمی‌دونه با خشم باید چکار کنه. در عین حال که بیشتر از آدمهای دیگه عصبانی میشه، یاد نگرفته چطور رابطه‌ی سالمی با این احساس داشته باشه. راه‌حل چیه؟ /۱

رابطه‌ی فرد «هم‌وابسته» با خشم پیچیده است. اون دائما از دست اطرافیانش ناراحت و عصبانی میشه، ولی بعدش، به سرعت خودش رو سرزنش می‌کنه که چرا از دست اونها عصبانی شده، پس احساس شرم می‌کنه. وقتی احساس شرم کرد، دوباره عصبانی میشه که چرا شرمسار شده...
و این ادامه پیدا می‌کنه. /۲

خشم و احساس گناهی که بعدش سراغ فرد «هم‌وابسته» میاد، دائما به اعتماد به نفسش ضربه می‌زنن. اون خودش رو هی بیشتر و بیشتر سرزنش می‌کنه و ارزش خودش رو هر روز کمتر می‌بینه. /۳

فرد «هم‌وابسته» در خیلی از موارد حرص و جوش مشکلات پارتنرش رو می‌خوره. مثلا پارتنر معتاد به الکل، مواد و… است یا مشکلات وسواسی دیگه‌ای داره. ولی وقتی پارتنر مشکلش رو حل می‌کنه، فرد «هم‌وابسته» باز می‌بینه عصبانیتش از بین نرفته. /۴

تو این شرایط دیگه نه می‌تونه مشکل پارتنر رو بهونه کنه، و نه دیگه حمایت اطرافیانش رو داره؛ چون از نظر اونها هم مشکل حل شده است. /۵

عصبانیت یک حس طبیعی و بسیار رایج بین آدمهاست. ولی طرز برخورد باهاش راحت نیست. بعضی وقتها ما توصیه‌های خوبی دریافت می‌کنیم؛ مثلا "اشکالی نداره عصبانی هستی. ولی کار خطرناک نکن، یا تو عصبانیت انتقام نگیر." ولی برداشت ما از این حرفها ممکنه این باشه که "عصبانی نباش" که محاله. /۶

فرد «هم‌وابسته» باورهای غلطی از عصبانیت داره
- حس خوبی نیست
- آدمهای خوب عصبانی نمیشن
- اگه کسی از ما عصبانی شد، تقصیر ماست
- اگه ما از کسی عصبانی شدیم، حتما کاری کرده بود
- اگه ما از کسی عصبانی شدیم، همه‌چی بین ما تمومه
- عصبانیت تنها وقتی مجازه که دلیل موجه داشته باشم
- و... /۷

فرد «هم‌وابسته» یک یا چندتا از این حرفهای غلط رو باور کرده. در عین حال، دائما هم در خودش عصبانیت می‌بینه. بخاطر همین، بطور مداوم با خودش در کِش-مَکِشه و به خودش احساس گناه میده. /۸

چرا فرد «هم‌وابسته» عصبانیه؟

یک دلیل می‌تونه این باشه که اون خودش رو قربانی شرایط و بی‌توجهی‌های اطرافیان می‌بینه. ناراحتی‌ای که برای طولانی مدت از دیگران داره، کم کم تبدیل به خشم و تنفر میشن. /۹

دلیل دیگه اینه که خشم پوششی برای احساس ناراحتیِ فرده. گاهی هم احساس شرم و گناهه که فرد پشت خشمش مخفی می‌کنه. /۱۰

...
بهش میگن
Anger as a secondary emotion

گاهی فرد ترجیح میده خشمگین باشه، چون حس عصبانیت آدمها رو شجاع می‌کنه و بهشون حس قدرت میده. حس خشم برای اون مثل یک سپر محافظ عمل می‌کنه تا کمتر آسیب‌پذیر باشه و بتونه با دردهاو ترس‌هاش راحتتر روبرو بشه. /۱۱

ولی متاسفانه، فرد «هم‌وابسته» نمی‌دونه با خشمش چکار کنه. اون خشمش رو می‌خوره و این حس رو تبدیل به نفرت یا افسردگی می‌کنه. اون دیده عصبانیت خودش یا دیگران چه دراماهایی ایجاد می‌کنن، پس تلاش می‌کنه اصلا عصبانی نشه. /۱۲

خشمی که برای مدت طولانی سرکوب شده باشه، از بین نمی‌ره و روزی بیرون می‌زنه. ولی تو این مدت حسابی بزرگ شده و با ابعادی چند برابر بروز می‌کنه. وقتی این اتفاق بیافته، فرد ممکنه به دیگران یا حتی خودش آسیب برسونه. /۱۳

عصبانیت یک حس نرماله و همه تجربه‌اش می‌کنن. نویسنده یک جمله از دوستش نقل می‌کنه و میگه خودش هم باور داره:
"I don’t trust people who don’t get mad. People either get mad, or get even”
(به افرادی که عصبانی نمیشن اعتماد نمی‌کنم. آدمها یا عصبانی میشن، یا بعدا انتقام می‌گیرن) /۱۴

با عصبانیت باید چکار کنیم؟ توصیه‌های کتاب اینهاست:

یک. اول از همه ببنید چه باور غلطی نسبت به عصبانیت دارید. همه‌شون رو بریزید دور. به خودتون و دیگران اجازه عصبانی شده بدین. /۱۵

دو. عصبانیت هم مثل بقیه احساس‌هاست. درست و نادرست نداره. نیازی به قضاوت کردن نداره. بهش توجه کنید. ببینید پشت عصبانیت چه احساس دیگه‌ای دارید (ترس، ناراحتی،…) /۱۶

سه. به افکاری که همراه این حس میاد هم توجه کنید. با صدای بلند برای خودتون اون فکرها رو بیان کنید. آیا در این طرز تفکر مشکل یا اشتباهی می‌بینید؟ اگه متوجه اشتباهی شدید، افکارتون رو بازنگری کنید تا براساس واقعیات باشن. /۱۷

چهار. عصبانیت هم مثل بقیه احساس به ما نیاز یا مشکلی رو نشون میدن. بجای داد و فریاد کردن، ببینید چکار می‌تونید بکنید تا اون مشکل حل بشه. ببینید چطور می‌تونید به خودتون برسید. /۱۸

پنج. اجازه ندید عصبانیت کنترل رفتار شما رو در دست بگیره. خودتون رو از محیط پرتنش دور کنید. برید یک اتاق دیگه. سعی کنید در آرامش به شرایط فکر کنید. اجازه هم ندید عصبانیت یکی دیگه رفتار شما رو کنترل کنه. عصبانیت اون مسئولیت شما نیست. /۱۹

شش. در مورد عصبانیت‌تون به فرد مورد نظر در زمان مناسب حرف بزنید. سعی کنید جملاتتون متمرکز روی خودتون باشه. مثلا بجای "تو من رو عصبانی کردی"، بگید "وقتی اون کار رو کردی، من عصبانی شدم چون…"
خیلی هم نگران انتخاب درست کلمات نباشید. همه‌مون آدمیم و لزوما همیشه درست حرف نمی‌زنیم. /۲۰

هفت. با آدمهایی که بهشون اعتماد دارید راجع به عصبانیت‌تون می‌تونید حرف بزنید تا ذهن‌تون رو خالی کنید. نامه‌ای بنویسید که قصد ارسالش رو ندارید، و در اون شرایط و علت عصبانیت‌تون رو شرح بدید. /۲۱

هشت. عصبانیت باعث ایجاد انرژی در آدمها میشه. اون انرژی رو بسوزونید؛ مثلا آشپزخونه رو تمیز کنید. برید ورزش کنید. آهنگ بذارید و برقصید، و… /۲۲

در آخر، بخاطر عصبانیت احساس گناه نکنید. اون رو به عنوان یک حس مثل بقیه احساسات بپذیرید. /۲۳

علت اینکه کتاب یک فصل رو به احساس «خشم» اختصاص داده اینه که میگه فرد «هم‌وابسته» وقتی شروع می‌کنه به احساساتش توجه کنه، متوجه میشه در اکثر روزها عصبانیه. میگه این امر طبیعیه. چون این حس برای مدت طولانی جمع شده و زمان لازم داره تا رفع بشه. /۲۴

ما هیچوقت نمی‌تونیم عصبانی نشیم. باید بپذیریمش. ولی می‌تونیم جور دیگه‌ای باهاش برخورد کنیم. تا پیش از این، ما انتقام رو پاسخ عصبانیت می‌دونستیم. ولی تازه داریم یاد می‌گیریم بجاش با خودمون مهربون باشیم و به خودمون برسیم. /۲۵ و پایان