Thread by @anbezhil12

#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் காஞ்சி வரதராஜப் பெருமாளிடம் நேருக்கு நேர் பேசும் ஆற்றல் பெற்றவர் #திருக்கச்சிநம்பிகள். இவர் காஞ்சி வரத /தேவப்பெருமாள் கோவிலில் எம்பெருமானுக்கு ஆலவட்டம் (விசிறி) வீசும் சேவையை செய்து வந்தார். இவர் வீசும் ஆலவட்டச் சேவையில் வரதருக்கு அலாதி சுகம். திருக்கச்சி

நம்பிகள் ஒருநாள் தேவப்பெருமாள் சன்னிதிக்கு வரவில்லை என்றாலும் தேவபெருமாள் அவரை எதிர்பார்த்துக் காத்திருப்பார். திருக்கச்சி நம்பிகளும் தினம் தேவப்பெருமாளை பார்க்க வந்து விடுவார். காஞ்சிபுரத்தில் இராமானுஜரும் தன் மனைவியோடு வசித்து வந்தார். இராமானுஜர் தனக்கு ஒரு குருவைத் தேடி

அலைந்து கொண்டிருக்கையில், திருக்கச்சி நம்பிகளிடம் தன்னை சீடராக ஏற்றுக் கொள்ளும்படி வேண்ட, திருக்கச்சி நம்பிகளோ தாழ்வான குலத்தில் நான் பிறந்ததால் உங்களை சிஷ்யராக ஏற்க முடியாது என்று தீர்க்கமாக கூறிவிட்டார். அப்போது ஸ்ரீராமானுஜர் திருக்கச்சி நம்பிகளிடமே தன் பிரச்சினையைத் தீர்க்க

உபாயம் சொல்ல வேண்டி வரதராஜரான தேவப்பெருமாளிடம் கேட்டுச் சொல்லும்படி சொல்ல, திருக்கச்சி நம்பிகளும் தேவப்பெருமாளுக்கு ஆலவட்டம் வீசும் சமயம் அவரிடம் அக்கேள்விகளை கேட்டார். அப்போது எம்பெருமான் தேவப்பெருமாள், இராமானுஜரின் கேள்விகளுக்கு, திருக்கச்சி நம்பிகளிடம் தன் திருவாய் மலர்ந்து

உரைத்த ஆறு விஷயங்கள் புகழ்பெற்றவை:-
திருக்கச்சி நம்பியிடம் இராமானுஜர் ஆறு கேள்விகளை கேட்க சொன்னார்.
1. பரம்பொருள் யார்?
2. பின்பற்ற வேண்டிய உண்மைத் தத்துவம் எது?
3. பரமனை அடைவதற்கான உபாயம் எது?
4. மரண காலத்தில் இறைவனின் நினைவு தேவையா?
5. மோட்சம் பெறுவது எப்போது?
6. குருவாக யாரை

ஏற்பது?
இக்கேள்விகளை இராமானுஜர் கேட்பதாக திருக்கச்சி நம்பிகள்
தேவப்பெருமாளான வரதரிடம் கேட்க அவர் பதில் கூறுகிறார்.
1. பரம்பொருள் நாமே!
2. பேதமே தர்சனம்!
3. உபாயம் ப்ரபத்தியே!
4. அந்திம ஸ்மிருதி வேண்டாம்!
5. சரீரம் விடுகையில் மோட்சம்!
6. பெரிய நம்பிகளை குருவாகப் பற்றுவது!
காஞ்சி

வரதரான தேவப்பெருமாள் இவ்வாறு ஆறு பதில்கள் உரைத்தார். அதன் விளக்கமானது :-
1. ‘அஹமேவ பர தத்வம்’ நானே பரம்பொருள். ஸ்ரீமந் நாராயணனே உலகிற்கும், உலக காரணிகட்கும்
தத்துவமாய் விளங்கும் பரம்பொருள் என்பதாகும். முடிவான உண்மை நானே.
2. ‘தர்ஸனம் பேத ஏவச’ ஜீவாத்மா, பரமாத்மா (ஜீவன்-ஈஸ்வரன்)

இரண்டும் வெவ்வேறானவை. நாம் எல்லாம் ஜீவாத்மா. அவர் ஒருவரே பரமாத்மா.
3. ‘உபாயேஷு ப்ரபத்தி ஸ்யாத்’
பகவானை அடைய (மோட்சம் அடைய) சரணாகதியே சிறந்தவழி. அதைத்தான் ப்ரபத்தியே உபாயம் என்பார்கள். எம்பெருமானிடம் நாம் பூரண சரணாகதி அடைந்தாலே போதும். அகங்காரத்தை விடுத்து, இறைவனை சரண் அடைவதே வழி.

அதாவது, பிரபத்தி எனும் சரணாகதியே உபாயம்!
4. ‘அந்திமஸ்மருதி வர்ஜனம்’ ஒரு மனிதனின் அந்திமகாலத்தில் பெருமாளை நினைக்க முடியாவிட்டால் தவறில்லை. இந்த ஜீவனானது சரீரத்தில் இருக்கும் இளமைக் காலங்களில் எம்பெருமானைத் துதித்தால் போதும். ஆகையால் அந்திமக் காலத்தைப் பற்றி நினைக்காமல், நம்முடைய

கடமையைச் செய்தும், இறைவனுக்குத் தொண்டு செய்யலாம்.
5. ‘தேஹாவஸானே முக்தி ஸ்யாத்’
என்னை உபாயமாகக் கொண்ட இத்தகைய பக்தர்களுக்ககு இந்தவுடல் பிரிந்தவுடன் (இப்பிறவி முடிந்ததும்) மோட்சம் நானே அருளுகிறேன்.
இறுதிக் காலத்தில் நாம் பகவானை நினைக்காமல் விட்டாலும் பகவான் நம்மைத் தேடி, இறுதி

காலத்தில் வந்து நமக்கு மோட்ச சாம்ராஜ்ஜியமான சரீர விடுதலை அளிக்கிறார்.
6. ‘பூர்ணாசார்யம் ஸமாச்ரயே’ நற்குண பண்டிதராய் இருக்கும் மகா புருஷரான நம்பியை ஆச்சார்யராக ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கது. காஞ்சி வரதப்பெருமாள் கூறியதை அப்படியே திருக்கச்சி நம்பிகள் இராமானுஜரிடம் கூறினார். இராமானுஜர்

அடைந்த மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை. நாமும் தான் பாக்கியசாலிகள். இந்த உண்மை தத்துவத்தைப் புரிய வைக்க தானே ராமானுஜரும், திருக்கச்சி நம்பிகளும், ஏனைய நித்ய சூரிகளும் பூமியில் அவதரிக்கின்றனர்!
சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻

@threadreaderapp unroll