#ஸ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் திரிகாலத்தையும் உணரும் சக்தி கொண்ட தூய்மையான மனம் உடைய காருண்ய சீலர் ஸ்ரீ ஹரி நாம அனந்த வைஷ்ணவர். இவர் எப்பொழுதும் ஹரிநாம சிந்தனையில் வாழ்ந்து வந்தார். இவர் வேம்புரி எனும் கிராமத்தில் தன் சீடர்களுக்கு தாம் கற்ற கல்வியைச் சொல்லிக் கொடுத்து வந்தார். இவரிடம் 
எண்ணற்ற சீடர்கள் வித்தைப் பயில வந்தனர். அதில் சத்யசீலன் எனும் சீடன் ஆச்சாரியனிடத்தில் மிகுந்த மரியாதையும் பக்தியும் வைத்து பணிவிடையும் செய்து வந்தான். குருவே தெய்வமெனக் கருதினான். குருவுக்கு அந்த சீடன் மேல் அளவு கடந்த அன்பும் பாசமும் இருந்தது. ஒருநாள் அந்த கிராமத்திற்கு மகான்
கபீர்தாஸரின் குருதேவரான ஸ்ரீ ராமானந்தர் வருகை தந்தார். கோவில் மடத்தில் அவரின் சீடர்களுடன் தங்கியிருந்தார். தினம் காலை உஞ்சவருத்தி எடுத்துக் வந்த ஹரி நாம அனந்தரின் சீடன் மடத்தில் தங்கியிருந்து ராமானந்தரின் பாதங்களில் விழுந்து வணங்கினான். பாதம் பணிந்தவனைப் பார்த்து ராமானந்தர்
பச்சாதாபப்பட்டார். அவரை அறியாமலேயே பாவம்! விதி யாரை விட்டது! என்றார். ராமானந்தரின் வார்த்தைகளைக் கேட்டவுடன் சீடனின் முகம் வாடியது. அவர் சொன்ன சொல் எதற்காக என்பது புரியவில்லை. கவலையில் ஆழ்ந்தான். மனதில் சலனம் ஏற்பட்டாலும் அதை பெரிதாக வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் இருந்தான். எனினும்
இராமானந்தரை மீண்டும் வணங்கி, குருதேவா! தங்களை தரிசிக்க என்ன தவம் செய்தேனோ! என்று சொன்னான். குழந்தாய்! உன் குரு பக்தி போற்றத்தக்கது. நாளை உனக்கு ஒரு கண்டம்! அதனைத் தாண்டி விட்டால் நீ நன்றாக வாழ்வாய் என்றார். சீடன், நான் எமனுக்கு அஞ்சவில்லை. அதனைப் பற்றியும் கவலையில்லை! ஆனால் எனது
குருவிற்கு பணி செய்யாமல் அந்த பாக்யமில்லாமல் போய் விடுமோ என்றுதான் வருந்துகிறேன் என்றான். உன்னைப் போன்ற சீடன் பெறுவதற்கு உனது குரு எத்தனைப் பாக்யம் செய்திருக்கிறார் என்றார் இராமனந்தர். சீடன் அவரை மீண்டும் பணிந்து விட்டு வெளியே வந்தான். நேரே தனது குருநாதரான ஹரி நாம அனந்தரின்
பாதங்களில் விழுந்து வணங்கினான். நடந்ததை சொன்னான். குரு, நீ நித்ய கர்மானுஷ்டனத்தை செய்! கடமையைச் செய்! என்றார். சீடன் அன்றைய தினம் ரொட்டி செய்து குருவிற்கு அர்பணித்து விட்டு, பிற சீடர்களுக்கும் கொடுத்து விட்டு உச்சிஷ்டத்தை அவன் உண்டான். வழக்கம் போல் குருவிற்கு பணிவிடை செய்தான்.
குருதேவர் துயில் கொள்ளும் தருணத்தில் பக்கத்திலிருந்து அவரது பாதங்களைப் பிடித்து விட்டு அவர் உறங்கியதும், அவரது காலடியில் உறங்கினான். காலையில் சீக்கிரமாக எழுந்து குருவின் பாதங்களை வணங்கி கர்மாக்களை செய்து விட்ட பிறகு குருதேவரை துயிலெழுப்பினான். இருவரும் காலையில் நதியில் நீராடி
துவாதச புண்டரங்களை மேனியில் தரித்து குருவும் சீடனும் பூஜை அறைக்கு வந்தனர்.
குருநாதர் பத்மாஸனமிட்டு அமர்ந்தார். சீடன் அவர் அருகே கை கட்டி நின்று கொண்டிருந்தான். குருநாதர், அப்பனே! என் எதிரில் வந்து அமர்ந்து கொண்டு ஸ்ரீமந் நாராயணனை தியானிப்பாய் என்றார். சிஷ்யன் பத்மாஸனமிட்டு
குருநாதர் பத்மாஸனமிட்டு அமர்ந்தார். சீடன் அவர் அருகே கை கட்டி நின்று கொண்டிருந்தான். குருநாதர், அப்பனே! என் எதிரில் வந்து அமர்ந்து கொண்டு ஸ்ரீமந் நாராயணனை தியானிப்பாய் என்றார். சிஷ்யன் பத்மாஸனமிட்டு
அமர்ந்தான். கண்களை மூடி ஸ்ரீமன் நாராயணனை தியானித்து, ஓம் நமோ நாராயணாய எனும் நாமத்தை ஜபிக்க ஆரம்பித்தான். குருதேவர் பஞ்ச இந்திரியங்களை ஒவ்வொன்றாக ஒடுக்கி நிர்விகல்ப சமாதியில் அமர்ந்து, தனது இதய கமலத்தில் ஸ்ரீமந் நாராயணனை எழுந்தருளப் செய்து தியானத்தைத் தொடங்கினார். ஸ்ரீமந்நாராயணன்
குருவிற்கும் சிஷ்யனுக்கும் அனுக்கிரஹம் செய்ய நினைத்தார். உடனே தன் சுடராழியை குரு சிஷ்யன் இருவரது தலைகளுக்கு மேல் சுழலச் செய்தார். பகவானின் சுதர்சன சக்கரம் கோடி சூரிய பிரகாசத்துடனும் போரோளியுடனும் சுழல, யாரும் அவ்விடத்தை நெருங்க முடியவில்லை. சுதர்சனம் இருக்க யமபயமில்லை! உயிரை
எடுத்துப் போக வந்த யமதர்மன், ஸ்ரீமந் நாராயணனின் சுதர்ஸன தரிசனம் செய்து வணங்கி விட்டு சீடனுக்கு நீண்ட ஆயுளை வழங்கினான். தன் திசை நோக்கித் திரும்பிச் சென்றான். ஜய ஜய ஸ்ரீ சுதர்ஸனா! ஜய ஜய ஸ்ரீ சுதர்ஸனா! ஞான திருஷ்டியால் இதை கண்டறிந்த குருதேவர் கண் திறந்தார்! சிஷ்யனை அழைத்தார்.
ஸ்ரீமந் நாராயணன் குரு சிஷ்யனுக்கு காட்சியளித்து ஆசீர்வாதித்து மறைந்தார். இருவரும் ஸ்ரீமந்நாராயணனை பலமுறை விழுந்து வணங்கினார்கள். குருவருள் இருந்தால் திருவருள் நிச்சயம்.
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏾
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏾
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
