Thread by @magago

En marzo de 1809, durante a ocupación francesa, Muros era unha vila próspera. Porto refuxio de numerosos barcos internacionais e con ligazóns de comercio. Os franceses non chegarán ata alí.

Ata que un día a poboación civil viviu un dramático episodio de terror colectivo. 👇

Trala derrota de Moore, o exército galego, comandado por Pedro Caro, marqués de La Romana, ficara diezmado. Romana evitaba a confrontación directa co francés, e designou comisionados que se desprazaran polo país para crear 'Alarmas', guerrillas para hostigar o inimigo.

Un deles era Manuel Taboada, xuíz de Cotobade. Un tipo bastante negado ao que se lle amotinaron ata os do seu propio partido xudicial. Taboada, xunto co padre Romero, do que falaremos outro día, dirixiuse a Muros co obxectivo de alzar o estremo occidental de Galicia.

En Noia, o Taboada fíxose coa recadación que ía para os franceses, 82.000 reais, e con ela embarcaron para Muros, onde foron moi ben acollidos. As autoridades, cunha inocencia pasmosa, entregáronlles todos: as armas, o castelo, o control da vila enteira.

O padre Romero marchou nun barco a buscar as fragatas inglesas pola costa galega para obter armas. Entrementres, Taboada púxose a organizar a 'Alarma'. A idea dalgúns era organizala fóra da vila, nun espazo 'neutral'. Pero o xuiz empeñouse en que tiña que facerse na vila.

Hai que poñerse na época. Franceses e galegos espiábanse de continuo. Vilas, campos, tabernas eran un coadoiro. Uns e outros sabíanse todos os movementos.
Por iso os franceses decidiron actuar. Había que evitar a constitución da Alarma e a chegada das armas inglesas.

O 25 de marzo a columna francesa sae de Santiago. A noticia corre como a pólvora. Muros non está preparada para se defender. Comeza a correr a histeria colectiva.
A xente quere marchar coas súas cousas de valor. Taboada, con partidas armadas pola rúa, prohíbello.

Estamos vivindo algo terrible. Xa é 26 pola mañá.
Os veciños de Muros saben exactamente por onde veñen os franceses, pero Taboada dilles que confía nos seus. A xente entra en pánico.
Os vellos, as mulleres, os nenos, os enfermos tentan escapar para o monte ou embarcar.

Partidas armadas traen de novo a toda a xente á vila baixo ameaza de fusilamento e de confiscación dos seus bens. A xente chora, berra, protesta. Están encerrados na súa propia casa. Saben o que fan os franceses.
Saben que poden morrer.

E aparecen os franceses. A dirección da Alarma é inexistente. As armas inglesas non chegan. A xente de Serres e Carnota, coñecedores do monte, combaten desde as alturas. Pero os de Muros abandonan. Os franceses entran a coitelo e arrasan toda a vila, provocando o pánico xeral.

Cando ven que os de Muros retroceden, os paisanos de Carnota e Serres deciden abandonar tamén.
E Taboada? Despois da cagada, Taboada tenta fuxir por mar. Pero róubanlle os 82.000 reás!
Muros arde de arriba abaixo. Por sorte, só se rexistran 8 mortos. A masacre puido ser maior.

Tivo esta derrota algo que ver coa batalla conservada na tradición oral de Carnota?

Perseguirían os franceses á partida de carnotáns ata o Bico do Santo do que falei o outro día tralos sucesos do 26 de marzo de 1809? Nada fica na documentación.

https://twitter.com/magago/status/1497861128755494913

Esta historia é reveladora do clima de terror que xenera a presencia dun exército hostil nun territorio, e de como moitas veces a poboación civil é empregada como refén doutros intereses.