,
14 tweets,
3 min read
Read on Twitter
"ARAP HAŞİM"İN DRAMI Ahmet Haşim’in gözlerini gözlerini köklü bir ulema ailesinin çocuğu olarak Bağdat’ta açar.Babasının tayiniyle 1897’de İstanbul’a gelir ve kendi deyimiyle “İstanbul’da bir küçük Arap” olarak yaşamaya başlar. Bu Arap olma meselesi Haşim’in hep önüne çıkacaktır.
Hem Osmanlı’nın geçiş döneminde yaşamıştır hem de Cumhuriyetin ilk yıllarında yaşamıştır bu tacizi. Mesela Ahmet Haşim, Çanakkale savaşına ihtiyat zabiti olarak katılır. Ancak İttihatçı hükümet, savaşı uzaktan takip eden şair ve yazarlara savaş destanı sipariş ederken yok sayar.
Yahya Kemal, Haşim’le rekabetinde,onunla ömür boyu süren yarı açık yarı gizli çekişmesinde bu silahı kullanır.O'ndan hep “Arap Haşim” diye söz eder. Necip Fazıl’a şöyle der:“Hâ, şu Bağdatlı fellâh,öyle mi?Alûsîzâdelerdendir o. Nesebini unutuyor bir de Türklük satmaya kalkışıyor!”
1929 Haziranında, Resimli Ay, Nâzım Hikmet’in başını çektiği “Putları yıkıyoruz” kampanyasını başlatmış, 1 numaralı put olarak Abdülhak Hâmid ilan edilmiştir. nazimhikmetmerkezi.com/wp-content/upl… Haşim, İkdam’daki köşesinde bu kampanyayı başlatanları kolay şöhret aramakla suçlar.
Bu yazıya Nazım'ın tepkisi,Beşir Ayvazoğlu’nun dediği gibi “çok sert ve insafsız” değil,ırkçıdır da. İşte Cevap no.2'den birkaç alıntı: “Atlas yakalı sarhoş sofralarında Bağdatlı bir dilencinin çaldığı saz”,“sarhoş sofralarında Arabistan fıstığı satanlar” siir.sitesi.web.tr/nazim-hikmet/c…
Dostlarının “Acem” diye takıldığı Ali Naci Karacan, bir gün Haşim’i kızdırıp konuşturmak için “Arap Haşim” der. Haşim, hayretle “Aman beyefendi" der, "bize Arap demeyi de artık Türklere bırak!”. Peyami Safa da Haşim’le edebiyat tartışmalarını “Araplık”a dayandırmıştır.
Abdülhak Şinasi’nin yazdıkları doğruysa, yakın akrabalarını Arap oldukları için sevmeyen Haşim, bir gün Türk Ocağı’na niçin gitmediğini soran bir dostuna şu cevabı vermişti: “Sen de mi buraya geldin ey hacıfışfış derlerse ben ne yaparım?”
Şair Dediğin kitabının yazarı Ali Çolak'a göre "Haşim’e dair akıllarında kalan tek bilgi kırıntısı, onun yüzüne bakılmayacak kadar çirkin; bu sebeple kendisinden nefret eden ve hiçbir kadının yüzüne bakmadığı bir adam olduğudur. O güzelim şiirleri
Gurabahâne–i Laklakan,Frankfurt Seyahatnâmesi ve tadına doyulmaz onca deneme ‘çirkin şair’in gölgesinde kalacaktır!" Aslında Haşim de kendisini çirkin bulur. ‘Başım’ şiirinde şöyle der:“Bî haber gövdeme gelmiş,konmuş/ Müteheyyic, mütekallis bir baş,/Ayırır sanki bu baştan etimi/
Ömr–i ehrama muâdil bir yaş!/Ürkerim kendi hayalâtımdan/Sanki kandır şakağımdan akıyor./Bir kızıl çehrede âteş gözler/ Bana gûya ki içimden bakıyor./Bu cehennemde yetişmiş kafaya/ Kanlı bir lokmadır ancak mihenim,/Ah Yarabbi, nasıl birleşti/ Bu çetin başla bu suçsuz bedenim”…
Haşim Yakup Kadri’ye şöyle der: “Mon cher, dün gece, bu suratımın hali uykumu kaçırdı. Onu şöyle hayalimde bir tashih edeyim, dedim. Mesela alnımı daha muntazam bir şekle soktum. Kafamı lepiska saçlarla örttüm. Yanağımdaki Halep çıbanını sildim. Ağzımı ufalttım, çenemi incelttim.
Gene bir şeye benzemedi.Anladım ki bu kafayı kökünden söküp atmaktan başka çare yok.” Konu evliliktir. Evlenmekten daima kaçan şair, "alacağı kızın kendisini sevmeyeceğine kanaat getirmiştir ve aldatılan bir koca olmak rezaleti, ona felaketlerin en büyüğü gibi görünmektedir."
Ali Çolak diyor ki, "Hâşim’in yüzündeki ‘çirkinlik işareti’ Halep Çıbanı da bir efsanedir aslında. Abdülhak Şinasi Hisar onun, şairin çocukluğunda geçirdiği bir kazadan kalma yara izi olduğunu söyler. (Halep ya da Şark çıbanı nedir derseniz: nationalgeographic.com.tr/makale/agustos…)
Uzattım. Arap düşmanlığı Türk kimliğinin en az irdelenen yanı.Örneğin sol bu konuya hiç eğilmemiştir.Hatta bir çeşit sanki meşruiyeti bile vardır Arap düşmanlığının, çünkü Araplar daha geridir,hatta bugün yaşadığımız laiklikle ilgili sorunlar oradan bize taşınmıştır diye bakılır.
