Thread by @MemAR1983

احتمالاً داستانِ "آن روز که امیرکبیر گریست" را شنیده‌اید؛
در سال ۱۲۲۶ (۱۷۳ سال پیش) امیرکبیر فرمان تلقیح و مایه‌کوبیِ آبله را صادر کرد تا با حکمی حکومتی مردمی را که مرعوبِ آخوندها و دعانویس‌ها شده بودند را از اِختفا در آب‌اَنبارها بیرون بکشد. #رشته_توییت

وی جریمۀ مایه‌کوبی نکردن را پنج تومان تعیین کرد اما تیغ تحمیقِ ملایان چنان بُرّا بود که عده‌ای کثیر حاضر به پرداخت جریمه و تلقیح نشدن بودند.
ملایان و دعانویسان به مردم گفته بودند: مایه‌کوبی مانند گاو مجنون‌تان میکند!

آنگاه که اَمیرکبیر تیغِ تجاهل و مرگ در اثرِ آبله را قویتر دید، دردمندانه گریست و گفت: مسئول جهل و مرگ این مردم مائیم...
شاید مخاطبِ عام توجه نکند که چگونه دهه‌ها قبل از کشف ویروس و میکروب مایه‌کوبی انجام می‌شده؟
اما روش مایه‌کوبی برحسب تجربه، پیش از کشفِ علت بیماری رایج بود.

پنج دهه قبل از اینکه پاستور و کُخ، زاده شوند مایه‌کوبی در بخش‌هایی از اروپا الزامی شد!
ماری مونتاگو، سفیر بریتانیا در استانبول، در سال ۱۷۱۸ دیده بود که تُرکان، افرادِ سالم را به چرکِ تراویده از بیمارانِ مبتلا به آبله آلوده میکنند و معتقدند که فرد مصون خواهد ماند.

پیش زمینۀ ابداع واکسیناسیون بر دانسته‌ایی تجربی بنا بود. کسی که یک‌بار آبله بگیرد و نمیرَد، دیگر مبتلا نخواهد شد!
۷۸سال بعد(۱۷۹۶) در بریتانیا، پزشکِ دهکدۀ گلاسترشایِر به نام "ادوارد جِنِر" بر اساس شنیده‌هایی از یک افسانۀ محلی که دخترانِ شیردوش آبله نمیگیرند، تحقیقاتی را آغاز کرد.

تحقیقات نشان میداد که افسانه‌ای در کار نیست!
این حقیقت است.
او فهمید که دخترانِ شیردوشِ خانواده به دلیل دست مالیدن به پستانِ گاو‌ها به (آبلۀ گاوی) مبتلا میشوند، اما از آنجایی که این نوع آبله کشنده نیست آنها را دربرابرِ آبلۀ انسانی مصون میکند.

ریشۀ کلمۀ واکسیناسیون از همینجا میآید.
(Vacaa)
در لاتین به معنای (گاو) و واکسن صفتِ آن به معنای (گاوی) است.
بر همین مبنا واکسیناسیون به معنای «گاوی‌سازی/به گاو آلودن» آمده است.
(دعانویسان سوار بر گاو، مردم را از سرنگ و مایه‌کوبی میترسانند)

در همان سال او پسری ۸ساله به نام جیمز فیلیپ (پسرِ باغبانش) را به آبلۀ گاوی مبتلا کرد و در آزمایش بعدی پسرک به آبلۀ انسانی مبتلا نشد.
او این آزمایش را بر روی بچه‌های زیادی از جمله فرزندِ ۱۱ماهۀ خود انجام و نتیجۀ مثبت گرفت.

در سال ۱۸۰۰ تحقیقات خود را با هدفی انسان دوستانه به همگان آموزش داد و نتیجۀ آزمایش او خیلی زود اروپا، روسیه و آسیای شرقی را تحت‌الشعاع قرار داد.

عمل او آنقدر پُر ارزش بود که ناپلئون اُسرای انگلستانیِ خود را آزاد کرد، ملکۀ روسیه برایش انگشتر اَلماس فرستاد و توماس جفرسون رئیس جمهور وقت آمریکا، در نامه‌ایی از او ستایش کرد.

از این پس دولت‌ها واکسیناسیون را رایگان و سپس اجباری اعلام کردند و این آغاز همان تئوری توطئه همیشگی بود.
چرا رایگان؟ چرا اجباری؟ و صدها چرائی که قرار بود مانع از ایمنیِ جمعی شود.
(نمونه پوستری بر علیه واکسیناسیون)

در بینِ مخالفان واکسیناسیون از همه قشری دیده می‌شد. از پزشکان و فیلسوفان تا ایدئولوژی پردازان، همه در یک جبهه مستقر شده بودند.
باعث تعجب است اگر بشنوید که کانت، فیلسوف شهیرِ آلمانی مخالفِ واکسیناسیون بود، آن هم به دلیلی شگفت‌آور تر؛
مقابله با آبله، دخالت در مشیّت الهی است!!!

اویگن کارل دورینگ، اقتصاددان بزرگ آلمانی و از مخالفان سرسخت مارکس (۷۰ سال قبل از هلوکاست) معتقد بود که واکسیناسیون تحریف و خُرافه‌ایی از سوی پزشکان یهودی است تا جیب مردم را خالی کنند!

خب با دیدن نظراتِ کانت و دورینگ، از اینکه آسید پویان‌ها(با آن مقدار مغز) واکسیناسیون را از عملی جانب اسرائیل و غربی‌ها بدانند متعجب نخواهید شد لابد!
ففط اندکی دیرتر به دنیا آمده‌اند.
تا اینجا خواندید که مخالفت با واکسیناسیونِ مدرن، به اندازۀ همین فرآیند قدمت دارد.

در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان، هزاران نفر در مخالفت با واکسیناسیونِ اجباری به خیابان ریختند.
برخی صراحتاً اعلام داشتند که استفاده از ویروس آبلۀ گاوی در این واکسن، غیر مسیحی و کثیف است. برخی از مخالفین واکسیناسیون، تلقیح اجباری را نقض آزادی‌های جسمی قلمداد می‌کردند!

عده‌ای واکسن را عقیم کننده می‌خواندند و گروهی معتقد بودند که واکسن رنگ پوست را تغییر می‌دهد. بخش کثیری هم واکسن را توطئه‌ی یهودیان برای غلبه بر دنیا می‌دانستند.

عامۀ مردم هم طبق شایعات باور داشتند که پزشکان یهودی میخواهند انسان را مانند گاوی که مغزش را کِرْم خورده، مجنون کنند.
کاریکاتور ۱:مربوط به سال ۱۸۰۲، پزشکان مردم را به گاو تبدیل میکنند!
کاریکاتور ۲: پزشکان، گاوِ گرسنۀ آبله را با کودکان سیر میکنند

پزشکانِ مخالف واکسیناسیون، دلیل آبله را هوای شب، کم تحرکی، تغییرات ناگهانی دما و خیس بودنِ پاها اعلام میکردند و به مردم توصیه میکردند که از میوه‌های سرد مثل خیار و خربزه استفاده نکنند.

در سال ۱۸۸۱ از ۲۳۰۰ نوزاد متولد شده در شهر لِستر فقط ۷۰۰ نوزاد واکسینه شده بود و این باعث تشدید جریمه‌ها بود. در این شهر ماکتی از ادوارد جنر را به دار آویختند و بعد سر از تنش جدا کردند.
۱۰ شیلینگ جریمه یا هفت روز زندان.

"جریمه" همان روش درستی بود که امیرکبیر در ایران وضع کرده بود اما به واسطۀ آمیخته‌ایی جهلِ اسلامی/مسیحی، تیغ آخوندها کاری‌تر بود.
در کشورهای مسلمان علاوه بر توهّم توطئه توسط یهود، «غربی» بودنِ واکسیناسیون خود عاملی بود تا واکسن را نجس بدانند.
(تاثیر زدن/نزدن واکسن آبله بر ۲ برادر)

اینگونه بود که توهمِ آمیخته به بلاهت، چنین در مقابل علم ایستادگی میکرد و خون های بیشتری را هدر میداد.
در سال ۱۹۸۰ آبله تماماً ریشه کن شد و تا امروز مورد جدیدی به ثبت نرسیده است.

امروزه ادوارد جنر را پدر علم ایمنی شناسی میدانند. هرساله جان ۳ میلیون نفر بواسطه عمل ارزشمند او نجات میابد.
تندیس ادوارد جِنِر در حال مایه‌کوبیِ فرزند خود.
موزۀ هنرهای معاصر، رُم.