Thread by @MemAR1983

انسانها ذاتاّ حیواناتی سیاسی‌اند"
این را «توماس نَسْت/ Thomas H. Nast»، ارسطو‌گونه باور داشت اما، سیّاس بودنِ انسان را تا حدِ زیادی به داشتنِ سواد ربط میداد.
او همیشه درصدد بود تا در قالبِ حیوانات، فرهنگی بَصری خلق کند تا سیاسی بودنِ انسان را نمود دهد.

شاید دردناک‌ترین گزاره برای توماس نست «من سیاسی نیستم» بود.
نَست به‌همراهِ خانوادۀ خود در ۶سالگی(۱۸۴۶) از آلمان به نیویورک نقلِ مکان کرد و در آنجا به تحصیل در رشتۀ هنر پرداخت.

به ادعای مورخین او در نیویورک و در زمان کودکی مورد خشونت و تحقیر قرار گرفته بود. برای همین، دو مضمونی که در کارِ حرفه‌ایِ او عیان است، تمسخرِ عریان و عاری از احترام برای گردن‌کلفت‌ها در هر لباسی و همدردی با قربانیان آنان است.

وی پس اتمام تحصیلات با روزنامه‌های مُصوّرِ Leslie و New York Illustrated News همکاری کرد و در سال ۱۸۶۲ در هفته‌نامۀ هارپر مشغول شد.
نقاشی‌های توماس نَست به رای دهندگانِ بیسوادِ قرنِ ۱۹ کمک کرد تا شرایطِ سیاسی را بهتر درک کنند.

او بخوبی دریافته بود که در آن بُرهه این بهترین راه برای افزایش بینشِ سیاسی در فرهنگ آمریکا است.
یک نقاشیِ او به نام «سازش با جنوب»، توسط آبراهام لینکلن بعنوان یکی از عوامل انتخابِ مجدّد او در انتخابات ۱۸۶۴ معرفی شد.

شاید کمتر کسی بداند اما سمبل‌های هر دو حزبِ دموکرات و جمهوری‌خواه (الاغ و فیل) که دو حیوانِ پایه در فرهنگ بصری آمریکا هستند توسط این کارتونیستِ مستقل طراحی شده است.
همچنین شخصیت سانتا(بابا نوئل) و عمو سم(نمادِ دولت) از دیگر تصویرسازی های اوست.

دو کاریکاتوری که خرِ دموکرات و فیلِ جمهوری‌خواه را در در اَذهان ماندگار کردند در دهۀ ۱۸۷۰ در هفته‌نامه هارپر ظاهر شدند.
نَست الاغی را در حال جفتک‌ زدن به یک شیرِ مرده (ادوین استنتون،وزیر جنگِ آبراهام لینکلن) کشید.

در واقع این خر با "Copperheads" (گروهی از دموکراتهای شمالیِ مخالف جنگ داخلی) هم‌نظر بود!
قبل‌تر (در انتخابات۱۸۲۸)، مخالفانِ اَندرو جکسون، به حزب دموکرات لقب الاغ داده بودند و در واقع نَست این نشان را احیاء کرده بود.

در سال ۱۸۷۴ نَست کاریکاتور دیگری را منتشر کرد که هدف او رفع نگرانی دربارۀ رییس‌جمهورِ جمهوری‌خواه، "اولیس اس. گرانت" بود که ممکن بود برای سومین دوره نامزد شود و کار او به دیکتاتوری بی‌اَنجامد (گرچه طبق قانونِ آن زمان میتوانست نامزد شود).

در این کار به نامِ (وحشتِ دورۀ سوم) فیلی را ترسیم کرده بود که از ترسِ الاغی در پوستِ شیر، رَمیده است.
شاید نَست، نمادِ فیل را از عبارتِ «فیل را ببین» به الهام گرفته باشد. این عبارت را مسافران به غرب برای اهداف دشوار استفاده می‌کرده‌اند‌.(هدف بزرگتر را در نظر بگیر/ شجاعانه بجنگ)

شاید هم قدرت و رمیدن‌ ناگهانی و خطرناک این حیوان، او را برای نست گزینۀ بهتری کرده باشد.
در همین سال زمانیکه جمهوریخواهان اکثریتِ مجلس نمایندگان را از دست دادند، نست در کاریکاتوری به نامِ "بعد از کارزار"، فیلی در دام افتاده را کشید درحالیکه ساختمان (Capitol) در پس‌زمینه دیده می‌شد

البته فقط حزبِ جمهوریخواه به صورتِ رسمی نمادِ خود (فیل) را پذیرفته است.
در سالهای فعالیتِ نَست در هفته‌نامۀ هارپر(۱۸۶۲/۱۸۸۶)، او اولین کارتونیستِ سیاسیِ بزرگ آمریکا و یکی از تندترین هَجو نویسان بود.

جنگ‌داخلی، حماقت‌های نوسازی، مهاجرت و دستگاه سیاسی «تامانی هال»(سازمان قدرتمند حزب دموکرات) را با قدرت نقد کرد.
برخی معتقدند کلمۀ «nasty» به معنای زننده و تند، از نام خانوادگی او گرفته شده است.

در سال ۱۸۷۴ در مذمّت برده‌داری کارتونی به نام "بدتر از برده‌داری" کشید که در آن یک خانوادۀ سیاهپوست بی‌دفاع را، زانو زده در مقابلِ یک کلانسمن(عضو فرقۀ نژادپرستِ «کو کلاکس کِلان» را گویند) که پوزخندی به لب داشت، نشان میداد.

در کارتونِ دیگری به نامِ "یکدیگر را می‌بلعند"، اتحادِ کو‌کلاکس‌کلان ها(K.K.K) را با دستگاه سیاسی نیویورک به سخره گرفت.
در این کارتون قربانی‌ایی وجود نداشت، هردو گروه همدیگر را تمام میکردند.

در کارِ دیگری به نام "به یاد کارگزارانی که بودند" در سال ۱۸۷۷، اَندرو جکسون را سوار بر یک خوک کشید.
خوکی که روی کلماتِ (تقلب، رشوه و غنائم) نشسته و مشغول تاراج است.
جکسون گفته بود: غنایم و تاراج متعلق به فرد پیروز است!

امروزه، کارتون‌ها باید در کسری از ثانیه پیام را به مخاطبی که درحال خواندن روزنامه یا دیدنِ تلویزیون است، القا کنند.
اما کارتون‌های متراکم و بادقتِ نَست، نه تصویر که خودِ اخبار بودند!
کارتون‌هایی که نقطه به نقطه‌اش باید مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گرفت.

او اولین طنزپردازی نبودی که انسان‌ها را با حیوانات مقایسه میکرد. داستان الاغ در پوست شیر متعلق به «آیزوپ/آیزوپوس» قصه‌گویِ یونان باستان(۶۲۰ق.م) است.
(داستان‌های آیزوپ به صورت امثال و حکم در بسیاری از فرهنگ‌ها باقی مانده، چوپان دروغگو و... در فرهنگِ ما، از اوست)

مشخصاً، نَست دنیای سیاست را سیرکی مسخره می‌دانست.
در جاهایی او جثۀ فیل را با بزرگیِ حزب جمهوریخواه هم معنی گرفته است،بزرگی‌ایی که باعث دستپاچگی و نقطۀ ضعفِ این حزب شده بود.
الاغهای او هم در وضعیتِ ایده‌آلی نبودند؛ درسال ۱۸۷۹ الاغ مَنگی را کشید در حال سقوط یه درۀ آشفتگی مالی بود.

در سال ۱۸۸۰ او خوف‌آور‌ترین هنرمندی بود که هر سیاستمدار کلاشی می‌توانست تصوّر کند. در همین دهه در جریان یک کلاهبرداری، دارایی خود را از دست داد!
در سال ۱۸۹۰ با انتشار کتابی از طرح‌های کریسمس، سعی کرد تا سرمایه‌ایی جمع کند. تلاشی که به خلقِ شخصیتِ «سانتا کلاوس/بابانوئل» انجامید.

پیش از این در سال ۱۸۷۶ در کارتونی به نام"رایِ جمهوری‌خواهان"، «عمو سم» را خلق کرده بود که سوار بر فیلی، بَبْر(دموکراتها) را لگدمال کرده است.

توماس نَست در سال ۱۹۰۲(۶۲ سالگی) در اِکوادور درگذشت.
میراث او اما نقدِ برهنۀ سیاستمداران و فرهنگی بَصری بود که امروزه با‌سواد و بیسواد و پیر و جوان را با یک پیکسلِ کوچکِ الاغ یا فیل بر روی پیرآهن، دور هم گرد آورده است.