سیاست پدر و مادر ندارد، این جمله ایست که هیچ وقت قدیمی نمی شود و همیشه به کار می آید. همه ما درباره عملیات تروریستی در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ شنیده ایم وخوانده ایم.
#رشته_توییت #اسراییل #فلسطین #آلمان_غربی #کشتار_مونیخ
#رشته_توییت #اسراییل #فلسطین #آلمان_غربی #کشتار_مونیخ
که چطور تروریست های گروه بلک سپتمبر با بی رحمی تمام ۱۱ ورزشکار اسراییلی را به قتل رساندند تا به قول خودشان صدای آزادی خواهی فلسطینیان را به گوش جهان برسانند. در طول ماجرای گروگان گیری ضعف مقامات آلمان غربی در برخورد با این موضوع بر همه آشکار شد. از عملیات آزاد سازی گروگان ها در
جلوی پخش زنده تلویزیونی که گروگان گیرها نیز شاهد این عملیات بودند تا گماردن نیروهای تک تیرانداز با سلاح های بدون اپتیک مناسب تا اجازه ندادن به مقامات اطلاعاتی اسراییلی بر نظارت و مشاورت عملیات آزاد سازی گروگان ها ، همه این موارد نشانگر نبود اراده قوی مقامات آلمان غربی در مواجه با
این مسئله بود.اما موضوعی در سال ۲۰۱۲ توسط مجله اشپیگل رسانه ای شد. در این گذارش مبتنی بر اسناد دولت آلمان، دولت این کشور قبل از شروع مسابقات المپیک از برنامه تروریست های فلسطینی برای گروگان گیری ورزشکاران اسراییلی از طریق یک خبرچین محلی در بیروت که اطلاعات را در اختیار سفارت
آلمان غربی در بیروت در اختیار مقامات قرار داده بود خبر داشت ولی موضوع را به دلایل مختلفی منجمله بازسازی چهره المپیک آلمان ( آخرین میزبانی المپیک آلمان در سال ۱۹۳۶ در زمان رژیم نازی برگذار شده بود ) توجهی به این موضوع امنیتی مهم نکردند و برای ۴۰ سال این موضوع مخفی ماند. در مدارک
منتشر شده حتی گفته شده بود که پلیس آلمان غربی خود را برای ۲۶ سناریوی مختلف در زمان برگذاری بازی های المپیک آماده کرده بود !!! و یکی از این سناریوها حمله تروریست های فلسطینی بود . اما این پایان کار نبود. در تاریخ ۲۹ اکتبر ۱۹۷۲ درست یک ماه بعد از حمله تروریستی مونیخ ، یک فروند
بویینگ ۷۲۷ شرکت لوفت هانزا به شماره رجیستری D-ABIG و شماره پرواز ۶۱۵ توسط ۲ هواپیماربای گروه سپتامبر سیاه ربوده شد. هواپیمارباها از حکومت آلمان غربی درخواست آزادی سه تروریست در بند مرتبط با حملات مونیخ را داشتند. طبق اسناد منتشر شده توسط مجله اشپیگل ، دولت آلمان غربی با شرطی این
سه تروریست را از بند آزاد کرد: گروه های فلسطینی دیگر هیچ گونه عملیاتی را در خاک آلمان انجام نخواهند داد !!! این آبروریزی همانطور که گفتیم ۴۰ سال از دید آلمانی ها و جهان مخفی نگه داشته شد. لازم به ذکر است که کشور لیبی در آن زمان نه تنها پذیرای اجساد گروگانگیرهای کشته شده حمله
مونیخ بود بلکه به سه تروریست آزاد شده فلسطینی نیز پناه داد. گفته می شود دو تروریست آزاد شده ، آقایان محمد صفدی و عدنان الغایشی با اینکه از ترس جانشان مخفی شده بودند اما توسط ماموران کیدون موساد و در جریان عملیات خشم خدا به هلاکت رسیدند اما تاکنون از سرنوشت نهایی آن ها اطلاعات
موثقی در اختیار نیست. سومین تروریست ، آقای جمال الغایشی پس از آزادی به سوریه گریخت و از آن زمان تاکنون بر اساس اطلاعات منتشر شده از ترس جانش پنهان شده است. اما این زد و بند دولت آلمان غربی و تروریست های فلسطینی پایان خوشی نداشت و فلسطینی ها بر خلاف وعده خود عمل کردند. در تاریخ
۱۳ اکتبر ۱۹۷۷ این بار یک هواپیمای دیگر خطوط هوایی لوفت هانزا به شماره پرواز ۱۸۱ توسط فلسطینی ها ربوده شد و اینبار با دخالت یگان ضد تروریست GSG9 پلیس آلمان غربی و کشته شدن یه نفر از خدمه و ۳ تروریست پایان یافت.
افشای این مدارک توسط مجله اشپیگل در سال ۲۰۱۲ پرده از رسوایی برداشت که به این راحتی از یادها نخواهد رفت و به شکلی گویای موضوع همیشگی عملیات های گروه های تروریستی در کشورهای اروپایی را در طول تاریخ توجیه می کند که شاید روزی درس گرفتند !!!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
